Ιδρυτική Διακήρυξη της Organizahgo Socialista Libertaria (Ελευθεριακή Σοσιαλιστική Οργάνωση - OSL)
Τον Νοέμβρη του 2005, διάφοροι αναρχικοί αγωνιστές από τις περιοχές Sao Paulo, Campinas και Baixada Santista, συμμετείχαν στο Πρώτο Συνέδριο του Organizahgo Socialista Libertaria (Ελευθεριακή Σοσιαλιστική Οργάνωση - OSL) και ενέκριναν την ίδρυση της οργάνωσης αυτής μέσω μιας εκτεταμένης συζήτησης των (αναρχικών) ιδεών καθώς και σε μια ιστορική στιγμή στην οποία βρίσκονται οι μαχητές της εργατικής τάξης.
Περισσότερο από το να είναι ένας απλός συνασπισμός ομάδων όπως οι Luta libertaria, Rede Libertaria da Baixada Santista, μελών του Περιφερειακού Φόρουμ Οργανωμένου Αναρχισμού (FAO) και μεμονωμένων αγωνιστών που προέρχονται από άλλες ομάδες, η οργάνωση αυτή που συγκροτήσαμε, θα αποτελέσει ένα όργανο των εργαζομένων για την ταξική πάλη. Με το όργανο αυτό έχουμε στόχο να εξασφαλίζουμε συνέχεια στους αγώνες που έχουμε ήδη αρχίσει στο εργατικό, φοιτητικό και λαϊκό κίνημα καθώς επίσης και για να συνεργαστούμε με τα κινήματα αυτά στη διαδικασία ανάπτυξης και συγκρότησης μιας μαχητικής ελευθεριακής οργάνωσης της ταξικής πάλης στη Βραζιλία. Η ωρίμανση αυτής της διαδικασίας, χωρίς αμφιβολία μας έχει ενισχύσει, επιτρέποντάς μας για να διακρίνουμε τον ιστορικό ρόλο που πρέπει να ολοκληρώσουμε.
Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι η ίδρυση οργάνωσής μας δεν είναι το αποτέλεσμα πιθανοτήτων ή αυθορμητισμού. Είναι το αποκορύφωμα μιας διαδικασίας ωριμότητας των αναρχικών ομάδων και των μεμονωμένων αγωνιστών που είναι ενεργοί από την αρχή της δεκαετίας του 1990 και το αποτέλεσμα, επίσης, διαφόρων εθνικών συνεδρίων του Φόρουμ Οργανωμένου Αναρχισμού (FAO) που συγκροτήθηκε το 2002, αλλά και της γέννησης το 2003 του FAO Sao Paulo, το οποίο ενώνει ομάδες και άτομα που προσδιορίζονται με τον οργανωμένο αναρχισμό για να ενοποιήσουν τις εκδόσεις, τις δραστηριότητες, τους χώρους, την τακτική και τη στρατηγική τους για αγώνα.
Δεν εκλαμβάνουμε τον οργανωμένο αναρχισμό ως μια πλήρη καινοτομία, αλλά ως μια ανανεωμένη συνέχιση στις παραδοσιακές ιστορικές αναφορές, του μπακουνισμού στην Α’ Διεθνή, του αναρχοκομμουνισμού του Μαλατέστα, του διαλόγου σχετικά με την «Οργανωτική Πλατφόρμα», την όλη δουλειά των Ντουρρούτι και Ασκάζο μέσα στο ισπανικό αναρχικό κίνημα και πιο πρόσφατα της εμπειρίας της FAU της Ουρουγουάης. Οι αναφορές αυτές αποτελούν για μας μια αφετηρία, μας εφοδιάζουν με τις ιδέες που χρειαζόμαστε με τις οποίες πρέπει να αποφασίσουμε για το τι αγώνες θα διεξάγουμε και ποια πορεία πρέπει να πάρουμε.
Επομένως, είναι η ανάλυση της ιστορικής εμπειρίας και της τρέχουσας κατάστασης και όχι κάποιο δόγμα, που πρέπει να καθοδηγήσει τη δράση μας. Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας για έναν αληθινό κοινωνικό μετασχηματισμό δεν είναι εύκολος ή ένας ρομαντικός στόχος. Η ιστορία το καταδεικνύει αυτό πολύ καλά. Και, επίσης, γνωρίζουμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει καμία αποτελεσματική κοινωνική αλλαγή χωρίς αγώνα, ότι τίποτα δεν έχει κερδηθεί τόσο εύκολα από τους ανθρώπους και ότι η διαδικασία αυτή είναι μια συνεχής καθημερινή προσπάθεια σε έναν δρόμο που δεν είναι ποτέ ευθύς.
Επομένως, οι ελευθεριακοί σοσιαλιστές δεν επιδιώκουν την ταξική συμφιλίωση, τον ιστορικός εχθρός που εμποδίζει την πορεία των φτωχών ανθρώπων. Η αστική τάξη, ο πολιτισμός και ο τρόπος...
Από την Ομοσπονδία Κομμουνιστών Αναρχικών Ιταλίας (FDCA)
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Oι μαζικές οργανώσεις διαφέρουν από τις αναρχικές κομμουνιστικές πολιτικές οργανώσεις στο ότι έχουν διαφορετικές βάσεις και σκοπούς. Δεν έχουν εκείνη την σαφήνεια σχετικά με τον τελικό στόχο που μπορεί να έχει η πολιτική οργάνωση, αν και, ενδεχομένως, έχουν τον ίδιο στόχο με μια πολιτική οργάνωση. Η ιστορία καταδεικνύει ότι αυτός ο στόχος (ο αναρχικός κομμουνισμός) αποτελεί παράγοντα που προέρχεται από έναν ορισμένο τύπο πρακτικής και συνείδησης στο εσωτερικό των μαζικών οργανώσεων. Ο παράγοντας αυτός βασίζεται σε δύο αρχές, αυτή της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης που...
Των Lucien van der Walt και Michael Schmidt
Οι επαναστάτες στην αγγλόφωνη Αφρική θεωρούν ανέκαθεν τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία ως τις κυρίαρχες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στην ήπειρο, αλλά σήμερα άλλες δυνάμεις ξεπροβάλλουν από τη σκιά, με στόχο τη συνέχιση της κυριαρχίας της μετα-αποικιοκρατικής τους εξουσίας - και δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ.
Οι Νοτιοαφρικανοί αναρχοκομμουνιστές βλέπουν την πρώην βρετανική αποικία της Νότιας Αφρικής να δρα πλέον ως μια υπο-ιμπεριαλιστική δύναμη στην υπηρεσία των μεγάλων καπιταλιστικών δυνάμεων και της άρχουσας τάξης της περιοχής, ως ένας περιφερειακός αστυνομικός όπως ήταν και πριν: εάν τα βρετανικά συμφέροντα απειλούνται στη Ζουαζηλάνδη...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018