ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Το «Μανιφέστο του Ελευθεριακού Κομμουνισμού» γράφτηκε το 1953 από τον Georges Fontenis για την Federation Communiste Libertaire (F.C.L. - Κομμουνιστική Ελευθεριακή Ομοσπονδία) της Γαλλίας. Αποτελεί ένα από τα βασικά κείμενα του αναρχικού κομμουνιστικού ρεύματος. Ακολούθησε τις καλύτερες εργασίες των Μιχαήλ Μπακούνιν, Τζέϊμς Γκιγιώμ, Ερρίκο Μαλατέστα και Καμίλλο Μπερνέρι, την «Οργανωτική Πλατφόρμα των Αναρχικών Κομμουνιστών» που γράφτηκε από τους Νέστορα Μάχνο, Πιοτρ Αρσίνοφ και Ίντα Μετ, ως αποτέλεσμα των εμπειριών τους από τις ήττες της Ρωσικής Επανάστασης, καθώς και τις εργασίες της ομάδας «Οι Φίλοι του Ντουρρούτι» οι οποίες ήταν επίσης αποτέλεσμα μιας άλλης ήττας, αυτής της Ισπανικής Επανάστασης.
Όπως η «Πλατφόρμα», το «Μανιφέστο» αυτό γράφτηκε για να καταπολεμήσει τη τάση «σύνθεσης» των Σεμπαστιάν Φωρ και Βολίν, οι οποίοι αποπειράθηκαν να επιφέρουν έναν συμβιβασμό μεταξύ του στιρνερικού ατομικισμού, του αναρχοσυνδικαλισμού και του ελευθεριακού κομμουνισμού. Όπως και η «Πλατφόρμα», το «Μανιφέστο» επιβεβαίωσε εκ νέου την ταξική φύση του αναρχισμού και έδειξε πώς αναπήδησε μέσα από τους αγώνες των καταπιεσμένων. Έφερε μαζί του την εμπειρία άλλων 30 χρόνων αγώνα και ήταν ένα πιο ανεπτυγμένο ντοκουμέντο από την «Πλατφόρμα». Ωστόσο, απέτυχε να λάβει υπόψη το ρόλο των γυναικών στην καπιταλιστική κοινωνία και, επίσης, δεν προσέφερε καμία συγκεκριμένη ανάλυση της καταπίεσης σε βάρος των γυναικών. Ενώ η F.C.L. δραστηριοποιήθηκε αρκετά στον αγώνα ενάντια στη γαλλική αποικιοκρατία στη Βόρεια Αφρική, απέτυχε να ενσωματώσει στο «Μανιφέστο» της αυτό μια ανάλυση του ρατσισμού.
Απέρριψε - και σωστά - την έννοια της «Δικτατορίας του Προλεταριάτου» καθώς και της «Μεταβατικής Περιόδου». Όπου έκανε λάθη αυτό οφειλόταν στη χρήση εννοιών όπως «κόμμα» και «εμπροσθοφυλακής». Για να είμαστε δίκαιοι, η λέξη «κόμμα» χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν από τον Ερρίκο Μαλατέστα θέλοντας να περιγράψει το αναρχικό κίνημα, αλλά η χρήση του όρου αυτού από τους σοσιαλδημοκράτες και τους λενινιστές του προσέδωσε σημασίες που θα μπορούσαν να αποφευχθούν με την απόρριψη και μόνο του όρου. Παρομοίως, η λέξη «εμπροσθοφυλακή» χρησιμοποιήθηκε εκτενώς από τους αναρχικούς στο παρελθόν, για να περιγράψουν όχι τη λενινιστική εμπροσθοφυλακή αλλά μια ομάδα εργαζομένων με προηγμένες ιδέες. Για παράδειγμα, ο όρος χρησιμοποιήθηκε υπό αυτή την έννοια, από το ισπανικό κίνημα (δες τα σχετικά γραπτά του Μάρρεϊ Μπούκτσιν) καθώς επίσης από τους αναρχικούς κομμουνιστές στις Ηνωμένες Πολιτείες που ονόμασαν την εφημερίδα τους «Εμπροσθοφυλακή» («Vanguard») (δες τα απομνημόνευμα του Σαμ Ντόλγκοφ). Ωστόσο, στο «Μανιφέστο» αυτό υπάρχουν αρκετές ατυχείς σχέσεις με το λενινισμό.
