Σύντομη βιογραφία του Ουκρανού αναρχικού Grigorii Gorelik, που συμμετείχε στη Ρωσική Επανάσταση.
Ο Grigorii Gorelik, συνήθως γνωστός ως Anatolii Gorelik, γενήθηκε από εβραϊκή οικογένεια το 1889. Έγινε αναρχικός το 1904, σε ηλικία 14 χρόνων. Δραστηριοποιήθηκε στην Ουκρανία και συνελήφθη αρκετές φορές από την τσαρική αστυνομία.
Το 1909 κατέφυγε στη Γαλλία. Επέστρεψε μυστικά στη Ρωσία το 1911, αλλά ξαναπήγε στη Γαλλία, όπου δραστηριοποιήθηκε στο αναρχοσυνδικαλιστικό κίνημα. Το 1913 μετανάστευσε στις ΗΠΑ, όπου έγινε μέλος της IWW - εξελισσόμενος σε προπαγανδιστή της -καθώς και της Ένωσης Ρώσων Εργατών.
Το 1916 ίδρυσε στη Νέα Υόρκη την πρώτη συνδικαλιστική εφημερίδα στη ρωσική γλώσσα με τον τίτλο “Rabochaia Mysl” (“Εργατικός Κόσμος”) .
Εργάστηκε ως δάσκαλος.
Στη Ρωσία επέστρεψε το 1917 και δραστηριοποιήθηκε στο Αικατερίνοσλαβ και την περιοχή του Ντόνετζ όπου έγινε γραμματέας του Αναρχικού Γραφείου της πόλης. Τότε έγινε μέλος της αναρχικής συνομοσπονδίας Ναμπάτ και δραστηριοποιήθηκε στην ομάδα-μέλος της Ναμπάτ στο Melitopol.
Έγραψε αργότερα για τις εμπειρίες του: “Στο Αικατερίνοσλαβ, εκπρόσωποι αρκετών εκατοντάδων χωριών ήρθαν να με δουν, ζητώντας μου συμβουλές και οδηγίες για να κατανοήσουν πώς να οικοδομήσουν τη νέα ζωή: την Κομμούνα. Δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι υπήρχε μια τέτοια δίψα για γνώση και φως ανάμεσα στη αγροτιά της Ουκρανίας”.
Περιγράφει, επίσης, πώς ως γραμματέας του Αναρχικού Γραφείου ανέλαβε την αλληλογραφία με 1.400 χωριά. Κατά τον ίδιο τρόπο, περιγράφει την μεγάλη επιρροή των αναρχικών ιδεών ανάμεσα στους εργάτες της περιοχής Ντόνετζ.
Ήταν συνεκδότης (μαζί με τον Πιοτρ Αρσίνοφ) της εφημερίδας “Golos Anarkhista” (“Αναρχική Φωνή”) στο Αικατερίνοσλαβ το 1918. Κατά τη διάρκεια της αυστρογερμανικής κατοχής και της επίθεσης του Ντενίκιν συνέχισε να δρα στην παρανομία. Την περίοδο αυτή ήταν γραμματέας της Υπηρεσίας Πληροφόρησης και Αναρχικής Προπαγάνδας στην εβραϊκή γλώσσα.
Το 1920 εργάστηκε στην υπηρεσία δημόσιας εκπαίδευσης στην Ουκρανία.
Συνελήφθη μετά την κατάρρευση της συμφωνίας μεταξύ μαχνοβιτών και μπολσεβίκων, στο Καρκόβ, με άλλα μέλη της Ναμπάτ, όπως οι Volin, Fanya Baron, Mratchny, Olga Taratuta, Yarchuk και άλλους, και τον Νοέμβρη του 1920 στάλθηκε σε φυλακές της Μόσχας.
Απελευθερώθηκε στις 6 Γενάρη 1921 και συνέχισε την αναρχική δραστηριότητά του στη Μόσχα, ειδικά στα πανεπιστήμια.
Συνελήφθη ξανά στις 8 Μάρτη του ίδιου χρόνου, κατά τη διάρκεια της εξέγερσης της Κροστάνδης, και καταδικάστηκε σε 3 χρόνια φυλάκισης σε στρατοποεδα συγκέντρωσης ως “αναρχο-αντεπαναστάτης”.
Η φυλάκισή του κράτησε μέχρι τις 17 Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου και μετά από απεργία πείνας 10 ημερών καθώς και ένα σκάνδαλο στο Συνέδριο της Διεθνούς των Κόκκινων Συνδικάτων (Profintern) απελάθηκε με άλλους 10 αναρχικούς. Κατέφυγε στο Βερολίνο όπου τον Μάρτη του 1922 έγραψε τα απομνημονεύματά του για τη Ρωσκή Επανάσταση με τίτλο “Οι Αναρχικοί στη Ρωσική Επανάσταση” όπου παραθέτει λεπτομέρειες για την επίδραση των αναρχικών ιδεών στις ρωσικές μάζες.
Στο Βερολίνο, επίσης, ήρθε σε ρήξη με άλλα μέλη της Ναμπάτ και, με πρόσκληση της FORA, εγκαταστάθηκε στην Αργεντινή, όπου στο Μπουένος Άϊρες είχε συγκροτηθεί το 1919 μια άλλη ομάδα με την επωνυμία “Golos Truda”.
Πέθανε εκεί το 1956.
*Δημοσιεύτηκε στα αγγλικά στο libcom.org και στο A-Infos. Ελληνική μετάφραση “ούτε θεός-ούτε αφέντης”, 2 Σεπτέμβρη 2008.
