Ένα αντιμοιρολόι για τον Βαρδή από τον Κώστα Θαλερό
https://www.youtube.com/watch?v=nLsvoHzmTdA
Μάϊος του 2017:
Αρχές του Μάη, έφυγε ο Βαρδής.
Αμέτρητα τα λόγια εκτίμησης και οδύνης που συνόδευσαν τον θάνατό του, οι μνήμες όσων χάρηκαν τη συμμετοχή του στους κοινωνικούς αγώνες και τη φιλία του.
Και να λοιπόν, άλλο ένα παράδοξο.
Η απώλεια είναι η διαρκής παρουσία. Η συλλογική μνήμη που αναδύεται από το φευγιό του Βαρδή Τσουρή θυμίζει τα προσωκρατικά παράδοξα, αυτά που αγαπούσε ο ίδιος να ερμηνεύει ως μία ακόμα αναρχική μέθοδο ενάντια στις εξουσίες του θανάτου.
Η απώλειά σου, Βαρδή, θα είναι στο εξής για την Κρήτη ένας συνεχής διάλογος με τα δύσκολα ερωτήματα και τις προοπτικές που πρότεινε η συνεισφορά σου, μια ανεπανάληπτη και αναντικατάστατη «δουλειά μυρμηγκιού»: στα χωριά και στη διάχυση των λαϊκών συνελεύσεων, στις πρωτοβουλίες γειτονιάς, στην ταξική πάλη και τους αγροτικούς αγώνες, από την ανυποχώρητη, μέχρι τη νίκη, απεργία πείνας στο κελί, σε μια διαδρομή ζωής που άλλαζε ψάχνοντας διαρκώς έναν κριτικό λόγο για την αναρχία, τη ζωή, την ελευθερία, την αλληλοβοήθεια και την ισότητα.
«Ο χρόνος ποτέ δεν μας αφορούσε…», έτσι θα κλείσει ο Ραούλ Βανεγκέμ τον αποχαιρετισμό του στον Βαρδή.
Σε μια επίκληση της μνήμης λοιπόν: ένα ζωηρό βήμα, ένα ανυπότακτο πνεύμα γαλουχημένο τόσο από τη ζωή στα όρη, όσο και από την απρόβλεπτη και περιπετειώδη καθημερινότητα στα στενά των μεταπολεμικών γειτονιών των Χανίων, η αγάπη για τα βιβλία και οι συλλογικές αναζητήσεις της νεολαίας στα τέλη της δεκαετίας του ‘60. Θα βρεθεί και αυτός ανάμεσα στα πρώτα αγκάθια που βυθίζονται στη γκρίζα καρδιά μιας σιωπηλής πρωτεύουσας, στη δικτατορία.
Στις πρώτες δημόσιες δράσεις των μικρών ομάδων «που τσιγκλάνε τα πρόβατα» της πόλης, και ύστερα χάνονται από τα μάτια των μπάτσων. Ανάμεσα σε όλα τα ρεύματα της αμφισβήτησης εκείνων των ανθρώπων που εξεγέρθηκαν ενάντια στη χούντα, κάποιοι από αυτούς θα επιλέξουν την εξουσία. Ο Βαρδής θα υπερασπιστεί την αναρχία, ήδη από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.
«Ούτε να με κυβερνούν θέλω, ούτε να κυβερνώ». Η ρήση του Ηρόδοτου θα γίνει μία από τις πρώτες αφίσες της αναρχικής ομάδας Χανίων στα τέλη της δεκαετίας του ΄70. Τα πρώτα αντιεξουσιαστικά κείμενα της μεταπολίτευσης ενάντια στον εθνικισμό, ενάντια στις παρελάσεις, για την κατάργηση των φυλακών, για την ορατότητα και την υποστήριξη όσων δεν ακολουθούν την ετερόφυλη επιθυμία.
Επίσης, τα πρώτα κείμενα ενάντια στον ολοκληρωτισμό των σταλινικών καθεστώτων, τα πρώτα κείμενα για το ελευθεριακό κίνημα και οι διαρκείς διώξεις. Την ίδια δύσκολη εποχή, οι ενέδρες από τα «σταγονίδια» και ο τρόπος του Βαρδή να τους τρέπει σε φυγή. Πιο ύστερα, οι αγώνες ενάντια στις βάσεις και τον μιλιταρισμό. Εκεί ο Τσουρής θα αναγκάσει πολλούς να αναλάβουν σοβαρά πλέον τη μέριμνα για μια οριζόντια οργάνωση του κινήματος, όπως και τη διάχυση ενός λόγου ενάντια σε όλους τους στρατούς, ενάντια στον ελληνικό καπιταλισμό και τις γεωπολιτικές του στρατηγικές. Ακολουθεί η νικηφόρα απεργία πείνας και η πανελλαδική κινητοποίηση που προκάλεσε...
Ο Fermín Sagristá Salamó ήταν Ισπανός σχεδιαστής και σκιτσογράφος από τις αρχές του εικοστού αιώνα. Αναρχικής ιδεολογίας, έχει περιγραφεί ως «ένας από τους πιο γνωστούς πλαστικούς καλλιτέχνες του Ισπανικού ελευθεριακού κινήματος».
Λόγω μιας σειράς εικονογραφήσεων του έργου του που θύμιζαν τα γεγονότα της Τραγικής Εβδομάδας και τη φιγούρα του Francisco Ferrer (στην εικόνα της ανάρτησης), που δημοσιεύτηκαν στην αναρχική εφημερίδα «Tierra y Libertad» («Γη και Ελευθερία») της Βαρκελώνης, το 1909, παραπέμφθηκε σε δίκη καταδικάστηκε σε εννέα χρόνια φυλάκιση.
Ο Fermín Sagristá εικονογράφησε και την εφημερίδα “Regeneracion” των αδελφών Flores Magon στο Μεξικό.
*Πηγή: Walter Ranieri.
...
Στις 29 Απρίλη 1943 γεννήθηκε στο Μοντεβιδέο ο Mario Roger Julién, αγωνιστής της Student Worker Resistance (ROE) και μέλος της Ουρουγουανής Αναρχικής Ομοσπονδίας (FAU).
Από νεαρή ηλικία προσέγγισε τη μαχητική ριζοσπαστική δράση όταν ήταν φοιτητής Καλών Τεχνών. Εκείνη την εποχή έγινε μέλος της ROE. Άρχισε να εργάζεται στο χώρο της κεραμικής και των γραφικών τεχνών, όταν η καταστολή στην Ουρουγουάη άρχισε να εντείνεται, με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να κρατηθεί. Το 1971 ήταν από τους πρωταγωνιστές της θεαματικής απόδρασης 111 κρατουμένων από τη φυλακή Punta Carretas Penal (Ρεκόρ Γκίνες), μαζί με αγωνιστές της FAU, όπως οι Idilus de León,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018