Ο Bruno Lima Rocha είναι πολιτικός επιστήμονας, επαγγελματίας δημοσιογράφος και καθηγητής διεθνών σχέσεων με έδρα τη Βραζιλία. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του Ινστιτούτου Αναρχικής Θεωρίας και Ιστορίας (IATH-ITHA).
Η ακόλουθη συνέντευξη έχει υποστεί ελαφρά επεξεργασία για λόγους σαφήνειας.
Black Rose / Rosa Negra (BRRN): Σε μεγάλο μέρος του πολιτικού τοπίου στη Βραζιλία κυριαρχούν οι προεδρικές εκλογές, στις οποίες ο πρώην πρόεδρος Λούλα ντα Σίλβα αναμένεται να κερδίσει στον δεύτερο γύρο τον υφιστάμενο Ζαΐρ Μπολσονάρο, εν μέρει καταλαμβάνοντας χώρο στο πολιτικό κέντρο. * Πώς επηρέασε αυτή η προεκλογική εκστρατεία τις κοινωνικές δυνάμεις της αριστεράς και της δεξιάς στη Βραζιλία;
Bruno Lima Rocha (BLR): Στον πρώτο γύρο των γενικών εκλογών, ο Λούλα (PT συν οκτώ κόμματα) είχε λίγο περισσότερο από το 48% των ψήφων και ο Μπολσονάρο 43,5%. Δίνει κατά μέσο όρο περίπου 6 εκατομμύρια ψήφους, σε ένα σύνολο 156 εκατομμυρίων ψηφοφόρων, συνολικά με 20% αποχή. Ο αριθμός των μηδενικών και λευκών ψήφων ήταν χαμηλός σε σύγκριση με άλλες χρονιές. Στην άκρα αριστερά, είχαμε υποψηφιότητες από μικρά κόμματα όπως η Λαϊκή Ενότητα (μαοϊκής προέλευσης), το PCO (με τροτσκιστική γραμμή), το PSTU (τροτσκιστικός μορενισμός) και το PCB (νεοσταλινικοί). Και στις 26 Πολιτείες και στην Ομοσπονδιακή Περιφέρεια, το σύνολο αυτών των μικρών εκλογικών κομμάτων της άκρας αριστεράς δεν φτάνει το 2% του εκλογικού σώματος. Έτσι, ο χώρος της αριστεράς στην πολιτική συζήτηση είναι μικρός, γιατί το πρόγραμμα του Λούλα και του αναπληρωτή του Geraldo Alckmin, θα μπορούσε να ονομαστεί σοσιαλφιλελεύθερο: σοσιαλδημοκρατικό στην κοινωνική πολιτική και μετανεοφιλελεύθερο στην οικονομική πολιτική και τον σχεδιασμό του κράτους. Ο ριζοσπαστισμός σε αυτές τις εκλογές σηματοδοτείται από την ακροδεξιά, με τον Μπολσονάρο να εκλαμβάνεται ως τραμπικός.
BRRN: Παρά τη λαμπερή εικόνα που ζωγραφίζουν οι προοδευτικοί και οι σοσιαλδημοκράτες για τον Λούλα, ήταν υπό το PT (Εργατικό Κόμμα) που η κυβέρνηση της Βραζιλίας άρχισε να οδεύει προς τη λιτότητα. Δεδομένου ότι αυτή θα είναι πιθανότατα μια δεύτερη θητεία γι’ αυτόν, πόσο αποτελεσματικές πιστεύετε ότι θα είναι οι αριστερές οργανώσεις και κινήματα στο να αποσπάσουν παραχωρήσεις από μια κυβέρνηση του ΡΤ υπό την ηγεσία του Λούλα;
BLR: Η στροφή στη «λιτότητα» έλαβε χώρα στη δεύτερη κυβέρνηση της Ντίλμα (Ιανουάριος 2015 έως την παραπομπή της χωρίς νομική αιτία, τον Απρίλιο του 2016), όταν ο επανεκλεγμένος πρόεδρος διόρισε τον οικονομολόγο Joaquim Levy (από τα “αγόρια” του Σικάγο) ως υπουργό Οικονομικών. Αυτό επέφερε μια άμεση κλίση προς τον πληθωρισμό των διοικητικών τιμών, την περικοπή των κοινωνικών πολιτικών, τη μείωση των βιομηχανικών πολιτικών και των πόρων για την εκπαίδευση (συμπεριλαμβανομένης της επιστημονικής έρευνας). Ακόμη και όλα αυτά δεν μπόρεσαν να σταματήσουν το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα που υπέστη η Ντίλμα.
Δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια αμέσως για μια αριστερή στροφή στην κυβέρνηση του Λούλα εάν κερδίσει στον δεύτερο γύρο: ο Μπολσονάρο άφησε μια δημοσιονομική βόμβα, χωρίς τη χρηματοδοτική ικανότητα του βραζιλιάνικου κράτους. Θα μπορούσε να προκύψει μια κοινωνική και με μεγάη διάρκεια δυσαρέσκεια, αν έχουμε την προβλεπόμενη ύφεση το 2023 και το πρώτο εξάμηνο του 2024.
BRRN: Γενικά, οι αναρχικές οργανώσεις υποστηρίζουν την αποχή ή τη συμμετοχή στις γενικές εκλογές ή επικεντρώνουν τις επικοινωνίες τους εντελώς...
Tommy Lawson*
Το βιβλίο «The End of Capitalism: The Thought of Henryk Grossman» του Ted Reese έχει ως στόχο να μας εισάγει στις ιδέες και τη ζωή του Henryk Grossman, ενός σημαντικού, αν και ελάχιστα γνωστού μαρξιστή οικονομολόγου.
Ο Grossman, γεννημένος στην Πολωνία οικονομολόγος, έγραψε το έργο «The Law of Accumulation and Breakdown of the Capitalist System, a study in Marxian crisis theory» («Ο νόμος της συσσώρευσης και της κατάρρευσης του καπιταλιστικού συστήματος, μια μελέτη στη μαρξική θεωρία της κρίσης»). Αν και στο έργο του αυτό τάσσεται υπέρ των μαρξιστικών αυτών απόψεις οι οποίες απορροφήθηκαν από τα πάλαι ποτέ...
Αυτό είναι το εξώφυλλο του βιβλίου του Manoel Perdigão Saavedra “Memorias do Exilio” (“Μνήμες εξορίας”), που εκδόθηκε για πρώτη φορά στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας το 1921.
Στο περιοδικό αυτό περιλαμβάνεται και κείμενο του Manoel Perdigão Saavedra, με τίτλο “Αναρχισμός και Αντιρατσιστικός Αγώνας!”
Στο κείμενο αυτό και σε αντίθεση με μέρος της επίσημης ιστοριογραφίας που αναφέρει ότι οι αναρχικοί στη Βραζιλία είχαν τηρήσει ευρωκεντρική στάση και δεν έλαβαν υπόψη τα κινήματα αντίστασης και τις ιστορικές κοινωνικές συγκρούσεις του δικού τους λαού, στο βιβλίο του αυτό ο αγωνιστής Manoel Perdigão Saavedra θυμάται τους αγώνες κατά της μοναρχίας και της σκλαβιάς,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018