Ενώ αναγνωρίζουμε την ύπαρξη προηγμένων ομάδων εργαζομένων και ότι το αναρχικό κίνημα έχει πολύ πιο ανεπτυγμένες ιδέες από ό,τι το μεγαλύτερο μέρος της εργατικής τάξης, πρέπει να αναγνωρίσουμε πλήρως τη μεγάλη δημιουργικότητα του συνόλου της εργατικής τάξης. Υπάρχουν αντιφάσεις μεταξύ των προηγμένων αυτών ομάδων και της τάξης συνολικά, σύνθετες αντιφάσεις που δεν μπορούν να εξηγηθούν απλώς ως το μαύρο και το άσπρο και οι οποίες θα μπορούσαν να οδηγήσουν στο λενινιστικό κίνδυνο μια ομάδα να υποκαταστήσει ολόκληρη την τάξη. Η αναρχική κομμουνιστική οργάνωση πρέπει να γνωρίζει αυτά τα προβλήματα και να προσπαθήσει να ελαχιστοποιήσει (ή εξαλείψει) τις αντιφάσεις αυτές. Είναι αλήθεια βέβαια, ότι το «Μανιφέστο» βλέπει αυτήν την εμπροσθοφυλακή ως εσωτερικό μέρος της εργατικής τάξης, παρά ως μια εξωτερική εμπροσθοφυλακή επαγγελματιών επαναστατών...
Αρχές και Διακηρύξεις
Από την "Την Πολιτική Φιλοσοφία του Bakunin" του Grigory Maximov, 1953,
Συνέπεια των σπουδαίων αρχών που διακηρύχθηκαν από την Γαλλική Επανάσταση
Από τον καιρό όταν η Επανάσταση μετέφερε στις μάζες το Ευαγγέλιό της - όχι το μυστικιστικό αλλά το λογικό, όχι το ουράνιο αλλά το γήινο, όχι το θεϊκό αλλά το ανθρώπινο Ευαγγέλιο, το Ευαγγέλιο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου - από τότε που διακήρυξε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ότι όλοι οι άνθρωποι δικαιούνται την ελευθερία και την ισότητα, οι μάζες όλων των ευρωπαϊκών χωρών, σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αφυπνίζονται σταδιακά από τον ύπνο που τις κρατούσε...
Το κείμενο αυτό του Ιταλού αναρχοκομμουνιστή Λουίτζι Φάμπρι, δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα της North-Eastern Fedaration of Anarchist Communists (NEFAC- Βορειοανατολική Ομοσπονδία Αναρχικών Κομμουνιστών) από τις βορειοανατολικές πολιτείες των ΗΠΑ και τον Καναδά, στις 6 Οκτωβρίου 2004. Μεταφράστηκε στα ελληνικά από το «Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης» τον Δεκέμβριο 2004-Ιανουάριο 2005.
Διάβασα με ισχυρή αίσθηση καλής θέλησης το πρόγραμμα για μια αναρχική «Οργανωτική Πλατφόρμα», το οποίο δημοσίευσε πέρυσι μια ομάδα Ρώσων συντρόφων στο Παρίσι και το οποίο έχει γίνει η αιτία μια φλογερής συζήτησης μεταξύ αναρχικών από διάφορες χώρες πρόσφατα. Η πρώτη εντύπωσή μου ήταν ότι δεν διαφωνούσα με πολλά...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018