Armand Guerra ήταν το ψευδώνυμο του Jose Estivalis Cabo, που γεννήθηκε στην τοποθεσία Liria κοντά στη Βαλέντσια στις 4 Γενάρη 1886. Γόνος αγροτικής οικογένειας που είχε ήδη ένα ακόμα παιδί 5 χρόνων. Από πολύ νωρίς ανέπτυξε μίσος για την Εκκλησία, αρχικά ως μέλος εκκλησιαστικής χορωδίας και αργότερα ως μαθητής σε εκκλησιαστικό σχολείο στη Βαλέντσια.
Άρχισε να εργάζεται σε ένα τυπογραφείο στη Βαλέντσια το 1899, σε ηλικία 13 χρόνων, αλλά μετέπειτα πήγε να εργαστεί σ’ ένα ηλεκτρικό εργαστήριο με τον αδελφό του Vicente. Το 1907 ξέσπασε μια απεργία εργαζομένων στην τυπογραφία στη Βαλέντσια και ο Armand, καθώς συμμετείχε σ’ αυτή, συνελήφθη και φυλακίστηκε. Η αστυνομία πίστεψε ότι μετά από την απελευθέρωσή του μετανάστευε στις Δυτικές Ινδίες, αλλά, στην πραγματικότητα, αυτός και ο αδελφός του πήγαν στο Παρίσι όπου ήρθαν σε επαφή με το εκεί αναρχικό κίνημα. Το 1909 συμμετείχε στις συνεδριάσεις της αναρχικής ομάδας Germinal στη Γενεύη, στην Ελβετία, σε συνεργασία με τον σημαντικό αναρχικό κοινωνικό αγωνιστή και γιατρό Pedro Vallina, που είχε βρει καταφύγιο στο Λονδίνο. Τον ίδιο χρόνο, εξέδωσε, επίσης, την ισπανική αναρχική εφημερίδα «Tierra Υ Libertad» («Γη και Ελευθερία») στη Νίκαια. Ήταν τότε κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου, που συντρίφτηκε η επαναστατική απόπειρα του 1909 στην Ισπανία, δολοφονήθηκε από το ισπανικό κράτος ο Francisco Ferrer, και οι αναρχικές εφημερίδες και εκδόσεις είχαν απαγορευτεί.
Στο διάστημα 1910-1914 έγραψε αρκετά άρθρα για την εβδομαδιαία αναρχική εφημερίδα «Tierra» («Γη») που κυκλοφορούσε στην Αβάνα της Κούβας καθώς και για την ελβετική, επίσης εβδομαδιαία, αναρχική εφημερίδα «Le Reveil» (που εκδόθηκε από το Luigi Bertoni) με την υπογραφή Silavitse (που είναι αναγραφή του πραγματικού του ονόματος).
Από τον Φλεβάρη του 1911 άρχισε να ταξιδεύει σε αρκετές χώρες, αρχίζοντας από την Ιταλία απ’ όπου επιβιβάστηκε σε ένα πλοίο και πήγε στο Κάιρο της Αιγύπτου όπου συμμετείχε στις δραστηριότητες των εκεί Ιταλών αναρχικών, οι οποίοι είχαν συσπειρωθεί γύρω από ένα τυπογραφείο-εκδοτικό οίκο που βρισκόταν στο κέντρο της πόλης, κοντά στη EL Muski Bazaar. Βοήθησε στην έκδοση της αναρχικής εφημερίδας «L’ Idea» («Η Ιδέα») που κυκλοφορούσε σε τρεις γλώσσες ιταλικά, γαλλικά και ελληνικά. (Σ.τ.μ.: την εποχή εκείνη τόσο στο Κάϊρο όσο και στην Αλεξάνδρεια υπήρχε μια καλά οργανωμένη και δραστήρια, κυρίως ανάμεσα στους καπνεργάτες, αναρχική ομάδα Ελλήνων, με κυριότερες φυσιογνωμίες το Δ. Καραμπίλια, το Σ. Κουχτσόγλους και άλλους. Επίσης, την ίδια εποχή μεταφρασμένα στα ελληνικά κείμενα του Estivalis δημοσιεύτηκαν στην αθηναϊκή εφημερίδα «Ο Κοινωνισμός»). Με τις δραστηριότητες αυτές, ο Guerra ήλπιζε να σημειωθεί μια επαναστατική ανάφλεξη στην Αίγυπτο, αλλά όταν οι αρχές ήρθαν σε γνώση της όλης αναρχικής δραστηριότητας απαγόρευσαν την κυκλοφορία οποιωνδήποτε αναρχικών εντύπων κ.λπ. στα αραβικά.
Ο Guerra εγκατέλειψε τότε την Αίγυπτο και άρχισε ένα μεγάλο ταξίδι με πλοία, πηγαίνοντας πρώτα στην Κωνσταντινούπολη, μετά στη Βράϊλα της Ρουμανίας και μετά στο Βελιγράδι και τη Θεσσαλονίκη (σ.τ.μ.: προφανώς, ήρθε σε επαφή με τη «Φεντερασιόν» στους κόλπους της οποίας δρούσαν τότε και αναρχικοί κυρίως Βούλγαροι), παρακολουθούμενος πάντα από την αστυνομία. Σε κάποια στιγμή, διατάχτηκε να μην αποβιβαστεί...
Ο ιμπεριαλισμός, στην πιο στοιχειώδη του μορφή αναπτύσσεται μέσω των πιο πλούσιων και ισχυρών κυβερνήσεων οι οποίες χρησιμοποιούν τη στρατιωτική τους δύναμη για να εισβάλουν στις φτωχότερες χώρες του κόσμου ώστε να επιβάλλουν τον έλεγχό τους σ’ αυτές. Καθώς δεν υπάρχει εδώ ο χώρος για να μιλήσουμε για όλες τις πτυχές του ιμπεριαλισμού, επικεντρώνομαι στη στρατιωτική του μορφή.
Στην εποχή μας, οι ιμπεριαλιστές εισβολείς υποστηρίζουν πάντα ότι οι επεμβάσεις τους γίνονται για το καλό των ανθρώπων των χωρών όπου εισβάλλουν. Υποστηρίζουν ότι θέλουν να φέρουν τον πολιτισμό, τη δημοκρατία ή την ελευθερία στους ντόπιους. Στην πραγματικότητα, όμως, οι...
Το σύστημα διδασκαλίας είναι η διδασκαλία του συστήματος Να ξεχάσουμε πριν μάθουμε. Να γκρεμίσουμε πριν χτίσουμε
Paul Robin
Από την εμφάνιση του έθνους κράτους και τη βιομηχανική επανάσταση αρχίζει σταδιακά να θεσμοποιείται ο ρόλος του σχολείου για την εκπαίδευση των παιδιών. Βεβαία πολλές χιλιάδες χρόνια πριν τη συστηματική ένταξη των παιδιών στην εκπαίδευση υπήρχαν σχολεία για την προετοιμασία των μελών μιας κλειστής ελίτ για την ανάληψη των κορυφαίων κοινωνικών θέσεων1. Από την άλλη για τις περισσότερες κοινωνίες η εμπειρική εκπαίδευση ήταν ένα απόλυτα φυσιολογικό γεγονός που...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018