Ο Arnaldo Simões Januário γεννήθηκε στην Coimbra, στην Πορτογαλία, στις 6 Ιούνη 1897 όπου εργάστηκε ως κουρέας, και ξεχώρισε ανάμεσα στους εργάτες ως ένας από τους πιο ενεργούς αγωνιστές και προπαγανδιστές του αναρχισμού. Οργάνωσε τα εργατικά συνδικάτα στην Coimbra, υπήρξε μέλος της επιτροπής της Πορτογαλικής Αναρχικής Ένωσης και ήταν εμψυχωτής του Κέντρου και της Βιβλιοθήκης Προπαγάνδας και Κοινωνικών Σπουδών που ανήκαν στην Ένωση.
Στις 18 Μάρτη 1923, παρακολούθησε τη Διάσκεψη του Alenquer ως εκπρόσωπος της Αναρχικής Ομάδας της Coimbra. Συνεργάστηκε σε εφημερίδες και άλλες εκδόσεις, όπως οι “A Batalha” (“Η Μάχη”), η εφημερίδα της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CGT), “A Comuna” (“Η Κομμούνα”), “O Anarquismo” (“Ο Αναρχισμός”) , “O Libertário” (“Ο Ελευθεριακός”) και “Aurora” (“Αυγή”).
Συνελήφθη για πρώτη φορά το 1927 και μέχρι το 1931 πέρασε από τις φυλακές Coimbra, Aljube και Trafaria, ενώ εξορίστηκε στην Αγκόλα, τις Αζόρες και το Πράσινο Ακρωτήριο. Στις 22 Οκτώβρη 1931, στάλθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Oe-Kussi, στο Τιμόρ.
Όταν αφέθηκε ελεύθερος, κρύφτηκε και συμμετείχε στην προετοιμασία της εξέγερσης της 18ης Γενάρη 1934 στη Marinha Grande, μετά την οποία συνελήφθη, στις 26 του ίδιου μήνα, και στάλθηκε στη φυλακή του Aljube, και από εκεί στην Coimbra. Η κατηγορία που τον βάραινε ήταν ότι έγραφε, τύπωνε σε ένα λαθραίο τυπογραφείο και διένειμε ανατρεπτική προπαγάνδα, ότι είχε οργανώσει συγκέντρωση για την προετοιμασία της εξέγερσης στην Coimbra και ότι μετέφερε βόμβες. Βασανίστηκε και ανέλαβε την πλήρη ευθύνη για τα γεγονότα για να γλιτώσει τους συντρόφους του. Στάλθηκε στη φυλακή της Trafaria, και τελικά καταδικάστηκε από Ειδικό Στρατιωτικό Δικαστήριο σε είκοσι χρόνια εξορία σε μία από τις αποικίες, με φυλάκιση στην τοποθεσία, και ειβολή βαριού προστίμου.
Στις 8 Σεπτέμβρη 1934, μεταφέρθηκε στο φρούριο Angra do Heroísmo, στις Αζόρες. Εκεί συμμετείχε σε πολλές διαμαρτυρίες κατά των συνθηκών φυλάκισης, για τις οποίες, ως τιμωρία, στάλθηκε στο “poterna” (ένα είδος ημιπλημμυρισμένου υπογείου, μειωμένων διαστάσεων, χωρίς κρεβάτια, παλέτες ή κουβέρτες, χωρίς σχεδόν καθόλου φως, πολύ υγρασία και με νερό να μπαίνει συνεχώς μέσα από τους τοίχους).
Στις 23 Οκτώβρη 1936, μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Tarrafal, στο Πράσινο Ακρωτήριο, όπου πέθανε στις 27 Μάρτη 1938, θύμα του “πυρετού του μαύρου νερού”, για τον οποίο δεν έλαβε καμία φαρμακευτική αγωγή ή ιατρική βοήθεια.
*Πηγή: https://www.museudoaljube.pt/en/doc/arnaldo-simoes-januario/ Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης
...
Ο συντάκτης μας Yavor Tarinski προσθέτει σήμερα ακόμη μία άγνωστη ιστορία στην έρευνά του για το μαύρο ημερολόγιο του ελευθεριακού κινήματος της Βουλγαρίας, επί της εποχής του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ένα από τα μεγαλύτερα ελευθεριακά κινήματα στην Ευρώπη, το βουλγαρικό αναρχικό κίνημα, πνίγηκε στο αίμα του από την «εξουσία του λαού». Σήμερα, το 8ο άρθρο αυτής της σειράς του αφιερώματος. Όλα τα άρθρα της σειράς βρίσκονται εδώ.
Σαν σήμερα, στις 2 Νοέμβρη 1953, ένας από τους πιο ενεργούς Βούλγαρους αναρχικούς του 20ού αιώνα, ο Μπορισλάφ Γκεοργκίεφ Μένκοφ, βγαίνει ζωντανός από το στρατόπεδο...
Ο Κάρλος Τάιμπο, έναν από τους κύριους θεωρητικούς του προτάγματος της αποανάπτυξης, σήμερα. Ο Τάιμπο μιλά εδώ για την αποανάπτυξη ως μιας βασικής κοινωνικής πρότασης, η οποία δεν στοχεύει στην εγκαθίδρυση ενός άλλου συστήματος εξουσίας ή ενός άλλου ιδεολογικού στενού πλαισίου ή δέσμης καθοδηγητικών ντιρεκτίβων που πρέπει ντε και καλά να ακολουθηθούν, αλλά να εμφυσήσει εκ νέου στην κοινωνία το κριτικό πνεύμα απέναντι στη δογματική σκέψη και τον προπαγανδιστικό λόγο...
Η αποανάπτυξη που προτάσσεται μέσα από το ανά χείρας βιβλίο βασίζεται στην αυτοεπάρκεια και την εκούσια απλότητα, απορρέει από μια μη βίαιη και αντιαυταρχική φιλοσοφία, δεν συνιστά επ' ουδενί παραίτηση...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018