Edgar Rodrigues*
Μοδίστρα πολύ δραστήρια στο Πόρτο Αλέγκρε (στην Πολιτεία Rio Grande do Sul), πήρε μέρος σε συζητήσεις και μίλησε ελεύθερα σε συγκεντρώσεις εκπροσωπώντας το Συνδικάτο Μοδιστρών και Συναφών Επαγγελμάτων στο πλαίσιο του 3ου Εργατικού Συνεδριου στην εν λόγω Πολιτεία. Ήταν η πρώτη γυναίκα που έλαβε μέρος σε εργατικό συνέδριο στο Νότο.
Εν είδει αφιερώματος στις γυναίκες και για να σηματοδοτήσει την παρουσία, τη σταθερότητα και τις ιδεολογικές τους πεποιθήσεις, ο Ορλάντο Μαρτίνς έγραψε το όνομα της Alzira Wekauser ως προέδρου της όγδοης συνόδου του Συνεδρίου. Η Alzira είπε πρώτα λίγα πράγματα για την αποτυχία των γυναικών να συμμετάσχουν σε αγώνες των συνδικάτων, καθώς και την απροθυμία τους να μιλήσουν ανοιχτά για τα προβλήματά τους ή να συνεισφέρουν στον ελευθεριακό Τύπο. Τόνισε ότι το πιο πιθανό είναι οι γυναίκες να μείνουν στο σπίτι με τα παιδιά τους, αλλά εμφανίστηκε σίγουρη ότι θα μπορούσαν να διαδραματίσουν πιο ενεργό ρόλο στον αγώνα για την απώλεια της ζωής, για τη φυλάκιση ή την “εξαφάνιση” που υποφέρουν οι σλυντροφοι τους για τις απόψεις τους. Μετέπειτα μίλησε και για κάποια άλλα θέμα και έκανε την ακόλουθη πρόταση:
«Σύντροφοι!
Ως γυναίκα και προσδεδεμένη στο καθήκον, πρέπει να σας προειδοποιήσω ότι μιλάω με την βεβαιότητα ότι υπάρχουν πολλά που πρέπει να επιδιωχθούν. Οι απόψεις μου δεν προέρχονται μόνο από τα βιβλία, αλλά και από προσωπικές εμπειρίες, έτσι μπορεί να κάνω λάθος σε συγκεκριμένα σημεία.
Όχι τόσο ως προς τη γενική μου άποψη, επειδή ως εργαζόμενη γυναίκα έχω την ευκαιρία να παρακολουθώ στη ζωή μου ως γυναίκα παραγωγός. Επιτρέψτε μου να χωρίσω αυτήν την ερώτηση σε δύο στοιχεία: πρώτον, το οικονομικό και, δεύτερον, το κοινωνικό.
Πρέπει να σας προειδοποιήσω ξανά ότι αυτά που λέω ίσως να μην προσφέρουν μια ξεκάθαρη εικόνα της πραγματικής ζωής στο ότι η εργαζόμενη γυναίκα είναι διπλά εκμεταλλευόμενη, ως γυναίκα και ως εργαζόμενη γυναίκα.
Όπως, από οικονομική άποψη, ο μέσος μισθός είναι τώρα 4 δολάρια ημερησίως. Οι περισσότερες απο εμάς έχουμε παιδιά να μεγαλώσουμε καθώς και μητέρες και αδελφές να φροντίσουμε, όπως και εμάς τις ίδιες. Λαμβάνοντας υπόψη το κόστος ζωής, σύντροφοι, άνδρες και γυναίκες, θα εκτιμήσετε τα προβλήματα, τις μάχες και την άθλια διατροφή την οποία οι εργαζόμενες γυναίκες γενικά πρέπει να υπομένουν. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο μας βλέπετε κοκκαλιάρες και απογοητευμένες, χωρίς όρεξη να δώσουμε τη μάχη για την επιβίωσή μας.
Ειδικά αν αναλογιστούμε ότι, ενώ η εργάσιμη ημέρα μας είναι οκτώ ώρες, υπάρχουν περιπτώσεις που ανέρχεται σε 14 ή 16 ώρες, όπως στην περίπτωση, ας πούμε, των γουνοποιών, των μοδιστρών που εργάζονται με το κομμάτι κλπ. Και έτσι μπορούμε να φανταστούμε τη διανοητική κατάσταση των αδελφών μας, οι οποίες, αφού εργαστούν τόσο σκληρά για έναν άθλιο μισθό, πρέπει να ασχοληθούν και με τη δουλειά στο σπίτι. Όπως είπα, οι περισσόυερες είναι μητέρες που πρέπει να φροντίσουν τους αγαπημένους τους και να τους προστατεύσουν από την πίεση της ζωής. Αυτά είναι μικρά θαύματα που γίνονται στο μυαλό τους. Ωστόσο, πρέπει να ενδιαφερθούμε και για τις συντρόφισσές μας εκείνες που δεν έχουν ούτε το χρόνο να δουν την εαυτό τους και...
Edgar Rodrigues*
Ακριβώς όπως άλλες επαναστατικές ομάδες -οι υποστηρικτές του Ζαπάτα και του Βίγια και ούτω καθεξής- το αναρχικό κίνημα του Μεξικού, με επικεφαλής το Μεξικάνικο Φιλελεύθερο Κόμμα (PLM) είχε πάρει τα όπλα ενάντια στη βάρβαρη δικτατορία του στρατηγού Πορφίριο Ντίαζ. Καθώς ο αγώνας αυτός προχωρούσε, παρά την άγρια καταπίεση, ο αντίκτυπος των αναρχικών ιδεών του Μαγκόν και των συντρόφων του, μεγάλωνε όλο και περισσότερο ανάμεσα στους αγρότες και τους εργαζόμενους του βόρειου Μεξικού και της Μπάχα Καλιφόρνια, καθώς η εξέγερση των Ζαπατίστας εξαπλωνόταν σε όλο τον Νότο.
Στις αρχές του 1911, ανάμεσα στους πιο προβεβλημενους αγωνιστές των Magonistas ήταν και...
Ράφτρα από το Σάντος της Βραζιλίας, αρκετά ενεργή στο αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα, όπως και κατά το κάλεσμα σε απεργία για την εργάσιμη ημέρα των 8 ωρών, που είχε τις απαρχές του στην αποβάθρα του Σάντος την περίοδο 1920-1921, μια απεργία στην οποία η ίδια με την αδελφή της Luzia και την Maria Rodrigues έπαιξαν σημαντικό ρόλο.
Αξιοποιώντας το γεγονος ότι εκείνη την εποχή οι γυναίκες απολάμβαναν έναν κάποιο σεβασμό από την αστυνομία, χρησιμοποίησε το σπίτι και εργαστήρι της ως τόπο συνάντησης για τους απεργούς και ως χώρο όπου οι πάντες μπορούσαν να προμηθευτούν προπαγανδιστικό υλικό για διανομή και μανιφέστα που...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018