Ξετυλίγοντας την σκέψη μας, ας υποθέσουμε κατ’ αρχάς πως έχεις σπουδάσει μια επιστήμη. Ας πούμε ότι μόλις τέλειωσες την ιατρική. Αύριο ένας φτωχοντυμένος άνθρωπος θα έρθει να σε παρακαλέσει να επισκεφτείς μια άρρωστη γυναίκα. Θα σε οδηγήσει σ’ ένα από εκείνα τα σοκάκια που είναι τόσο στενά ώστε όταν σι γείτονες δίνουν τα χέρια σχεδόν αγγίζουν τα κεφάλια των περαστικών. Μπαίνοντας στην αυλή θα σε τυλίξει η μπόχα απ’ την μούχλα και την υγρασία· με το φως ενός φαναριού που τρεμουλιάζει, θ’ ανέβεις δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε θεοβρώμικες σκάλες και να ‘σαι μέσα σ’ ένα σκοτεινό, παγωμένο δωμάτιο όπου θα δεις την άρρωστη ξαπλωμένη πάνω σ’ ένα αχυρόστρωμα και σκεπασμένη με παλιοκούρελα. Γύρω σου μερικά χλωμά, πελιδνά παιδάκια. Τουρτουρίζουν κάτω από τα πανωφόρια τους, θα σε κοιτούν με τα μεγάλα, ορθάνοιχτα μάτια τους. Ο άντρας της άρρωστης όλη του την ζωή δούλευε δώδεκα και δεκατρείς ώρες την ημέρα από ‘δώ κι από ‘κει. Τώρα, εδώ και τρεις μήνες, είναι άνεργος. Το να μένει χωρίς δουλειά, δεν είναι σπάνιο φαινόμενο για το επάγγελμά του. Συμβαίνει κάθε χρόνο περιοδικά. Αλλά παλιότερα, όταν δεν είχε δουλειά, η γυναίκα του πήγαινε και δούλευε σαν παραδουλεύτρα έπλενε ίσως τα πουκάμισά σου για μερικές πεντάρες την ημέρα. Τώρα όμως, πάνε δυο μήνες που είναι κατάκοιτη και η εξαθλίωση απλώνεται πάνω στην οικογένεια σε όλη την απεχθή της φρίκη.
Αν νιώσουν ότι έχεις καλή καρδιά και καθαρή ματιά και ότι μιλάς σταράτα, η οικογένεια θα σου εκμυστηρευτεί πολλά πράγματα. Θα σου πει πως η γυναίκα που ζει στο διπλανά δωμάτιο, η γυναίκα που όταν βήχει σου σκίζει την καρδιά, είναι μια φτωχή σιδερώτρια. Ότι στο κάτω πάτωμα όλα τα παιδιά λιώνουν από τον πυρετό. Ότι η πλύστρα που κατοικεί στο υπόγειο, δεν θα την βγάλει ως την άνοιξη, και ότι στο διπλανό σπίτι τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα.
Ποια θεραπεία θα συστήσεις στην άρρωστη, γιατρέ, αφού έχεις καταλάβει με την πρώτη ματιά πως αιτία της αρρώστιας της είναι μια γενική αναιμία, η έλλειψη καλής τροφής και καθαρού αέρα; Ας πούμε. μια καλή μπριζόλα κάθε μέρα; Μικρούς περιπάτους στην εξοχή; Ένα ευάερο και χωρίς υγρασία δωμάτιο: Τι ειρωνεία! Αν μπορούσε να τα ‘χει όλα αυτά, θα τα έκανε πολύ καιρό πριν και δεν θα περίμενε την δική σου συμβουλή.
Τι θα συστήσεις σε όλους αυτούς τους αρρώστους; Να τρώνε καλά. ν’ αλλάξουν περιβάλλον, να δουλεύουν λιγότερο κουραστικά; Μακάρι να μπορούσες αλλά δεν τολμάς, κι έτσι φεύγεις με πληγωμένη καρδιά, ρίχνοντας κατάρες αριστερά και δεξιά.
Την άλλη μέρα, ενώ ακόμη συλλογιέσαι την μοίρα των κατοίκων αυτής της τρώγλης, ένας συνάδελφός σου διηγείται πως την προηγουμένη ήρθε και τον πήρε ένας υπηρέτης, με άμαξα αυτήν την φορά.
Επισκέφθηκε τον ιδιοκτήτη ενός ωραίου σπιτιού, μια γυναίκα εξαντλημένη από την αϋπνία. με την ζωή της γεμάτη λούσα, επισκέψεις, χορούς και . . .καυγάδες με τον ηλίθιο σύζυγό της. Ο συνάδελφός σου τής σύστησε μια πιο ήσυχη ζωή, μια ελαφρύτερη διατροφή και περιπάτους στην εξοχή, να χαλαρώνει και να κάνει μερικές ασκήσεις γυμναστικής στην κάμαρά της για να αντικαταστήσει, ως έναν βαθμό, την...
Νικόλας Ασηθιανάκις*
«Όλβιος όστις ιστορίης έσχεν μάθησιν» (είναι ευτυχής όποιος γνωρίζει την ιστορία του- Ευριπίδης)
Η ιστορία της δικτατορίας αλλά και του ίδιου του Μεταξά, ήταν ένα αμάλγαμα φασισμού, λαϊκισμού και σκανδάλων. Στο κείμενο γίνεται μία καταγραφή –ίσως όχι πλήρως εμπεριστατωμένη– κάποιων στοιχείων γι' αυτήν.
Τα ψέματα:
Καθιέρωσε το 8ωρο τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και δημιούργησε την Εργατική Εστία. Ψευδέστατο. Ο δικτάτορας απλά προσπάθησε εφαρμόζοντας νομοθετήματα προηγούμενων κυβερνήσεων, να κατευνάσει την κοινωνική αναταραχή -κάτι που δεν πέτυχε- ώστε να μπορέσει να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του.
Αλλά ας τα δούμε ένα-ένα.
Το 8ωρο ψηφίστηκε το 1932, δηλαδή επί κυβέρνησης Ελ. Βενιζέλου....
Στις 4 Αυγούστου 1942, γεννήθηκε στην Ουρουγουάη, ο Gustavo Inzaurralde, εκπαιδευτικός, συνδικαλιστής και μέλος της FAU (Αναρχική Ομοσπονδία Ουρουγουάης).
Ως νεαρός εκπαιδευτικός εντάχθηκε στο αντίστοιχο Συνδικάτο, ενώ πλησίασε την ROE (Student Worker Resistance - Αντίσταση Σπουδαστών Εργατυών) και ακολούθως εντάχθηκε στην FAU.
Για τη μαχητική του δράση θα συλληφθεί το 1967 και το 1970. Ξεφεύγοντας από τις διώξεις του ουρουγουανού Κράτους, θα εγκατασταθεί στη Χιλή για το 1971, όπου θα ξαναρχίσει την προπαγανδιστική και συνδικαλιστική δράση.
Το πραξικόπημα του Πινοτσέτ το 1973 (την ίδια χρονιά με το πραξικόπημα στην Ουρουγουάη) θα τον αναγκάσει να αποσυρθεί στην Αργεντινή μαζί με άλλα...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018