Λεπτομέρειες

Your name

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

07 Σεπτεμβρίου 2016

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• anarchism
• ΗΠΑ,
• Ρωσία,
• history
• αναρχική-θεωρία

Του Ευάγγελου Παπαγεωργίου

Ορισμοί Φεμινισμού και Αναρχισμού Ο φεμινισμός θα μπορούσε να οριστεί ως η ιδεολογία υπεράσπισης της ισότητας των φύλων σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής (Γκασούκα, 2008). Είναι επίσης η ιδεολογία διεκδίκησης ίσων ευκαιριών, ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες, όσον αφορά στην απασχόληση, στην ενσωμάτωση στην πολιτική, στην πρόσβαση στην εκπαίδευση και στη νομική προστασία (Welch, 2001). Σύμφωνα με τον Thomas Gramstad (2000), ο φεμινισμός είναι μια συλλογή κοινωνικών θεωριών, πολιτικών κινήσεων και ηθικών φιλοσοφιών. Είναι η πεποίθηση ότι η κοινωνία και παλαιότερα και σήμερα, μεταχειρίζεται με διαφορετικό τρόπο τους άνδρες και τις γυναίκες. Έτσι οι γυναίκες θεωρήθηκαν ανίκανες για πλήρη συμμετοχή σε όλες τις μορφές κοινωνικής ζωής καθώς και στους θεσμούς. Διέπεται από μια σφοδρή επιθυμία να αλλάξει αυτή η κατάσταση και δίνει μια νέα οπτική στην κοινωνία, σύμφωνα με την οποία όταν εξαλειφθούν οι έμφυλες προκαταλήψεις και εξεταστούν τα κοινωνικά φαινόμενα από τη πλευρά των γυναικών, τότε ο μύθος της «γυναικείας κατωτερότητας» θα καταρρεύσει. Ο αναρχισμός ορίζεται από τον Peter Kropotkin (1991: 10) ως: «το όνομα που δίνεται σε μία αρχή ή θεωρία της ζωής και συμπεριφοράς σύμφωνα με την οποία η κοινωνία νοείται δίχως κυβέρνηση. Σε μια τέτοια κοινωνία η αρμονία επιτυγχάνεται όχι μέσω της υποταγής στο νόμο ή της υπακοής σε οποιαδήποτε αρχή, αλλά με τις ελεύθερες συμφωνίες που συνάπτονται ανάμεσα στις διάφορες ομάδες, εδαφικές ή επαγγελματικές, οι οποίες συγκροτούνται ελεύθερα για χάρη της παραγωγής και της κατανάλωσης, καθώς επίσης και για την ικανοποίηση της άπειρης ποικιλίας των αναγκών και επιθυμιών ενός πολιτισμένου όντος». 

Αναρχοφεμινιστική Θεωρία 

Ο αναρχοφεμινισμός προέκυψε από τις συζητήσεις των αμερικανίδων ριζοσπαστικών φεμινιστριών και οι απαρχές του βρίσκονται στο ξεκίνημα της δεκαετίας του ’70 (Gemie, 1996). Η θεωρητική του βάση διαμορφώθηκε από τις ιδέες της ισότητας όπως αυτές εκφράστηκαν από τον Bakunin και τον Kropotkin, αλλά κυρίως από το θεωρητικό έργο αναρχικών γυναικών όπως η Louise Michel, η Vera Figner και η Emma Goldman. Κυριότερες θεωρητικοί εκπρόσωποι του αναρχοφεμινιστικού κινήματος της δεκαετίας του ’70 είναι οι: Peggy Kornegger, Lynne Farrow και Carol Ehrlich. Με το έργο τους διαμόρφωσαν την αναρχοφεμινιστική θεωρία και κατέγραψαν τις ομοιότητες, τη σχέση και τη σύνδεση ανάμεσα στα κοινωνικοπολιτικά ρεύματα του φεμινισμού και του αναρχισμού. Παρόλο που ο αναρχοφεμινισμός συμφωνεί σε πολλά θέματα με το ριζοσπαστικό φεμινισμό από τον οποίο επηρεάστηκε, πηγαίνει πέρα από αυτόν. Σκοπός του αναρχοφεμινισμού είναι η κατάργηση όλων των εξουσιαστικών δομών και σχέσεων, καθώς και όλων των καταστάσεων όπου οι άνθρωποι μπορούν να καταπιέσουν ο ένας τον άλλον. Θεωρεί ότι δεν είναι λύση να περάσει η εξουσία στα χέρια των γυναικών, όπως κάποιες ριζοσπαστικές φεμινίστριες υποστηρίζουν, γιατί αυτό δεν θα αρκούσε για να δημιουργηθεί μια κοινωνία χωρίς καταναγκασμούς. Σε πλήρη αντίθεση με τον μαρξιστικό και τον σοσιαλιστικό φεμινισμό, δεν θεωρεί απαραίτητη κανενός είδους αρχηγία στο κίνημα (Ehrlich, 1977). Πρεσβεύει ότι η ανθρώπινη καταπίεση θα σταματήσει μόνο με την πλήρη κατάργηση της εξουσίας και όχι με τη δημιουργία εργατικών κρατών, έστω και αν αυτά έχουν μητριαρχική δομή. Στις αυτόνομες αναρχικές κοινότητες που θα είναι οργανωμένες σε αντιεξουσιαστική...

Περισσότερα …