Υπάρχει ένα τεράστιο πρόβλημα για τον ερευνητή και αυτό αφορά τα ρωσοποιημένα ονόματα Εβραίων αγωνιστών του αναρχικού κινήματος. Και λίγο-πολύ, τρεις (!) Alexander Shapiro είναι ένα μεγάλο πρόβλημα.
Υπήρξε ο Alexander Petrovich (γνωστός και ως Jessel Shaevich, ή ως Joseph Isaevich, ή ως Sasha-Peter).
Υπήρξε ο Alexander Mikhailovich (γνωστός και ως Abram Moiseevich).
Υπήρξε και ο Israel (Alexander) Fishelevich.
Οι φωτογραφίες των δύο πρώτων είναι γνωστές, οπότε εξακολουθώ να πιστεύω ότι η φωτογραφία μας είναι του Israel Fishelevich Shapiro.
Λόγω αυτού, ορισμένα γεγονότα ενδέχεται να δηλώνονται λανθασμένα λόγω της ελλιπούς αναγνώρισης ενός συγκεκριμένου Shapiro, οπότε οτιδήποτε είναι μέσα σε παρένθεση δεν είναι εξακριβωμένα ιστορικά στοιχεία, αλλά προς διερεύνηση.
Shapiro Israel Fishelevich. Δεν ξέρουμε πότε και πού γεννήθηκε ούτε και πότε και πού πέθανε. Το επάγγελμά του ήταν καπελάς.
Από το 1911 μέλος της Bunda. Έγινε αναρχικός το 1914, και συμμετείχε ενεργά στο κίνημα στο Ekaterinoslav και τη Samara. Το 1916 είχε υπόγεια δράση στο Saratov. [Μάλλον, το 1917-1918) ήταν ένας από τους οργανωτές του αγώνα κατά της dutovshchina.
Μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας της Samara συνεργάστηκε με την εφημερίδα “Black Banner" (είναι πολύ πιθανό, όμως, να ήταν ο Sasha-Petr που συνεργάστηκε με την εν λόγω εφημερίδα).
Τον Δεκέμβρη του 1919 συνελήφθη στη Samara και στις 20 του μήνα στάλθηκε, μαζί με άλλους αναρχικούς στη Μόσχα. Σύμφωνα με την εβδομαδιαία (1-7 Φλεβάρη 1920) έκθεση της VCHK (μυστική αστυνομία), οι αναρχικοί Israel και Isai Shapiro συνελήφθησαν στη Samara. Πέρασε ένα χρόνο στη φυλακή Butyr, όπου έλαβε μέρος σε μια απεργία πείνας.
Υιοθέτησε την “Πλατφόρμα Gordin” - ενώ κυκλοφόρησε το πρόγραμμα των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας. Από το τέλος του 1920, ήταν μέλος του Τμήματος Μόσχας των Αναρχικών-Οικουμενιστών, από τον Γενάρη του 1921 μέλος του πανρωσικού οργάνου των Αναρχικών-Οικουμενιστών, και εργαζόταν στο περιοδικό τιυς ′ “Universal”. Την 1η Νοέμβρη 1921 συνελήφθη μαζί με ολόκληρη τη γραμματεία της οργάνωσης στη Μόσχα, και θεωρήθηκε ύποπτος για σχέσεις με παράνομους αναρχικούς. Κρατήθηκε στη φυλακή Kiselny Lane στη Μόσχα.
Από τις 28 Γενάρη μέχρι τις 13 Φλεβάρη 1922, κάνει απεργία πείνας μαζί με άλλους αναρχικούς οικουμενιστές. Το Γενάρη του 1922 βρισκόταν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης North Dvinsky. Τότε είχε έναν σύνδεσμο στη Vologda, σύμφωνα με το S. Flashina στο Cherepovets, το 1924 στο Nikolsk, στην επαρχία Βόρειου Dvinsk.
*Πηγή: Овсянников Сергей. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
...Lorenzo Pezzica*
Η ταυτότητά της, που ανανεώθηκε στις 18 Ιούνη 2002, την έφερε ως Agostina Farvo, γεννημένη στο Μιλάνο στις 24 Μάρτη 1912. Ωστόσο, για όλους εμάς και για πολλούς άλλους, δεν ήταν η Agostina, αλλά η Augusta, η κόρη αναρχικών του Μιλάνου, μια αντάρτισσα και κάτοχος περιπτέρου στη Via Orefici, στην καρδιά της πόλης, πρώην σύζυγος του Erminio Pricchi (ο γάμος δεν κράτησε πολύ). Το περίπτερό της έμελλε να χρησιμεύσει ως τόπος συνάντησης για τους αναρχικούς του Μιλάνου μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα υγιές, ασφαλές μέρος για επαφές, ραντεβού και συναντήσεις.
Ακόμα κι αν είχε πτυχίο δασκάλας, επέλεξε...
Στις 14 Ιούνη 1930 κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος της δισεβδομαδιαίας εφημερίδας στην ιταλική γλώσσα “L Avanguardia Libertaria” (“Η Ελευθεριακή Εμπροσθοφυλακή”). Η έδρα της είναι στη Μελβούρνη (Βικτώρια, Αυστραλία).
Σύντομα, ωστόσο, η θα αρχίσει να κυκλοφορεί σε μηνιαία βάση. Ο εκδότης ήταν ήταν ο Ιταλός αναρχικός μετανάστης Isidoro Berttazzoni, ο οποίος ήταν μέλος του Club Internazionale. Ο ίδιος ανέλαβε το σημαντικό καθήκον, από τη μια, της άσκησης κριτικής στον ιταλικό φασισμό και, από την άλλη, τη διάδοση των ελευθεριακών ιδεών στην αυστραλιανή ήπειρο.
Ο Berttazzoni, βρισκόταν, επίσης, σε ένα είδος διαμάχης με τον Francisco Carmagnola, από τους πλέον επιεφανείς Ιταλούς αναρχικούς...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018