Οι μεταρρυθμιστές μας έχουν ξαφνικά κάνει μια μεγάλη ανακάλυψη – το εμπόριο λευκής σαρκός. Τα γραπτά τους είναι γεμάτα από "ανήκουστα πράγματα", και οι νομοθέτες έχουν ήδη σχεδιάσει ένα νέο σύνολο νόμων για να ελέγξουν τη φρίκη.
Είναι σημαντικό το γεγονός ότι κάθε φορά που η κοινή γνώμη πρόκειται να εκτραπεί από μια μεγάλη κοινωνική πλάνη, εγκαινιάζεται μια σταυροφορία κατά της προσβολής δημοσίας αιδούς, του τζόγου, των μπαρ κλπ. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτών των Σταυροφοριών; Ο τζόγος αυξάνεται, οι αίθουσες κάνουν ζωηρές επιχειρήσεις μέσω των παράνομων στοιχημάτων, η πορνεία είναι στο αποκορύφωμά της, καθώς και το σύστημα προαγωγών και πελατών επιδεινώθηκε.
Πώς είναι δυνατό κάτι , που είναι γνωστό ακόμα και σε ένα παιδί να πρέπει έτσι ξαφνικά να ανακαλυφθεί; Πώς είναι δυνατό αυτό το κακό, που ήταν γνωστό σε όλους τους κοινωνιολόγους, να πρέπει τώρα να γίνει ένα τόσο σημαντικό θέμα;
Το να υποθέσουμε ότι η πρόσφατη έρευνα για την εμπορεία λευκής σαρκός (και, παρεμπιπτόντως, μια πολύ επιφανειακή έρευνα) έχει ανακαλύψει κάτι νέο, είναι, τουλάχιστον, πολύ ανόητο. Η πορνεία ήταν και είναι, ένα διαδεδομένο κακό, αλλά η ανθρωπότητα συνεχίζει τις δραστηριότητές της, δείχνοντας τέλεια αδιαφορία για τα δεινά και την αγωνία των θυμάτων της πορνείας. Όπως αδιάφορη, πράγματι, η ανθρωπότητα έχει παραμείνει για το βιομηχανικό μας σύστημα, ή για την οικονομική πορνεία.
Μόνο όταν οι ανθρώπινοι πόνοι μετατραπούν σε ένα παιχνίδι με πολύχρωμα χρώματα λάμψης οι άνθρωποι θα ενδιαφερθούν - για λίγο τουλάχιστον. Οι άνθρωποι είναι πολύ ευμετάβλητοι όπως τα μωρά που πρέπει να έχουν νέα παιχνίδια κάθε μέρα. Η "δίκαιη" κραυγή κατά της λευκής εμπορείας σκλάβων είναι ένα τέτοιο παιχνίδι. Χρησιμεύει να διασκεδάσει τους ανθρώπους για λίγο, και να βοηθήσει να δημιουργηθούν μερικές παχυλές πολιτικές διεργασίες – στελεχώνουν παράσιτα που καταδιώκουν τον κόσμο ως επιθεωρητές, ανακριτές, ασφαλίτες, και ούτω καθ'εξής.
Ποια είναι πραγματικά η αιτία της εμπορίας λευκής σαρκός; ∆εν έχει απλώς λευκής σάρκας γυναίκες, αλλά και γυναίκες κίτρινου και μαύρου χρώματος. Η εκμετάλλευση φυσικά, το ανελέητο Moloch (θεότητα που απαιτούσε ανθρωποθυσίες) της κεφαλαιοκρατίας που παχαίνει από την ανεπαρκώς πληρωμένη εργασία, οδηγώντας κατά συνέπεια χιλιάδες γυναίκες και κορίτσια στην πορνεία. Με την κ. Warren αντιλαμβάνονται αυτά τα κορίτσια τα εξής : "Γιατί να πετάς τη ζωή σου στα σκουπίδια σε μια εργασία για λίγα σελίνια την εβδομάδα σε μια λάντζα, δεκαοκτώ ώρες την ημέρα;"
Φυσικά οι μεταρρυθμιστές μας δεν λένε τίποτα γι’ αυτήν την αιτία. Την ξέρουν αρκετά καλά, αλλά δεν πληρώνονται για να μιλήσουν γι’ αυτήν. Είναι πολύ πιο επικερδές να αναπαράγουν το Φαρισαϊσμό και να προσποιούνται τους ηθικούς, από το να δουν τα πράγματα εις βάθος.
Ωστόσο, υπάρχει μια αξιέπαινη εξαίρεση μεταξύ των νέων συγγραφέων: o Reginald Kauffman Wright, του οποίου το έργο “The House of Bondage” (“Το Σπίτι της δουλείας”) είναι η πρώτη σοβαρή προσπάθεια να αντιμετωπιστεί το κοινωνικό κακό - όχι από μια συναισθηματική άποψη. Με την ευρεία εμπειρία του ως δημοσιογράφος, ο κ. Kauffman αποδεικνύει ότι το βιομηχανικό μας σύστημα αφήνει τις περισσότερες γυναίκες χωρίς εναλλακτική λύση εκτός από την πορνεία.
Οι γυναίκες που απεικονίζονται στο Σπίτι της δουλείας ανήκουν στην εργατική τάξη....
Του Γιάννη Γκλαρνέτατζη
«Παρουσιάσθη ενώπιον του Γεν. Διοικητού επιτροπή καπνεργατών του εργοστασίου “Σαλόνικα”, απολυθέντων της υπηρεσίας, και εξέθηκε τα παράπονά της»,[1] αναφέρει ο ημερήσιος Τύπος στις 28.4.1922. Αυτή η επίσκεψη στον γενικό διοικητή Μακεδονίας γίνεται την επομένη της έναρξης απεργίας στο συγκεκριμένο εργοστάσιο. Μιας απεργίας ιδιαίτερα σημαντικής, καθώς δεν καθοδηγείται –αρχικά– από κάποιο συνδικάτο, ενώ η πλειοψηφία των απεργών είναι εργάτριες.
Απ’ ό,τι φαίνεται αφορμή για την κήρυξη της απεργίας υπήρξαν κάποιες προσλήψεις. Αυτό μοιάζει εκ πρώτης όψεως παράδοξο, αλλά έχει την εξήγησή του. Όπως γράφει σε σχετικό άρθρο Το Φως: «Εις το εργοστάσιο “Σαλόνικα” η εργασία εκτελείται από διάφορα...
Αναρχικές γυναίκες που εκτελέστηκαν για τις ιδέες και τη δράση τους
Στις 25 Ιανουαρίου του 1911, η αναρχική συγγραφέας απ´ την Iαπωνία Sugako Kanno, εκτελέστηκε δι’ απαγχονισμού για το περιστατικό της «Μεγάλης Προδοσίας» αποτελώντας τη μοναδική γυναίκα στην Ιστορία της χώρας που κρεμάστηκε με την κατηγορία της προδοσίας.
Απόσπασμα από εφημερίδα της εποχής:
«Ανέβηκε στο ικρίωμα συνοδευόμενη από φρουρούς και απ’ τις δυο μεριές. Το πρόσωπό της καλύφθηκε γρήγορα με ένα λευκό πανί… Τότε την διέταξαν να κάτσει ευθεία στο πάτωμα. Δυο λεπτές χορδές περάστηκαν γύρω απ´ το λαιμό της. Η σανίδα του πατώματος αφαιρέθηκε. Σε 12 λεπτά ήταν...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018