Σταύρος Κουχτσόγλους

Ο Ήλιος της Αναρχίας ανέτειλε

16 Δεκεμβρίου 2019

Ακολουθεί η αναδημοσίευση της μπροσούρας του Σταύ­ρου Κου­χτσό­γλους με τί­τλο «Κά­τω η Μά­σκα», που εκ­δό­θη­κε για πρώ­τη φο­ρά α­πό τον Όμι­λο Α­ναρ­χι­κών Καΐρου το 1912 και ε­πα­να­κυ­κλο­φό­ρη­σε στη σει­ρά του πε­ριο­δι­κού «Πε­ζο­δρό­μιο» με τον α­ριθ­μό 13 των εκδόσεων «Διε­θνής Βι­βλιο­θή­κη», το Φε­βρουά­ριο του 1984 στην Α­θή­να. Δια­τη­ρεί­ται η ορ­θο­γρα­φί­α αλ­λά ό­χι και το πο­λυ­το­νι­κό σύ­στη­μα. Επίσης, η παράθεση των σημειώσεων γίνεται με δική μας αρίθμηση.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ Α. ΣΤΙΝΑ

Ο Σταύ­ρος Κου­χτσό­γλου ή­ταν στην προ, κα­τά και με­τά τον πρώ­το πα­γκό­σμιο πό­λε­μο ε­πο­χή, ο μό­νος στην Ελ­λά­δα ο­λο­κλη­ρω­μέ­νος και αυ­θε­ντι­κός α­ναρ­χι­κός.

Στους έλ­λη­νες ερ­γά­τες έ­γι­νε γνω­στός α­πό τη συμ­με­το­χή του σαν α­ντι­πρό­σω­πος των τσι­γα­ρά­δων στο Α' και Β' Συ­νέ­δριο της ΓΣΕ­Ε, ό­ταν α­πό κοι­νού με τον Σπέ­ρα και τον Φα­νου­ρά­κη προ­σπά­θη­σαν να προ­φυ­λά­ξουν το συν­δι­κα­λι­στι­κό κί­νη­μα α­πό τον κίν­δυ­νο να ε­ξαρ­τη­θεί αυ­τό α­πό το ΣΕ­ΚΕ, του ο­ποί­ου ή ε­ξέ­λι­ξη στο ση­με­ρι­νό α­ντε­πα­να­στα­τι­κό γρα­φειο­κρα­τι­κό συ­γκρό­τη­μα που φέ­ρει τον τί­τλο ΚΚΕ τους ή­ταν α­πό τό­τε γνω­στή. Αλ­λά ο Σταύ­ρος Κου­χτσό­γλου έ­χει και μια άλ­λη ι­στο­ρί­α πού λί­γοι την ξέ­ρουν. Ήταν ορ­γα­νω­μέ­νος α­ναρ­χι­κός και εί­χε δε­σμούς και ε­πα­φές με α­ναρ­χι­κές ορ­γα­νώ­σεις πολ­λών χω­ρών. Εί­χε γνω­ρί­σει προ­σω­πι­κά τον Μα­λα­τέ­στα, ό­πως και άλ­λους α­γω­νι­στές α­ναρ­χι­κούς. Εί­χε α­να­πτύ­ξει πρα­κτι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα κυ­ρί­ως στην Αί­γυ­πτο και στην Τουρ­κί­α, και εί­χε πά­ρει ε­νερ­γό μέ­ρος σε πολ­λές βί­αιες α­παλ­λο­τριω­τι­κές ε­πι­θέ­σεις ε­να­ντί­ον Τρα­πε­ζών στην Α­λε­ξάν­δρεια και στην Πό­λη.

