- Tom Goyens
- Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος
Tom Goyens*
Το φθινόπωρο του 1885, ένας Αμερικανός μετανάστης από το Rhode Island, ο Frederic Upham, έδωσε μια διάλεξη με τίτλο “Τι είναι η Αναρχία;” σε μια συγκέντρωση ελεύθερων στοχαστών (ή ελευθεροσκεπτικιστών) της Μελβούρνης. (1) Επίσης, την ίδια εποχή, ο γεννημένος στη Μελβούρνη David Alfred Andrade, συνδέεται με το “Liberty”, αναρχικό περιοδικό που εδρεύει στη Βοστώνη και γίνεται τακτικός του ανταποκριτής. (2) Αυτά τα γεγονότα επρόκειτο να οδηγήσουν άμεσα στην ίδρυση της πρώτης αναρχικής ομάδας της Αυστραλίας, της Melbourne Anarchist Club (Αναρχική Λέσχη Μελβούρνης) τη 1η Μάη 1886. Στην εν λόγω ομάδα συμμετείχαν, επίσης, ανάμεσα στους άλλους, ο μετανάστης από την Αγγλία John William Fleming (ο επονομαζόμενος Chummy, ο οποίος το 1907 κάλεσε την Έμμα Γκόλντμαν για διαλέξεις και περιοδεία στην Αυστραλία) και ο John Arthur Andrews, γεννημένος στο Bendigo της Βικτώριας, ο οποίος αποχώρησε λίγο αργότερα από τη Λέσχη για να αναδειχθεί στον κύριο εκπρόσωπο του κομμουνιστικού αναρχισμού στην Αυστραλία.
Το αντικείμενο αυτής της εργασίας είναι οι σχέσεις μεταξύ αυτών των Αυστραλών αναρχικών και των Ηνωμένων Πολιτειών. (3)
Πρέπει, κατ’ αρχάς, να αναφέρω εν συντομία δύο γεγονότα, τα οποία θα χρησιμεύσουν ως πλαίσιο. Πρώτον, ενώ οι αναρχικοί δημιούργησαν μια μικρή παρουσία στο εσωτερικό του αυστραλιανού ριζοσπαστικού κινήματος, ήταν μέρος του όλου διαλόγου, ακριβώς όπως οι τώρα ξεχασμένοι προπαγανδιστές του ενός ενιαίου φόρου (single-tax) ή οι Knights of Labor (Ιππότες της Εργασίας). Όπως παρατήρησε ο ιστορικός Bruce Scates: “μελετώντας τους ηττημένους δημιουργείται ένας τρόπος ανοίγματος ενός ευρύτερου πεδίου δυνατοτήτων, διαφεύγοντας από μια άποψη του παρελθόντος που είναι συχνά στενή και τελεολογική”. (4) Δεύτερον, οι αναρχικοί κατά τη διάρκεια των δεκαετιών 1880 και 1890 σπάνια λειτουργούσαν μέσα σε ένα ενιαίο ιδεολογικό στρατόπεδο. Αγαπούσαν τις αρχές, αλλά οι ιδέες τους ήταν συχνά σε εξέλιξη, και συμμετείχαν εύκολα σε μια ποικιλία εκστρατειών και συμμαχιών. Ιδεολογικές διαφορές -ακόμη και διασπάσεις- εμφανίστηκαν, αλλά αργά και κάπως αργότερα από ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ο κομμουνιστικός αναρχισμός των μεταναστών άρχισε να επισκιάζει τη γηγενή, ατομικιστική παράδοση. Υπάρχει μια ισχυρή τοπική και περιφερειακή έκκληση στους Αυστραλούς αναρχικούς που συγκεντρώθηκαν στη Μελβούρνη και το Σίδνεϊ, αλλά οι αμερικανικές (και ευρωπαϊκές) δι-εθνικές σχέσεις ήταν ζωτικής σημασίας. Χρειαζόμαστε μια πολυεπίπεδη προσέγγιση για να βάλουμε τον αυστραλιανό αναρχισμό στον χάρτη.
