AndrewFlood - WSM
Καθώς οι προβλέψεις για τον αριθμό των νεκρών από το σεισμοί στην Αϊτή μιλούν για πάνω από 200.000, οι ειδήσεις στο ABCNews ανέφεραν ότι τα αεροπλάνα που μεταφέρουν ιατρικό εξοπλισμό και εφόδια αρωγής πρέπει να αντιμετωπίσουν στρατιώτες για τον πολύτιμο διαθέσιμο χρόνο στο αεροδρόμιο του Πορτ-ο-Πρενς που εξαγοράστηκε από τον στρατό των ΗΠΑ μετά το σεισμό. Από την έναρξη της μεγάλης δημοκρατικής εξέγερσης ενάντια στο καθεστώς σκλαβιάς σχεδόν 220 χρόνια πριν, η Αϊτή έχει παρουσιαστεί ως μια επικίνδυνη χώρα ανίκανη να διεκπεραιώσει τις δικές της υποθέσεις και απαιτεί την ξένη επέμβαση. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι ότι ο λαός της χώρας αυτής ήταν από τους πρώτους που υποδουλώθηκε, αλλά και ο λαός που πέτυχε να πραγματοποιήσει την τρίτη πιο επιτυχημένη δημοκρατική εξέγερση στον πλανήτη. Και αυτό «ανταμείφθηκε» με αιώνες εισβολών, εκβιασμών και ληστείας των φυσικών πόρων της χώρας και εξαθλίωση του λαού της. Αυτό το άρθρο συνοψίζει την ιστορία των επεμβάσεων και της αντίστασης σ’ αυτή τη χώρα, προκειμένου να τεθεί σε ένα πλαίσιο το τι συμβαίνει στην Αϊτή μετά το σεισμό.
Αυτό δεν είναι μια ακαδημαϊκή εξάσκηση. Οι μέθοδοι προπαγάνδας που χρησιμοποιήθηκαν κατά την επανάσταση της Αϊτής με στόχο να αποτρέψουν κάθε μορφή υποστήριξης προς τους αντάρτες από ριζοσπαστικές οργανώσεις απ’ όλο τον κόσμο - LondonCorrespondingSociety - εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα. Αμέσως μετά το σεισμό, το περιοδικό «Time» έγραψε: «Καθώς Αϊτινοί και ξένοι επίσημοι προσπαθούν να συντονίσουν μια αποτελεσματική επιχείρηση ανακούφισης σε αυτό που αποτελεί ίσως τη χειρότερη καταστροφή που έπληξε ποτέ φτωχότερη χώρα του δυτικού ημισφαιρίου, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όσον αφορά ανθρώπινους αρουραίους που ξεμυτούν από τις ξυλοπαράγκες της πρωτεύουσας τις στιγμές αυτές», κάτω από τον τρομακτικό τίτλο «Θα αναλάβουν τον έλεγχο του χάους της Αϊτής οι εγκληματικές συμμορίες;» Ωστόσο, αντίθετα, οι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες βοήθειας ανέφεραν για τη στωικότητα και την αλληλεγγύη του λαού στις ήδη απελπιστικές συνθήκες και ακόμη και ο διοικητής των δυνάμεων του ΟΗΕ είπε ότι οι δρόμοι ήταν ασφαλέστεροι από ό,τι πριν από τον σεισμό. Ένας Ιρλανδός γιατρός από την οργάνωση «Γιατροί Χωρίς Σύνορα», επιβεβαίωσε στο ραδιόφωνο ότι αυτός και άλλοι εργάζονταν στο Cité Soleil χωρίς φρούρηση και απρόσκοπτα, παρά την άσχημη φήμη της περιοχής. Αυτή η ιδέα της Αϊτής ως χώρας όπου κυριαρχούν οι συμμορίες (των φτωχών και των μαύρων) σπέρνοντας τον τρόμο, περιμένοντας να επιτεθούν σε αφελείς (λευκούς) επισκέπτες, χρονολογείται από την εποχή της εξέγερσης και, όσον αφορά το σεισμό, έχει αποτέλεσμα επιπλέον θανάτους, όπως έχει γίνει σαφές από άρθρο των «LondonTimes» με τίτλο «Ο φόβος των φτωχών παρεμποδίζει τη διάσωση της Αϊτής”.
Κατάκτηση, δουλεία και αντίσταση
Η εξωτερική παρέμβαση στην Αϊτή χάνεται πίσω στο χρόνο πριν από την Αϊτινή επανάσταση. Η Αϊτή είναι το δυτικό ένα τρίτο των νησιών που συνάντησε ο Κολόμβος στο πρώτο ταξίδι του στην Αμερική και ισχυρίστηκε ότι ανήκε στην Ισπανία, αγνοώντας το γεγονός ότι ζούσαν ήδη εκεί 4-500.000 ιθαγενείς Taino. Οι άνθρωποι που έμεναν εκεί το έλεγαν...
Άρθρο από τον ειδικό φάκελο της Alternative Libertaire που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2010.
Ο Ghassan Ali είναι τρίτης γενιάς Παλαιστίνιος πρόσφυγας. Οι παππούδες του εκδιώχθηκαν από το χωριό τους από τους Ισραηλινούς. Ο ίδιος και οι γονείς του γεννήθηκαν σε στρατόπεδα προσφύγων στη Λωρίδα της Γάζας. Ως παιδί, έριξε πέτρες στη διάρκεια της πρώτης Ιντιφάντα (1987-1993). Αφηγείται την προσωπική του πορεία στην Alternative Libertaire και εξηγεί τη θέση του ως ελευθεριακός κομμουνιστής στο PFLP [1] καθώς και το δρόμο που, κατά τη γνώμη του, πρέπει να πάρει η Αντίσταση.
Ποια είναι η...
(Από την Εισαγωγή της ελληνικής έκδοσης του βιβλίου του Λισαγκαρέ Η Ιστορία της Παρισινής Κομμούνας του 1871, τόμοι 2, εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος).
«Αυτό που προκαλεί την χαύνωση στις χώρες που υποφέρουν, είναι η διάρκεια του κακού το οποίο αιχμαλωτίζει την φαντασία των ανθρώπων, κάνοντάς τους να πιστεύουν ότι δεν θα τελειώσει ποτέ.
Μόλις όμως βρουν κάποιον τρόπο για να ξεφύγουν από αυτό - κάτι που πάντοτε συμβαίνει όταν το κακό έχει φθάσει σ’ ένα ορισμένο σημείο - αισθάνονται τέτοια έκπληξη, ανακούφιση και ενθουσιασμό, ώστε περνούν κατ’ ευθείαν στο άλλο άκρο και αντί να θεωρούν τις επαναστάσεις αδύνατες, τις...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018