Στις 4 Γενάρη 1891 γεννήθηκε στο Xera (Plan de Utiel, στην Βαλένθια) η αναρχοσυνδικαλίστρια και αναρχοφεμινίστρια, Libertad Rodenas Domínguez.
Ο πατέρας της, Custodio Rodenas Cervera, αφού έζησε στο Παρίσι και γνώρισε τα γραπτά του Βολταίρου, έγινε ελεύθερος στοχαστής, εγκαταλείποντας τον Χριστιανισμό και τον παραδοσιακό χαρακτήρα στον οποίο ήταν προσκολημμένος. Επιστρέφοντας στη Βαλένθια, εντάχθηκε στην Emeteria Dom Inguez. O Custodio Rodenas Cervera απέκτησε τρία παιδιά: Volney, Progreso και Libertad, και παρέμεινε σε όλη του τη ζωή σταθερός προπαγανδιστής των φιλελεύθερων, φεντεραλιστικών και ρεπουμπλικανικών ιδεών.
Πέντε χρόνων, η Libertad Rodenas άρχισε να φοιτά σε κοσμικό σχολείο, φοίτησε για λίγο, αν και αργότερα σπούδασε φωτογραφία και διάβαζε πολύ.
Φρόντισε ένα άρρωστο κοριτσάκι και έκανε πρόβες φορεμάτων. Η εποχή εκείνη χαρακτηριζόταν από μια μεγάλη πολιτικοκοινωνική αναταραχή κατά του μοναρχικού καθεστώτος και κατά του πρωθυπουργού Canovas.
Σε μεγαλύτερη ηλικία άρχισε να παρακολουθεί πολιτικές συγκεντρώσεις και συναθροίσεις και σύντομα συμμετείχε στις διαμάχες με τους σοσιαλιστές, αποκτώντας μεγάλη ρητορική ικανότητα για τις αναρχικές ιδέες.
Το 1918 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στη Βαρκελώνη, όπου ως μέλος του Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργίας παρενέβη στο Συνέδριο της Περιφερειακής Συνομοσπονδίας της CNT, που έγινε στο Sants. Αργότερα συμμετείχε σε προπαγανδιστικές περιοδείες που οργανώθηκαν για να εκθέσει και να εξηγήσει στον λαό τις σημαντικές συμφωνίες εκείνου του συνεδρίου και επίσης για να βοηθήσει στη συγκρότηση συνδικάτων σε περιοχές όπου δεν υπήρχαν. Κατά τη διάρκεια μιας από αυτές τις περιοδείες, στο Valls, το 1920, συνάντησε τον μελλοντικό της σύντροφο, τον αναρχοσυνδικαλιστή Josep Viadiu.
Το σπίτι της στη Βαρκελώνη έγινε κέντρο συναντήσεων, αλλά και καταφύγιο για τους διωκόμενους από τις αρχές. Χρησίμευε επίσης ως κρησφύγετο όπλων που θα έπρεπε να χρησιμοποιηθούν για την άμυνα ενάντια στις επιθέσεις των ενόπλων του Ελεύθερου Συνδικάτου, αλλά και του Κράτους.
Ο Volney και ένας εξάδελφός του, ο Armando, συνελήφθησαν και ένα βράδυ και αμέσως οι σύντροφοί τους έθεσαν σε εφαρμογή σχέδιο απόδρασης. Κατά τη διάρκεια της προσπάθειας αυτής, ο Armando τραυματίστηκε βαριά και πέθανε μέρες αργότερα από τα τραύματά του, ενώ ο Volney κατάφερε να διαφύγει με ασφάλεια και κρύφτηκε. Στο επεισόδιο τραυματίστηκε και ο άλλος αδελφός της Libertad Rodenas, Progreso.
Στις 13 Δεκέμβρη 1920, στον απόηχο της επίθεσης και του θανάτου του επιθεωρητή της Αστυνομίας, Espejo, η Libertad Rodenas συνελήφθη και οδηγήθηκε, παρουσία του Arlegui, στο αστυνομικό τμήμα, όπου απέρριψε τις … φιλοφρονήσεις των μπάτσων να εγκαταλείψει τη δράση της, κάτι που της στοίχισε τρία χρόνια φυλάκισης.
Μόλις αποφυλακίστηκε, ταξίδεψε με τον Rosario Dulcet στη Μαδρίτη για να δώσει μια ομιλία στο Ateneo, καταγγέλλοντας την κυβερνητική και κρατική τρομοκρατία στην Βαρκελώνη και όλη την Καταλωνία.
Στις 11 Νοέμβρη 1921 οργάνωσε ένα άλλο σεμινάριο στο Ateneo της Μαδρίτης με θέμα «Η σημερινή κατάσταση των γυναικών». Συνέχισε να κάνει προπαγανδιστικές περιοδείες σε όλη τη χερσόνησο, οι οποίες περιελάμβαναν συλλήψεις, όπως τη στιγμή που συνελήφθη με τον Joan Peiró στην Guadalajara.
Έπαιξε, ακόμα, στο συγκρότημα «Bris Libertarias» του Sants, με τον Rosario Segarra, και αργότερα, με τους Rosario Dulcet, Miralles, Garcia και άλλους.
Συμμετείχε επίσης στις επιτροπές υπέρ των κρατουμένων στη Βαρκελώνη. Πήρε μέρος στο συνδικαλιστικό επαναστατικό συλλαλητήριο που έγινε στο Παλάτι Montjuïc των Μοντέρνων Τεχνών το 1922.
Στις 24 Αυγούστου 1930 οργάνωσε ένα συλλαλητήριο στη Βαρκελώνη.
Τον Ιούλη του 1936 έφυγε με την Φάλαγγα Ντουρούτι προς την Αραγονία και στο μέτωπο και ως πολιτοφύλακας συμμετείχε στην κατάκτηση της Pina de Ebro. Φρόντισε για την πορεία προς τη Βαρκελώνη των παιδιών της Αραγονίας που εκκενώθηκαν από τα μέτωπα του πολέμου, με εντολή του Durruti.
Επιπλέον, συμμετείχε στις δραστηριότητες των «Mujeres Libres» και εντάχθηκε στο τμήμα προπαγάνδας της οργάνωσης.
Με το τέλος του εμφυλίου πολέμου μπόρεσε να περάσει τα γαλλικά σύνορα, και εγκαταστάθηκε στο Μπορντό. Από εκεί έφυγε για τον Άγιο Δομίνικο, όπου ήταν μέλος μιας συλλογικότητας με τους Viadiu και Josep Peirats, και αργότερα στην Αβάνα.
Τελικά εγκαταστάθηκε στο Μεξικό, όπου μπορούσε να επιστρέψει μόνο για να δει ένα από τα τρία παιδιά της που είχαν καταφύγει στην ΕΣΣΔ.
Ήταν μια από τις πιο διάσημες γυναίκες του ισπανικού αναρχισμού, που έμεινε στη μνήμη πάνω απ' όλα για τη ρητορική της ικανότητα – η Samblancat την αποκάλεσε «το χλωμό φανελάκι του κόκκινου συνδικαλισμού».
Η Libertad Rodenas πέθανε στις 19 Γενάρη 1970 στο Μεξικό.
*Πηγή: Casa del Pueblo Gijón. Μετάφραση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης.
