ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΟΥ ΙΡΑΚ
Είναι λίγο πολύ, γνωστό ακόμη και σε αυτούς που δεν έχουν κάνει καμία ιδιαίτερη έρευνα, ότι η ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής ήταν πάντα ένα καζάνι που έβραζε, μία περιοχή που απασχολούσε πάντα την διεθνή αστική τάξη. Εμείς θα κοιτάξουμε, όμως, πιο συγκεκριμένα να δούμε ποιοι αγώνες αναπτύχθηκαν στη γεωγραφική περιοχή του Ιράκ.
Το Ιράκ βρίσκεται στην περιοχή που κάποτε αποκαλούσαν Μεσοποταμία και ως Κράτος δημιουργήθηκε μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Ιράκ παρουσίαζε τα χαρακτηριστικά της καπιταλιστικής ανάπτυξης όπως αυτά εκδηλώθηκαν και στον δυτικό τρόπο: συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού, ανάπτυξη της βιομηχανίας, μετακίνηση του πληθυσμού προς τις πόλεις, δημιουργία κράτους πρόνοιας, εκπαίδευσης...
Το πετρέλαιο είναι το κυριότερο εξαγώγιμο είδος και η μεγαλύτερη εισοδηματική πηγή της χώρας ενώ η γεωργία και η κτηνοτροφία αποτελούν τις κύριες δραστηριότητες του πληθυσμού. Τα πιο βασικά γεωργικά προϊόντα είναι οι χουρμάδες, το κριθάρι, το ρύζι και το σιτάρι. Πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι εμπορικές συναλλαγές τόσο με το εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό της χώρας ήταν σε χαμηλό επίπεδο. Το 1927 ανακαλύπτεται πετρέλαιο στο ΒΑ. τμήμα της χώρας, γεγονός που επιφέρει εμπορικές συναλλαγές με την δύση, την εισαγωγή νέας τεχνολογίας στην παραγωγή και την σημαντική αλλαγή στην οικονομία της χώρας. Η ανάπτυξη επεκτείνεται και σε άλλους κλάδους: κατασκευάζονται φράγματα και αρδευτικά κανάλια και έτσι αυξάνεται η καλλιεργήσιμη γη, και εφαρμόζεται επιστημονικός τρόπος εκμετάλλευσης της γης.
Το Ιράκ στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο τάσσεται με το πλευρό των Συμμάχων για να κερδίσει την ανεξαρτησία του από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Με την λήξη του πολέμου οι Σύμμαχοι επινόησαν το σύστημα των «Εντολών» το οποίο εφάρμοσαν στο Ιράκ και σε άλλες πρώην Οθωμανικές κτήσεις. Η Αγγλία ανέλαβε τη διοίκηση του Ιράκ ως υπό Εντολή χώρας κατά τη διάσκεψη του Σαν Ρέμο. Η κυριαρχία αυτή δημιούργησε ένα έντονο αντιαποικιακό κίνημα (δεν γνωρίζουμε σε ποιο βαθμό το προλεταριάτο διαλύθηκε μέσα σε αυτό το κίνημα ή αν είχε και αυτόνομους ταξικούς στόχους). Για να ελέγξουν την κατάσταση οι Άγγλοι αστοί ήρθαν σε διαπραγματεύσεις με τους εθνικιστές ηγέτες και δημιούργησαν μία προσωρινή κυβέρνηση το 1921 που θα εγγυούταν την κοινωνική ειρήνη που είναι απαραίτητη για την καπιταλιστική ανάπτυξη. Επικεφαλής της κυβέρνησης αυτής ήταν ο βασιλιάς Φαϊζάλ Α’, γιος του Άραβα ηγέτη Σαρίφ της Μέκκας και κυβέρνησε την χώρα ως το 1933. Το 1932 το Ιράκ έγινε μέλος της Κοινωνίας των Εθνών ως ανεξάρτητο Κράτος.
Ο αραβικός εθνικισμός - ιδεολογικό όπλο της τοπικής αραβικής φράξιας του κεφαλαίου - με πρωτοστάτες άραβες εθνικιστές στρατιωτικούς προσπαθεί το 1941 να καταλάβει την πολιτική εξουσία με πραξικόπημα. Το αντεπαναστατικό εθνικιστικό κίνημα έχει την υποστήριξη της ναζιστικής Γερμανίας από το 1933 ως το 1945 και διακατέχεται από έντονα ρατσιστικά (αντι-εβραϊκά κυρίως) και παναραβικά χαρακτηριστικά. Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Ιράκ επενδύει πάλι στην καπιταλιστική ανάπτυξη. Το 1950, η τοπική αστική τάξη λαμβάνει περισσότερα έσοδα από την παραγωγή πετρελαίου μετά από νέα συνεννόηση με την Ένωση Πετρελαίων του Ιράκ που διευθύνεται από αγγλικά, γαλλικά και αμερικάνικα συμφέροντα. Το 1958, εκδηλώνεται στρατιωτικό πραξικόπημα με την υποστήριξη του παναραβικού εθνικιστικού κινήματος που καταλύει το...
Ο Hernández “Libertario” Illescas γεννήθηκε στην Estepona της Ανδαλουσίας της Ισπανίας, χωρίς να γνωρίζουμε το χρόνο της γέννησής του. Ως έφηβος προσχώρησε στο ελευθεριακό κίνημα και έγινε ένας από τους ονομαστούς αγωνιστές στην περιοχή της Ανδαλουσίας, ειδικά κατά την περίοδο της Επανάστασης.
Το 1939 διέφυγε από το φρανκικό καθεστώς, επιβιβάστηκε σε ένα πλοίο και έφτασε στην Αλγερία, όπου, όμως, κρατήθηκε σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης, συμπεριλαμβανομένου του στρατόπεδου Bouarfa (όπου εικονίζεται σε μια φωτογραφία του 1941) στο Μαρόκο.
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εγκαταστάθηκε στην Καζαμπλάνκα, όπου έγινε γνωστός ως “El Libertario” (“Ο Ελευθεριακός”). Το 1964 μετανάστευσε στο Βέλγιο και εγκαταστάθηκε...
Η μέχρι στιγμής ενθαρρυντική ανταπόκριση στην κυκλοφορία του τόμου για το 1821, η οποία αποτέλεσε το συλλογικό συγγραφικό προϊόν μιας μακρόχρονης ερευνητικής και αυτομορφωτικής διαδικασίας που παρακολούθησε το περιοδικό «Traverso» από τα πρώτα του βήματα, αποτελεί το ιδανικό επιστέγασμα της πορείας του πολιτικού εγχειρήματος γνώσης και έρευνας «πρότζεκτ21», το οποίο οσονούπω θα κλείσει τον κύκλο του, αφότου ανταποκριθεί στο μέτρο των δυνατοτήτων του στις προσκλήσεις συντρόφων/ισσών εντός και εκτός Αθηνών για εκδηλώσεις με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.
Στην γλώσσα της ιστορίας, όμως, συμβαίνει ό,τι και στον δίσκο της σερβιτόρας: τίποτα δεν πρέπει να πέφτει...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018