Η ίδρυση του Melbourne Anarchist Club την 1η Μάη 1886, με την πρώτη ματιά μπορεί να φαίνεται σαν μια τοπική, απομονωμένη ιστορία. (5) Το άμεσο πλαίσιο, ωστόσο, αποκαλύπτει όχι μόνο μια τοπική, αλλά και μια αποικιακή και διακρατική διάσταση. Οι ταραχώδεις δεκαετίες του 1880 και του 1890 γνώρισαν την αναζήτηση μιας εθνικής ταυτότητας όταν η πολιτική ήταν συχνά αντιφατική και κατακερματισμένη. Οι αυστραλιανές αποικίες συνταράχθηκαν από πολλές μεταρρυθμίσεις και ριζοσπαστικά κινήματα που ευελπιστούσαν να απαντήσουν στην οικονομική αβεβαιότητα και την ύφεση. (6) Η Workingmen’s Political Reform Association (Εργατική Ένωση Πολιτικών Μεταρρυθμίσεων), για παράδειγμα, έμελλε να δει τα μισά μέλη της να γίνονται αναρχικοί. (7) Ένα πολύ πιο σημαντικό σπίτι για τους “κλειστούς “ αναρχικούς ήταν το Τμήμα της Βικτώριας της Australasian Secular Association (ASA - Αυστραλιανή Κοσμική Ένωση), που είχε ως επικεφαλής τον μαχητικό μετανάστη Joseph Symes. Εδώ οι ελεύθεροι...
- Hernán Arena
- Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος
Στις 16 Μάη 1944, έξι χιλιάδες κρατούμενοι τσιγγάνοι που είχαν κλειστεί στο ναζιθστικό στρατόπεδο Άουσβιτς-Μπίρκεναου παραδόθηκαν στους Ναζί φρουρούς των φυλακών και οδηγήθηκαν στους θαλάμους αερίων.
Μια ομάδα από αυτούς είχε οργανωθεί καιρό πριν με ένα και μόνο σύνθημα: Αντιστάσου. Επικοινωνούσαν παράνομα και συνέλεγαν οτιδήποτε χρήσιμο ερχόταν στα χέρια τους. Και αντιστάθηκαν. Για λίγο, αλλά είναι αλήθεια ότι αντιστάθηκαν.
Η σφαγή που επρόκειτο να διαπραχθεί εκείνο το βράδυ, συνέβη τρεις μήνες αργότερα, στο πλαίσιο του Porrajmos / Samudaripen, όπως αποκαλείται το Ολοκαύτωμα των Τσιγγάνων από τους Ρομά.
Ο πίνακας που δημοσιεύεται εδώ είναι του Helios Gomez (1905-1956), που ονομάστηκε...
- Овсянников Сергей
- Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος
Ο Isakov Pavel Fedorovich γεννήθηκε στις 18 Φλεβάρη 1887 (ή στις 16 Νοέμβρη 1887), στη Pavlovka Berdyanskiy της επαρχίας Tavurich, από αγροτική οικογένεια. Έκανε δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αλλά από παιδική ηλικία εργαζόταν. Υπηρέτησε στο στρατό ως υπαξιωματικός.
Το 1913 μετανάστευσε στην Αργεντινή. Εργάστηκε σε διάφορα εργοστάσια. Το 1916 προσχώρησε στους αναρχοσυνδικαλιστές, και από το 1918 ήταν μέλος της Ομοσπονδίας Ρωσικών Εργατικών Οργανώσεων Νότιας Αμερικής. Το 1919 συνελήφθη για διανομή αναρχικών φυλλαδίων και καταδικάστηκε σε φυλάκιση ενός μηνός. Το 1921 έφυγε για το Βερολίνο, όπου με μια ομάδα 12 μελών της Ομοσπονδίας προσπάθησαν να πάρουν βίζα εισόδου στην ΕΣΣΔ.
Η προσπάθειά τους...
- Το περιοδικό λαϊκής κουλτούρας “A Obra”
- Ο αναρχοσυνδικαλιστής P.F. Isakov για τον Piotr Arshinov
- Jacobo Maguid - Η ιστορία του είναι η ιστορία του ελευθεριακού κινήματος Αργεντινής του 20ού αιώνα
- Fabio Luz, από τους πρωτοπόρους του βραζιλιάνικου αναρχισμού
- Luisa Lallana: Αναρχική συνδικαλίστρια που δολοφονήθηκε από τους εθνικιστές στην Αργεντινή
- Maria Ascaso Abadia, η μικρότερη των αδελφών Ascaso
- Dmitry Popov: Ρώσος αναρχικός που εκτελέστηκε από τους Μπολσεβίκους