Μεταφρασμένη η απολογία του August Spies, ενός από τους Αναρχικούς του Σικάγο που δολοφονήθηκαν από την πολιτεία του Illinois το 1887 ως αποδιοπομπαίοι τράγοι για τη σφαγή του Haymarket στις 4 Μαΐου 1886.
Κύριε Πρόεδρε: Απευθυνόμενος σε αυτό το δικαστήριο μιλάω ως εκπρόσωπος μιας τάξης στον εκπρόσωπο μίας άλλης. Θα ξεκινήσω με τις λέξεις που ειπώθηκαν πριν πεντακόσια χρόνια σε μια παρόμοια περίπτωση από τον Βενετό Δόγη Φαχέρι, που απευθυνόμενος στο δικαστήριο είπε: “η υπεράσπισή μου είναι η κατηγορία σας.
Τα αίτια του υποτιθέμενου εγκλήματος μου, η ιστορία σας!” Έχω προσαχθεί με την κατηγορία του φόνου, σαν συνεργός. Πάνω σε αυτή τη κατηγορία έχω καταδικαστεί. Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να παρουσιάστηκε από το Κράτος που να δείξει ή να υπονοήσει ότι είχα γνώση του άντρα που πέταξε τη βόμβα, ή ότι εγώ είχα κάτι να κάνω με την εκτόξευση αντικειμένων, εκτός φυσικά αν υπολογίζετε την κατάθεση των συνεργών του εισαγγελέα και του Bonfield (ΣτΜ αρχηγός της αστυνομίας του Σικάγο), τις καταθέσεις των Thompson και Gilmer, με βάση την τιμή με την οποία πληρώθηκαν για αυτές.
Εάν δεν υπάρχουν στοιχεία να δείξουν ότι ήμουν νομικά υπεύθυνος για την πράξη, τότε η καταδίκη και εκτέλεση της ποινής δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναν σκόπιμο, μοχθηρό και προμελετημένο φόνο, έναν φόνο τόσο άδικο όσο αυτοί που βρίσκονται στα χρονικά των θρησκευτικών, πολιτικών και κάθε είδους καταδιώξεων. Έχουν διαπραχθεί αρκετοί δικαστικοί φόνοι όπου οι αντιπρόσωποι του Κράτους δρούσαν με αγαθές προθέσεις, πιστεύοντας ότι τα θύματά τους ήταν ένοχοι κατά το κατηγορητήριο. Σε αυτή την περίπτωση οι αντιπρόσωποι του κράτους δεν μπορούν να αμυνθούν με μια παρόμοια δικαιολογία. Γιατί οι ίδιοι έχουν κατασκευάσει τη μαρτυρία που χρησιμοποιείται ως προσποίηση για να μας καταδικάσει, να μας καταδικάσει με ένορκους επιλεγμένους για να καταδικάσουν! Μπροστά στο δικαστήριο και μπροστά στον κόσμο που υποτίθεται ότι είναι το Κράτος, κατηγορώ τον εισαγγελέα και τον Bonfield για την στυγερή συνωμοσία για την διάπραξη φόνου.
Θα αναφέρω ένα επεισόδιο που μπορεί να ρίξει λίγο φως πάνω σε αυτή την κατηγορία. Το απόγευμα το οποίο οι Πραιτοριανοί Φρουροί του Συλλόγου Πολιτών, Συλλόγου Τραπεζιτών, του Συλλόγου του Εμπορικού Επιμελητηρίου και των πριγκίπων των σιδηροδρόμων, επιτέθηκαν στη συγκέντρωση των εργατών στο Haymarket με δολοφονικές προθέσεις – σε αυτό το απόγευμα, περίπου στις 8 η ώρα, συνάντησα έναν νέο άνδρα με το όνομα Legner, που είναι μέλος στην Aurora Turn-Verein. Με συνόδεψε και δεν με άφησε εκείνο το απόγευμα μέχρι τη στιγμή που κατέβηκα από το βαγόνι, λίγα δευτερόλεπτα πριν την έκρηξη. Ήξερε ότι δεν είχα δει τον Schwab εκείνο το απόγευμα. Ήξερε ότι δεν είχα καμιά τέτοια συνομιλία με κανέναν όπως ο προστατευόμενος του κ. Marshal Field, Thompson καταθέτει. Ήξερε ότι δεν πήδησα από το βαγόνι να ανάψω το σπίρτο και να το δώσω στον άνδρα που έριξε τη βόμβα. Δεν είναι σοσιαλιστής. Γιατί δεν τον φέραμε να καταθέσει; Γιατί οι αξιότιμοι εκπρόσωποι του Κράτους, Grinnell (ΣτΜ ο εισαγγελέας) και Bonfield τον έδιωξαν μακρυά.
Αυτοί οι αξιότιμοι κύριοι ξέραν τα πάντα για τον Legner. Ήξεραν ότι η κατάθεσή του θα αποδείκνυε την...
Το μεγαλύτερο προσόν της «δημοκρατίας» σε σχέση με τη δικτατορία είναι η ικανότητά της να επιβάλει τα ερωτήματα που τη βολεύουν αντί να προσπαθεί με το περίστροφο να εξασφαλίσει τις απαντήσεις. Η ιερή στιγμή της δημοκρατίας είναι οι εκλογές: εκεί που όλοι, εθνικά ομόψυχοι, αφέντες και δούλοι, πλούσιοι και φτωχοί, σαν να μην τρέχει τίποτα, ισότιμα υποτίθεται, καλούνται να απαντήσουν το μεγαλύτερο και το πιο πλαστό ερώτημα που μπορεί να τεθεί: ποιοι θα είναι οι δικτάτορες για τα επόμενα χρόνια. Ποιοί θα αποτελέσουν την αισχρή εκείνη μειοψηφία που θα αναλάβει την πολιτική διαχείριση του κράτους, που θα κάνει κουμάντο στην...
Την περίοδο που διανύουμε, η οποία όλο και περισσότερο χαρακτηρίζεται από τη χιονοστιβάδα του καπιταλισμού που παρασύρει στο διάβα της συλλογικές αναφορές στέλνοντας την ιστορία των αγώνων για την κοινωνική χειραφέτηση στα αζήτητα, κάθε προσπάθεια ανασύνθεσης στην πολιτική διεργασία έρχεται αναπόφευκτα σε επαφή με το ζήτημα της εκπαίδευσης και της παιδείας. Είναι ζήτημα κομβικό σ’ ότι αφορά την αναπαραγωγή των παντός είδους σχέσεων στο καθημερινό εργαστήριο της ζωής, ενώ από την άλλη ο αξιακός-πολιτισμικός παράγοντας που το εκθέτει ως κοινωνικό παράδειγμα, αφορά το μετασχηματισμό σε σφαίρες ελευθερίας και αυτονομίας. Η απογύμνωση της πολιτικής δράσης από ζητήματα καθημερινής σημασίας που τόσο πολύ...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018