Ο Κάρλος Τάιμπο, έναν από τους κύριους θεωρητικούς του προτάγματος της αποανάπτυξης, σήμερα. Ο Τάιμπο μιλά εδώ για την αποανάπτυξη ως μιας βασικής κοινωνικής πρότασης, η οποία δεν στοχεύει στην εγκαθίδρυση ενός άλλου συστήματος εξουσίας ή ενός άλλου ιδεολογικού στενού πλαισίου ή δέσμης καθοδηγητικών ντιρεκτίβων που πρέπει ντε και καλά να ακολουθηθούν, αλλά να εμφυσήσει εκ νέου στην κοινωνία το κριτικό πνεύμα απέναντι στη δογματική σκέψη και τον προπαγανδιστικό λόγο...
Η αποανάπτυξη που προτάσσεται μέσα από το ανά χείρας βιβλίο βασίζεται στην αυτοεπάρκεια και την εκούσια απλότητα, απορρέει από μια μη βίαιη και αντιαυταρχική φιλοσοφία, δεν συνιστά επ' ουδενί παραίτηση από τις απολαύσεις της ζωής και διεκδικεί κατηγορηματικά την ανάκτησή τους, απορρίπτοντας την απατηλή λάμψη της αλόγιστης κατανάλωσης...
Το πρόγραµµα της αποανάπτυξης γεννιέται από δύο σηµαντικές παραδοχές: αφενός, από το γεγονός ότι ζούµε σε έναν πλανήτη µε περιορισµένη δυνατότητα σε πόρους και, αφετέρου, ότι µπορούµε να ζήσουµε καλύτερα µε λιγότερα. Γι’ αυτόν και μόνο τον λόγο πρέπει να απαλλαγούµε από τη λογική της ανάπτυξης, της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας, όπως διατυμπανίζουν συνεχώς και σε κάθε ευκαιρία, παντού σχεδόν στον κόσμο, κόμματα, δεξιά, κεντρώα, ακόμα και αριστερά. Πρέπει να ξεφύγουµε από την επίβουλη, πανταχού παρούσα παραδοχή που συσχετίζει κατανάλωση και ευµάρεια.
Έτσι λοιπόν, η αποανάπτυξη προωθεί αρχές και αξίες πολύ διαφορετικές από τις κυρίαρχες των ηµερών µας: την πρωτοκαθεδρία της κοινωνικής ζωής, τον δηµιουργικό ελεύθερο χρόνο, την κατανοµή της εργασίας, την απαραίτητη µείωση του όγκου έργων υποδοµής, την ανάκτηση της κοινωνικής ζωής, καθώς και την επανανακάλυψη µορφών άµεσης δηµοκρατίας και αυτοδιαχείρισης· επίσης, σε ατοµικό επίπεδο, την εκούσια ολιγάρκεια και απλότητα. Όπως γράφει ο Κάρλος Τάιμπο, το ζητούµενο της πρότασης αυτής είναι η επιστροφή στη γεωργική δραστηριότητα, η –στο µέτρο του δυνατού– απαλλαγή από την τεχνολογία και η απλοποίηση των κοινωνιών µας, πάντοτε στη βάση της δίκαιης αναδιανοµής του πλούτου.
Είναι πλέον φανερό ότι ο καπιταλισµός έχει απολέσει τους µηχανισµούς αναχαίτισης που τον διέσωζαν στο παρελθόν, και ήδη πυκνώνουν τα σηµάδια ότι έχει εισέλθει σε φάση καταληκτικής αποσάθρωσης, µε πιο χαρακτηριστικό την άρνηση του συστήµατος να λάβει σοβαρά υπόψη τις συνέπειες µιας έκφανσης της κρίσης, της οικολογικής κρίσης, που σηµατοδοτεί µια βασική διαφορά ανάµεσα στη σηµερινή κατάσταση και το κραχ του 1929. Η πρόταση της αποανάπτυξης υποστηρίζει ότι αποτελεί επιτακτική ανάγκη η διάνοιξη χώρων αυτονοµίας ώστε να εφαρµόσουµε διαφορετικούς κανόνες του παιχνιδιού από αυτούς που µας επιβάλλονται σήµερα. Για παράδειγµα, γιατί να µην προωθήσουµε στη βάση των κοινωνιών µας πρωτοβουλίες για δηµιουργία κοινωνικού, έντιµου και αυτοδιαχειριζόµενου τραπεζικού τοµέα, που θα µας επιτρέψει να παρακάµψουµε τα χρηµατοπιστωτικά ιδρύµατα του συστήµατος;
Ο Ισπανός Κάρλος Τάιμπο, γεννημένος το 1956, είναι καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο Μαδρίτης. Ενταγμένος ιδεολογικά στο ελευθεριακό ρεύμα, συμμετείχε στα κινήματα της αντιπαγκοσμιοποίησης και της αποανάπτυξης. Στα έργα του περιλαμβάνονται τα «Δεν είναι όπως μας τα λένε -Μια κριτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης» (2004), «Μια αναρχική-ελευθεριακή ανθολογία για χρήση των νέων γενιών» (2010), «Το κίνημα 15 Μάη σε εξήντα ερωτήσεις» (2011).
