Στο Votorantim: «Επειδή δεν μπορέσαμε να γιορτάσουμε εδώ την επέτειο της εκτέλεσης του Francisco Ferrer στις 13 του μήνα, λόγω του ότι ο καιρός ήταν βροχερός καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, αποφασίσαμε να αναβάλουμε αυτήν την δράση για την Κυριακή. Εκείνη την ημέρα κατευθυνθήκαμε σε αυτήν την τοποθεσία για τη διεξαγωγή της διάσκεψης για την οποία ήταν υπεύθυνος ο Cerchiai, και η οποία ήταν προγραμματισμένη για τις 3μμ., σε ένα πολύ κοντινό μέρος όπου διεξήχθη ένας ποδοσφαιρικός αγώνας.
Ο αγώνας έληξε στις δυόμισι η ώρα και για να εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι προσήλθε πάρα πολύς κόσμος αποφασίστηκε το συνέδριο να ξεκινήσει μισή ώρα νωρίτερα. Αφού έγιναν οι σχετικές παρουσιάσεις, ο σύντροφος Cerchiai, άρχισε αμέσως να μιλάει, επιδιώκοντας να δείξει τι είναι η ελευθερία της σκέψης και πώς αυτή η ελευθερία γίνεται σεβαστή από την αστυνομία της αστικής τάξης. Ακούστηκε τότε μεταξύ των ακροατών: “Έρχονται οι Mariz και Tarcizo και η αστυνομία, καθώς και αυτός που είναι ο αναπληρωτής αρχηγός της αστυνομίας!”. Φθάνοντας, οι αστυνομικοί δεν ερεύνησαν τι συνέβαινε, αλλά άρχισαν να χτυπούν βίαια τον ομιλητή στο πόδι, κρατώντας τον υπό τον φόβο μήπως συμβεί οτιδήποτε.
Αμέσως μετά ο ομιλητής σκαρφάλωσε στο τραπέζι ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Σε αυτή τη διαμαρτυρία, ο αστυνομικός κλόουν προχώρησε οπλισμένος με ένα μπαστούνι προσπαθώντας να ανατρέψει το τραπέζι, ενώ κάποιος από τους άντρες του πιάστηκε να μαχαιρώνει και να φέρνει το χέρι του στο περίστροφο. Αλλά και οι υπόλοιποι ένστολοι έβγαλαν μαχαίρια, απειλώντας τον Cerchiai. Η γελοία αυτή κατάσταση τελείωσε με το ένταλμα σύλληψής μου που εκδόθηκε από τον αναπληρωτή αρχηγό της αστυνομίας. Όμως ξέσπασαν διαμαρτυρίες και ακούστηκαν κραυγές όπως “δεν γίνεται!”. Ήρθαν ακόμη άνθρωποι και από παρακείμενο επιβατικό τρένο. Αυτή η φάρσα δεν μας τρομάζει, γιατί θα επιστρέψουμε με ένα προληπτικό habeas corpus για να κάνουμε μια σειρά από συνέδρια».
# Αυτές οι γραμμές (που δίνονται εδώ σε περίληψη) γράφτηκαν για την εφημερίδα «A Lanterna», το 1912, στη Βραζιλία, από τον ξυλουργό, Joseph Jubert Revier, ο οποίος ζούσε μαζί με τη συντρόφόφισσά του, Teresa Jubert, στις πόλεις Atibaia και Bragança, η οποία ήταν και καθηγήτρια Σύγχρονων Σχολείων στις Sorocaba και Bauru. Ο Alessandro Cerchiai, που αναφέρεται στο κείμενο, ήταν ένας πολύ δραστήριος Ιταλός αναρχικός. Εργάστηκε ως ρακοσυλλέκτης, υπάλληλος πλυντηρίου δρόμου και δημοσιογράφος, και έγραψε και επιμελήθηκε αναρχικές εφημερίδες όπως οι «O Amigo do Povo», «La Battaglia», «La Barricata» και «La Propaganda Libertaria».
*Πηγή: Marcolino Jeremias. Μετάφραση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης.
