Ιστορικές παραθέσεις και απόπειρες αποτίμησης
Του Δημήτρη Τρωαδίτη
Η εργασία αυτή δεν θα μπορούσε να αποτελέσει μια μοναδική και ολοκληρωμένη ιστορία για τη σχέση αυστραλιανού συνδικαλιστικού κινήματος και ελληνικής μετανάστευσης. Το κείμενο αυτό προσπαθεί απλώς να αναδείξει τη σχέση αυτή, μέσα από την παράθεση ιστορικών γεγονότων, ευελπιστώντας να δώσει ένα κίνητρο, να αποτελέσει ένα ερέθισμα προς και για μια τέτοια διαδικασία. Θεωρώ ότι το τεράστιο αυτό ζήτημα είναι απλώς ανεξερεύνητο και γι’ αυτό άγνωστο. Ευθύνονται γι’ αυτό διάφοροι λόγοι και συγκυρίες, αλλά, κυρίως, οι φορείς εκείνοι των οποίων θα έπρεπε να αποτελέσει αντικείμενο (συνδικαλιστές, οργανωμένη παροικία κ.λπ.). Δεν υπάρχει καμιά γραμμένη ιστορία για την παροικία ως εργατική τάξη, ως διπλά εκμεταλλευόμενη τάξη. Οι μόνες εργασίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας είναι τραγικά ελάχιστες, αλλά και άγνωστες στο ευρύ κοινό. Μιλάω για την εργασία (πανεπιστημιακή διατριβή) του Στέλιου Κουρμπέτη «Εωθινόν - Η ιστορία της ελληνικής αριστεράς της Αυστραλίας, 1915-1955» και το βιβλίο των Τούλας Νικολακοπούλου – Γιώργου Βασιλακόπουλου «Υποτέλεια και Ελευθερία – Έλληνες μετανάστες στη λευκή Αυστραλία και κοινωνική αλλαγή» (και οι δύο από τις εκδόσεις «Εωθινόν»). Ειδικά η δεύτερη είναι μια αρκετά σοβαρή, προσεγμένη, συστηματική και αξιόλογη εργασία που θέτει το ζήτημα της ύπαρξης της ελληνικής εργατικής τάξης στην Αυστραλία σε σχέση με την κοινωνική θέση των ιθαγενών και από τη φιλοσοφική της πλευρά.
ΓΕΝΙΚΑ
Οι πρώτοι εργαζόμενοι στην Αυστραλία ήταν κατάδικοι - η πλειοψηφία τους ήταν αναλφάβητοι αγρότες και εργαζόμενοι - οι οποίοι κατέφθασαν αμέσως μόλις εποικίστηκε η χώρα, το 1788. Τα πρώτα χρόνια της παραμονής τους ήσαν αναγκασμένοι να εργάζονται για την κυβέρνηση σε καλλιέργειες και δημόσια έργα. Η πληρωμή τους γινόταν με το κομμάτι και, λόγω της αρχικής έλλειψης εργατικών χεριών, οι περισσότεροι ήταν σε θέση να διαπραγματεύονται και να εργάζονται με ευνοϊκούς γι’ αυτούς όρους. Αλλά καθώς η αποστολή καταδίκων από την Αγγλία και αλλού μειωνόταν βαθμιαία, οι πρώτοι αυτοί κατάδικοι εργαζόμενοι μεταβλήθηκαν σε ελεύθερους εργαζόμενους.
Στο διάστημα 1838-1840, ειδικά στην αποικία της NewSouthWales (Νέα Νότια Ουαλία), διακόπηκε οριστικά η μεταφορά καταδίκων, με αποτέλεσμα την έναρξη του σχηματισμού μιας μικρής, αλλά ολοένα αυξανόμενης, εργατικής τάξης, η οποία αποτελείτο κυρίως από μετανάστες. Οι πρώτες οργανώσεις της ολιγάριθμης αυτής εργατικής τάξης ήταν εμπορικοί σύνδεσμοι, οι οποίοι θεωρείται ότι πρωτοεμφανίστηκαν το 1831. Μέχρι το 1850, είχαν ιδρυθεί δεκάδες τέτοιοι σύνδεσμοι κυρίως στη Μελβούρνη και στο Σίδνεϊ. Δεν ήταν ακριβώς συνδικαλιστικές ενώσεις, αλλά, μάλλον, αλληλοβοηθητικοί σύνδεσμοι, τα μέλη των οποίων πλήρωναν κάποιο ποσόν ως συνδρομή και σε περίπτωση αρρώστιας ή ανεργίας δικαιούνταν ένα μικρό ποσόν εβδομαδιαίως για μια ορισμένη περίοδο.
Στο διάστημα 1850-1890, οι μισθοί αυξήθηκαν ως αποτέλεσμα της αύξησης των εξόδων των ειδών καθημερινής ανάγκης (νερό, κάρβουνο κ.λπ). Αλλά λόγω της όλης δραστηριότητας στα χρυσωρυχεία, η ζωή σχεδόν ολόκληρης της εργατικής τάξης άλλαξε αμέσως, καθώς δεν υπήρχε πλέον ζήτηση εργατικών χεριών σε επαγγέλματα όπως κουρείς προβάτων και σε θεριστικές και συναφείς αγροτικές εργασίες (που ήταν τότε από τους πιο βασικούς τομείς). Σχεδόν όλοι, ακόμα και οι ναυτικοί και οι αστυνομικοί, εγκατέλειπαν τις δουλειές τους...
Αναφορά της Ομοσπονδίας
Πρόσφατα, η Northeastern Federation of Anarchist-Communists (NEFAC Βορειοανατολική Ομοσπονδία Αναρχικών Κομμουνιστών) συγκάλεσε για την Ετήσια Διεθνή Διάσκεψή της.
Πρόσφατα, η Northeastern Federation of Anarchist-Communists (NEFAC Βορειοανατολική Ομοσπονδία Αναρχικών Κομμουνιστών – που δραστηριοποιείται στις βορειοανατολικές ΗΠΑ και Καναδά) συγκάλεσε την Ετήσια Διεθνή Διάσκεψή της. Η Διάσκεψη έγινε σε μια θαυμάσια συνεδριακή εγκατάσταση που παρείχε ο χώρος Encuentro 5 στη Βοστόνη και επί δύο ημέρες συζητήσαμε και αξιολογήσαμε πόσο πιο καλύτερα θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε το κίνημά μας προς τον ελευθεριακό κομμουνισμό και την εργατική εξουσία.
Παρόντες ήταν...
Πώς οι αναρχικοί μετανάστες βοήθησαν στην ανάπτυξη ή αναζωογόνηση του οργανωμένου αναρχισμού στις χώρες υποδοχής τους; Μπορούμε να αναφέρουμε τα παρακάτω παραδείγματα:
1) Εξαιτίας της κατάρρευσης και καταστολής σε βάρος της Κομμούνας του Παρισιού δημιουργείται μια σημαντική μεταναστευτική ομάδα φυλακισμένων κομμουνάρων στη Νέα Καληδονία στο Νότιο Ειρηνικό. Ανάμεσά τους και η Λουίζ Μισέλ, η οποία έγινε αναρχική καθ’ οδόν και υποστήριξε την τότε εξέγερση των ιθαγενών Κανάκ.
2) Μια άλλη μεγάλη ομάδα κομμουνάρων κατευθύνθηκε στο Κεμπέκ (περίπου 3.000, σύμφωνα με ένα πρόσφατο άρθρο του συντρόφου Michel Nestor της NEFAC). Αν και ο Nestor...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018