Εί­χε μια σο­βα­ρή θε­ω­ρη­τι­κή μόρ­φω­ση και με πολ­λή ευ­χέ­ρεια χρη­σι­μο­ποιού­σε στην γρα­φτή και προ­φο­ρι­κή προ­πα­γάν­δα του α­πο­σπά­σμα­τα α­πό έρ­γα του Κρο­πότ­κιν, Μπα­κού­νιν, Ρε­κλούς, Μα­λα­τέ­στα και άλ­λων α­ναρ­χι­κών συγ­γρα­φέ­ων. Εκτός α­πό το «Κά­τω η Μά­σκα» που δη­μο­σιεύ­ε­ται ε­δώ εί­χε γρά­φει και μια κρι­τι­κή στον Μπου­χά­ριν και μια με­λέ­τη πραγ­μα­τι­κά προ­φη­τι­κή για το μέλ­λον της Κομ­μου­νι­στι­κής Διε­θνούς. Ε­πί­σης εί­χε γρά­ψει και ε­πα­να­στα­τι­κά ποιή­μα­τα.

Ο πιο στε­νός φί­λος του στην Ελ­λά­δα ή­ταν πα­ρά τη δια­φο­ρά της η­λι­κί­ας ο Αν­δρέ­ας Κε­ρα­μό­που­λος, μέ­λος της Ο­μά­δας «Ερ­γα­τι­κό Μέ­τω­πο» πριν κα­τά και με­τά τον δεύ­τε­ρο πα­γκό­σμιο πό­λε­μο και την κα­το­χή. Εί­χε πολ­λά κοι­νά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά και στις ι­δέ­ες και στην πρα­κτι­κή δρά­ση και στην τόλ­μη με τον Κου­χτσό­γλου. Αυ­τός ή­ταν και δι­κός μου στε­νός φί­λος και συμ­μα­χη­τής και απ’ αυ­τόν γνώ­ρι­σα για λί­γο στα γε­ρά­μα­τά του τον Σταύ­ρο και έ­μα­θα για την ζω­ή και την δρά­ση του.

Σ’ αυ­τόν ο Κου­χτσό­γλου ε­μπι­στεύ­τη­κε, ό­ταν μπή­κε στο Γη­ρο­κο­μεί­ο την πο­λύ πλού­σια βι­βλιο­θή­κη του και πολ­λά χει­ρό­γρα­φα. Ο Αν­δρέ­ας ε­πει­δή συμ­με­τεί­χε ε­νερ­γά στο κί­νη­μα και α­ντι­με­τώ­πι­ζε τον κίν­δυ­νο της σύλ­λη­ψης και της έ­ρευ­νας στο σπί­τι του έ­δω­σε στον α­δελ­φό του Θα­νά­ση να φυ­λά­ξει τη βι­βλιο­θή­κη. Ο Θα­νά­σης πέ­θα­νε στην κα­το­χή και η βι­βλιο­θή­κη πού έ­πρε­πε να την έ­χει ή γυ­ναί­κα του, μια ελ­βε­τί­δα ή γαλ­λί­δα χά­θη­κε μα­ζί μ’ αυ­τήν.

Ο Σταύ­ρος Κου­χτσό­γλου πέ­θα­νε στο Γη­ρο­κο­μεί­ο. Τον θά­να­το τον α­ντι­με­τώ­πι­σε ψύ­χραι­μος και ά­φο­βος σαν ε­πα­να­στά­της και ά­θε­ος. Στον πα­πά που πα­ρά τις δια­μαρ­τυ­ρί­ες του ε­πέ­με­νε φορ­τι­κά να τον με­τα­λά­βει, στο τέ­λος του λέ­ει: «πα­πά μου, φύ­γε, για­τί θα φτύ­σω μέ­σα». Αυ­τές ή­ταν και οι τε­λευ­ταί­ες του λέ­ξεις.

Ο­κτώ­βριος 1983

Α. ΣΤΙ­ΝΑΣ

ΕΙ­ΣΑ­ΓΩ­ΓΗ ΤΟΥ Γ. ΣΑ­ΡΑ­ΦΙ­ΔΗ

Ο συγ­γρα­φεύς του πα­ρό­ντος βι­βλί­ου εί­ναι γνω­στός εις τον Αι­γυ­πτια­κόν Ελ­λη­νι­σμόν. Εί­ναι έ­νας α­πό τους σπου­δαιό­τε­ρους α­ντι­προ­σώ­πους των νέ­ων...

Περισσότερα …