Βιετνάμ 2021, η διάθεση που αιωρείται στον αέρα φαίνεται να είναι αυτή της αισιοδοξίας. Η αδιάκοπη επιδίωξη της κυβέρνησης για μια στρατηγική μηδενικού COVID φαίνεται ότι έχει κερδίσει ευρεία έγκριση τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Η οικονομία κατάφερε να διατηρήσει μια θετική ανάπτυξη, ενώ πολλές από τις γειτονικές χώρες υπέστησαν πτώση από την πανδημία. Ωστόσο, κάτω από όλη αυτή τη γενναιότητα, θα μπορούσε κανείς να αισθανθεί ότι κάτι δεν πάει καλά. Υπάρχει αυτό το γοητευτικό συναίσθημα ότι κανείς δεν φαίνεται να μπορεί να υψώσει το δάχτυλο. Είναι σαν να υπάρχει, σχεδόν, ένα φάντασμα που στοιχειώνει το Βιετνάμ, το φάντασμα του κομμουνισμού - το αληθινό του είδος χωρίς κουδούνια και σφυρίχτρες.
Όπως παρατήρησε η Emma Goldman, δεν υπήρχε κομμουνισμός στην ΕΣΣΔ. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για το σημερινό Βιετνάμ. Το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία - το Κομμουνιστικό Κόμμα Βιετνάμ (CPV) - έχει απομακρυνθεί από καιρό τώρα από την πορεία προς τον κομμουνισμό.
Πριν ο σημερινός ηγέτης του κόμματος αναλάβει την τρίτη θητεία του (2020-2025), συνέταξε έναν φιλόδοξο οδικό χάρτη, σύμφωνα με τον οποίο το Βιετνάμ θα γινόταν μέχρι το 2045 μια «ανεπτυγμένη» χώρα, η οποία θα ήταν ισοδύναμη με την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα και τη Σιγκαπούρη. Για εμάς τους ριζοσπάστες, όμως, αυτό είναι προδοσία της εργατικής τάξης, των αυτοχθόνων πληθυσμών και των περιθωριοποιημένων ομάδων που θυσιάστηκαν τόσο πολύ για την επανάσταση του Βιετνάμ. Αλλά όπως θα σας έλεγαν οι μαρξιστές-λενινιστές με μάτια που λάμπουν και μια ανυπόμονη πεποίθηση, αυτό είναι όλο το μέρος του σχεδίου σύμφωνα με το οποίο το 2045 θα είναι η πολυαναμενόμενη χρονιά που το Βιετνάμ τελικά θα γίνει μια χώρα χωρίς τάξεις, χρήματα και κράτος.
Ωστόσο, μια πιο προσεκτική ματιά στην κοινωνία του Βιετνάμ σήμερα θα έδειχνε ότι το όλο σχέδιο δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση, και οι υποσχέσεις είναι απλώς δικαιολογία για την άρχουσα και καπιταλιστική τάξη να συνεχίσει να απομυζά τη ζωή του Βιετνάμ για λίγο περισσότερο. Η διαφορά μεταξύ του τι κηρύττουν οι ελίτ του κόμματος και αυτό που επιτρέπουν να συμβεί στην πραγματικότητα είναι ακριβώς η διαφορά μεταξύ ημέρας και νύχτας.
Καθώς η οικονομία του Βιετνάμ αναπτύσσεται αλματωδώς, άλλο τόσο βαθαίνει και το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών. Και κανένα ποσοστό ευημερίας και ρυθμίσεων δεν μπορεί να σταματήσει τη συσσώρευση του χρήματος ή να αντιστρέψει τη ροή του πλούτου από τα χέρια των πολλών σε λίγα. Πουθενά αυτή η συσσώρευση δεν εκδηλώνεται πιο διαδεδομένα από ό,τι στο σύστημα της ιδιοκτησίας γης. Αυτό το σύστημα επιτρέπει τον έλεγχο της γης από τους αγρότες και τους κοινούς ανθρώπους καταβάλλοντας μια μικρή αποζημίωση, στον έλεγχο των καπιταλιστών κάτι που συχνά αποφέρει πολλές φορές περισσότερα κέρδη. Σε ολόκληρη τη χώρα, πολυτελή κτίρια κατοικιών ξεπήδησαν, αλλά λίγοι από αυτούς που εκτοπίστηκαν από τους μεγαλοεργολάβους μπορούν να αντέξουν οικονομικά. Ο δισεκατομμυριούχος Phạm Nhật Vượng, η οικογένεια του οποίου κατέχει τόσο πλούτο όσο 800.000 Βιετναμέζοι, δεν θα μπορούσε να χτίσει την αυτοκρατορία του χωρίς η εκμετάλλευση δημόσιων ιδιοκτησιών να μεγαλώσει την τσέπη του με αυτόν τον τρόπο.
Από το πρωτόκολλο ανάκρισης του αναρχοσυνδικαλιστή P.F. Isakov, στις 3 Απρίλη 1938:
“Ο Arshinov ήρθε στη Μόσχα το φθινόπωρο του 1936 και την άνοιξη του 1937 τον συναντήσαμε στη Μόσχα. Τον συνάντησα τρεις φορές. Η συνομιλία μας αφορούσε την κοινότητα των αναρχικών στο Παρίσι, και ο Arshinov μας είπε ότι είχε συντάξει μια Αναρχική Πλατφόρμα και την εκτύπωσε σε ένα από τα περιοδικά ή τις εφημερίδες της Βόρειας Αμερικής. Από τη συνομιλία μας, κατάλαβα ότι παρέμεινε στις παλιές αναρχικές του θέσεις, ακόμη περισσότερο, πίστευε ότι τώρα και υπάρχει μια στιγμή που οι αναρχικοί πρέπει να είναι πιο ενωμένοι, γιατί υπάρχουν...
ΝΟΕΜΒΡΗΣ 1990
22-11 Πραγματοποιούνται καταλήψεις σε Γυμνάσια και Λύκεια. Η πρώτη κατάληψη γίνεται στο 3ο επαγγελματικό-τεχνικό Λύκειο Ηρακλείου Κρήτης. Η συνέχεια δίνεται από τα Λύκεια της Κέρκυρας.
26-11 Καταλαμβάνονται από μαθητές τα Λύκεια της περιοχής Δάφνης και Ηλιούπολης στην Αθήνα.
29-11 Ιδιαίτερα αισθητή γίνεται η παρουσία μαθητών από κατειλημμένα Λύκεια σε πορεία χιλιάδων φοιτητών στο κέντρο της Αθήνας.
ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 1990
2-12 Οι καταλήψεις των μαθητών εξαπλώνονται με ραγδαίους ρυθμούς. Μετά την Κρήτη και την Κέρκυρα καταλαμβάνονται Γυμνάσια και Λύκεια στο Βόλο, στην Ρόδο, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, στη Πάτρα και σε άλλες πόλεις. Παράλληλα καταλαμβάνονται και πανεπιστημιακά ιδρύματα. Υποβάλλονται και οι...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018