Ο Edgar γεννήθηκε το 1921 στη Lavra, λίγο έξω από το Oporto της βόρειας Πορτογαλίας. Ο πατέρας του Manuel Correia, ήταν αναρχοσυνδικαλιστής και εργαζόταν στα γραφεία των λιμένων, ενώ ήταν ένας από τους πολλούς εκείνους αγωνιστές που αντιστάθηκαν στη φασιστικοποίηση των συνδικάτων μετά την επικράτηση του Estado Novo (Νέο Κράτος) το 1926. Ο Edgar μεγάλωσε σε ένα σπίτι όπου κυριαρχούσαν οι συζητήσεις και η προπαγάνδα ενάντια στη δικτατορία Salazar. Ήταν ακόμα μικρό αγόρι όταν έμαθε να τυπώνει αντιφασιστικά φυλλάδια, μηνύματα κ.λπ. με το χέρι.
Έγινε μάρτυρας της σύλληψης του πατέρα του από την μυστική αστυνομία PVDE (που αργότερα μετονομάστηκε σε PIDE) και της φυλάκισής του στις φυλακές της Rua do Heroismo του Oporto και βοήθησε να διοχοτεύονται κρυφά κάποια πράγματα σε αυτόν.
Την περίοδο αυτή ο Edgar συνέλεξε το υλικό που θα αποτελούσε τη βάση για το έργο του “Na Inquisicâo do Salazar”(“Στην ανακριτική του Σαλαζάρ”) που κυκλοφόρησε στη Βραζιλία το 1927. Μέρος του βιβλίου αυτού αποτελούσαν οι επιστολές από τη φυλακή του Luis Portela, ενός άλλου αναρχοσυνδικαλιστή, εχθρού του καθεστώτος Σαλαζάρ.
Ο πατέρας του αποφυλακίστηκε αργότερα “με εγγύηση” και απολύθηκε από την εργασία του. Τότε ο Edgar έγινε μέλος της Political Prisoners' Aid Committee (Επιτροπή Βοήθειας των Πολιτικών Κρατουμένων) και βοήθησε στη διανομή αντιφασιστικών εφημερίδων.
Κατά τη διάρκεια του Β’ παγκοσμίου Πολέμου, έπρεπε να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Μέσα σε ελάχιστους μήνες, αυτός και άλλοι αντιφασίστες στρατιώτες (“υπεράνω υποψίας”) διένειμαν αντιδικτατορικές μπροσούρες με τη βοήθεια του Casimiro Ferreira, από την Braga, ο οποίος ήταν βετεράνος της Ισπανικής Επανάστασης. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Edgar έπρεπε να συνοδεύει αρκετές φορές τον σύμβουλο στρατιωτικής άμυνας (στρατοδίκη) στρατηγό Valdes, σε δίκες αντιφασιστών. Εκεί έγινε πολλές φορές μάρτυρας των δικών-παρωδιών και των σκευωριών που εξελλίσσονταν ενάντια στους αγωνιζόμενους στρατιώτες.
Τελείωσε τη στρατιωτική του θητεία με το τέλος σχεδόν του πολέμου και έγινε μέλος ενός ερασιτεχνικού θεατρικού θιάσου ως προκάλυμμα των ανατρεπτικών του δραστηριοτήτων, ενώ ίδρυσε και μια βιβλιοθήκη και άρχισε να μαθαίνει τη γλώσσα Εσπεράντο. Επίσης, “βομβάρδιζε” ξένες εφημερίδες και άλλες εκδόσεις με επιστολές όπου διαμαρτυρόταν για το καθεστώς τρομοκρατίας στην Πορτογαλία.
Ήταν, ακόμα, ένας από εκείνους που βοήθησε στη φυγάδευση από τη χώρα του Luis Portela, μετά την απόδραση του δεύτερου από τις φυλακές Peniche. Στην υπόθεση αυτη ο Edgar βοήθησε τους Antonio Cruz, Joaquim de Freitas και Rossadas (που ήταν δημοκράτης) να φτιάξουν ψεύτικο διαβατήριο και χαρτιά για τον Portela. Αλλά όταν αυτός κατέρρευσε εξαντλημένος, τότε ο Edgar κατέφυγε στη Βραζιλία, φτάνοντας εκεί τον Αύγουστο του 1951.
Έναν από τους πρώτους που συνάντησε στο Ρίο ντε Τζανέϊρο ήταν ο Ισπανός αναρχικός Manuel Perez Fernández (1887-1964), ο οποίος μερικές φορές αναφέρεται ως ο “αναρχικός πρόξενος” (επειδή είχε καταδικαστεί σε θάνατο από το καθεστώς Φράνκο και διασώθηκε μετά από πιέσεις της βραζιλιανικής κυβέρνησης). Μέσω αυτού ο Edgar έγινε δεκτός στο ευρύτερο βραζιλιάνικο αναρχικό κίνημα.
Συναντήθηκε, επίσης, με τον καθηγητή José Oiticica (1882-1957), διευθυντή της...
Απόφαση που υιοθετήθηκε στο Αναρχικό Κομμουνιστικό Συνέδριο του Λονδίνου τον Οκτώβρη του 1906
Στη βιβλιογραφία μας, έχει λεχθεί συχνά ότι οι μεμονωμένες ή οι συλλογικές πράξεις διαμαρτυρίας ενάντια στην παρούσα κοινωνική οργάνωση - του είδους αυτού που περιγράφεται ως πράξη τρομοκρατίας - είναι αναπόφευκτες. Σε μη επαναστατικές περιόδους, υποδηλώνουν συχνά την απόκτηση κοινωνικής συνείδησης και διεγείρουν την επιθυμία για την ανεξαρτησία ανάμεσα στις μάζες. Παρέχουν ένα παράδειγμα ατομικού ηρωισμού στην υπηρεσία της γενικής υπόθεσης και εξυπηρετούν στην αφύπνιση της πλειοψηφίας των ανθρώπων που είναι αδιάφοροι. Ταυτόχρονα, υπονομεύουν την εμπιστοσύνη στις ικανότητες των εκμεταλλευτών, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Σε περιόδους...
“Σύντροφος David Kogan (Lev Rubin), μια ελκυστική προσωπικότητα, ένας άνθρωπος υψηλού θάρρους και ονομαστός ως επαναστάτης αναρχικός” (Γκριγκόρι Μαξίμοφ, “The Guillotine at Work”).
Ο αναρχικός μαχητής (και χορτοφάγος) David Kogan (Lev Rubin) γεννήθηκε το 1893. Πριν την Επανάσταση του 1917 έφερε το ψευδώνυμο Χριστός ή Μικρός Χριστός λόγω του αρκετά ευγενούς χαρακτήρα του.
Δραστηριοποιείτο ως αναρχικός στην πόλη Σαμάρα από το 1917 ως γραμματέας της εκεί Αναρχικής Ομοσπονδίας και ήταν εκδότης μιας εβδομαδιαίας εφημερίδας.
Συνελήφθη από τους Λευκούς του ναύαρχου Κολτσάκ, αλλά απέδρασε. Από το 1918 συνελήφθη και φυλακίστηκε αρκετές φορές...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018