Ό,τι ακολουθεί είναι μια ελαφρώς αναθεωρημένη έκδοση του Έκτου Κεφαλαίου του βιβλίο του ιστορικού Paul Avrich «Anarchist Portraits» («Πορτραίτα Αναρχικών») εκδ. Princeton University Press, 1988.
«Η φρουρά είναι κουρασμένη». Μ’ αυτές τις λέξεις ένας νεαρός Ρώσος αναρχικός, ο Anatoli Zhelezniakov, πέρασε στην ιστορία της Οκτωβριανής Επανάστασης και του ρωσικού επαναστατικού κινήματος, διαλύοντας την Συνταγματική Συνέλευση στις 5 Γενάρη 1918, αφού προηγουμένως, ο ίδιος, σε συνεργασία με μπολσεβίκους και άλλους επαναστάτες, νίκησε την προσωρινή κυβέρνηση τον Οκτώβριο του 1917.
Όταν το τσαρικό καθεστώς κατέρρευσε τον Φλεβάρη του 1917, ο Zhelezniakov, οπαδός των ιδεών των Kropotkin και Bakunin, υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία σε μια βάση της Κροστάνδης, τη διάσημη έδρα του στόλου της Βαλτικής, κοντά στην πρωτεύουσα της περιοχής Petrograd. Μετά από την επανάσταση του Φλεβάρη, οι αναρχικοί και άλλοι μαχητές κατέλαβαν τη βίλα P.P.Durnovo, του κυβερνήτη της Μόσχας κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1905, μετατρέποντάς την σε επαναστατική κοινότητα, ένα «σπίτι ξεκούρασης», με δωμάτια για ανάγνωση και συζήτηση καθώς και έναν κήπο που τον έκαναν παιδική χαρά για τα παιδιά. Στα μυαλά των αντεπαναστατών, εντούτοις, η βίλα Durnovo, είχε μετατραπεί σε αποκρουστικό κρησφύγετο κακοηθειών, «όπου συγκεντρώθηκαν οι δυνάμεις του κακού και διάφορες μάγισσες και γίνονταν σκοτεινά και απαίσια όργια και, αναμφίβολα, σχεδιάζονταν κάποιες αιματηρές δολοπλοκίες», όπως έγραψε κάποιος N.N.Sukhanov στις σημειώσεις του για τη Ρωσική Επανάσταση (1). Βέβαια, η κατάληψη αυτή αφέθηκε ανενόχλητη μέχρι τις 5 Ιουνίου 1917, όταν ένας αριθμός αναρχικών προσπάθησε να καταλάβει τις εγκαταστάσεις εκτύπωσης μιας μεσοαστικής εφημερίδας. Το Α’ Συνέδριο των Σοβιέτ, κατήγγειλε τους επιδρομείς ως «εγκληματίες που αυτοαποκαλούνται αναρχικοί» (2) και στις 7 Ιουνίου, ο P.N.Pereverzev, υπουργός Δικαιοσύνης στην προσωρινή κυβέρνηση, διέταξε τους αναρχικούς να εκκενώσουν αμέσως το σπίτι. Την επόμενη ημέρα πενήντα ναυτικοί, ανάμεσά τους και ο Zhelezniakov, αφίχθηκαν εσπευσμένα από την Κροστάνδη για να υπερασπίσουν τους συντρόφους τους επαναστάτες, οι οποίοι, στο μεταξύ, είχαν οχυρωθεί στη βίλα για ν’ αποκρούσουν ενδεχόμενη κυβερνητική επίθεση. Τις επόμενες δύο εβδομάδες οι αναρχικοί παρέμειναν οχυρωμένοι στη βίλα, περιφρονώντας και την προσωρινή κυβέρνηση και το Σοβιέτ του Petrograd. Αλλά με αφορμή του ότι μερικοί απ’ αυτούς επιτέθηκαν σε μια κοντινή φυλακή και απελευθέρωσαν τους κρατούμενους, ο υπουργός Pereverzev διέταξε επίθεση στο σπίτι, κατά τη διάρκεια της οποίας σκοτώθηκε ένας αναρχικός εργάτης και ο Zhelezniakov συνελήφθη και κλείστηκε στο κελί του συντάγματος Preobrazhensky.
Μετά από μια συνοπτική δίκη, η κυβέρνηση τον καταδίκασε σε 14 χρόνια καταναγκαστικά έργα, αγνοώντας όλες τις εκκλήσεις από τους ναύτες της Βαλτικής για την απελευθέρωσή του. Μια μέρα μια ομάδα ναυτών πήγε στο μέγαρο Tauride για να δει τον Pereverzev προσωπικά. Βρίσκοντάς τον απόντα, οι ναύτες άρπαξαν τον υπουργό Γεωργίας Victor Chernov, τον ηγέτη των Επαναστατών Σοσιαλιστών και μελλοντικό πρόεδρο της Συνταγματικής Συνέλευσης, προς τον οποίο περίπου 6 μήνες αργότερα ο Zhelezniakov θα απηύθυνε τη διαταγή του να διαλύσει τη Συνέλευση. Και ήταν κατά τη διάρκεια μιας αυτοσχέδιας ομιλίας του Trotsky, ο οποίος (σε μια φράση που έμελλε...
Το ελευθεριακό σχολείο Paideia ιδρύθηκε το 1978 στην επαρχιακή πόλη Μέριδα της Ισπανίας και λειτουργεί μέχρι σήμερα. Μετά από επισκέψεις συντρόφων και συντροφισσών στο σχολείο, προέκυψαν εκδηλώσεις και ενημερωτικό έντυπο υλικό. Ακολουθούν αποσπάσματα από τα βιβλία της συλλογικότητας Paideia «Paideia: 25 anos de educacion libertaria και Paideia: Escuela Libre»(«Paideia: 25 χρόνια ελευθεριακής εκπαίδευσης και Paideia: Ελεύθερο Σχολείο») τα οποία βρίσκονται στο έντυπο που αναγράφεται στο τέλος τους κειμένου.
«Η φιλοσοφία που διέπει το Ελεύθερο Σχολείο «Παιδεία» είναι μια αναρχική φιλοσοφία που υπερασπίζεται πρώτα απ’ όλα μια ηθική της αναρχίας. Σκοπό έχει τη δημιουργία ενός τύπου ανθρώπου, που μέσα...
Ήδη από το 1870 υπήρχαν αγωνιστές που φώναζαν ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο στο Περού, αλλά δεν ήταν πριν το 1904 που εμφανίστηκαν οι πρώτες οργανωμένες αναρχικές ομάδες. Το χρόνο αυτό συγκροτήθηκε η συνδικαλιστική Ένωση Panaderos (Ένωση Αρτοποιών) με σαφή αναρχική επιρροή και κάλεσε στην πρώτη απεργία στο πάντα μαχητικό λιμάνι El Callao.
Το 1906 κυκλοφόρησε στη Λίμα η εφημερίδα «Humanidad» («Ανθρωπότητα») και το 1910 το Francisco Ferrer Racionalist Center (Ρασιοναλιστικό Κέντρο «Φραντίσκο Φερρέρ») κυκλοφόρησε το έντυπο «Paginas Libres» («Ελεύθερες Σελίδες»). Τρία χρόνια αργότερα ξέσπασε μια γενική απεργία κατά τη διάρκεια της εκστρατείας για την οκτάωρη ημέρα εργασίας...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018