Περίληψη
Οι έμφυλοι ρόλοι είναι καθορισμένοι ακόμα και σε κοινωνικές ομάδες που διακατέχονται από πολιτικά πιστεύω που αντιτίθεται στην κανονικότητα. Συγκεκριμένα, ο αναρχικός χώρος διατηρεί πολύ παγιωμένες σεξουαλικές ταυτότητες που συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό με τις συστημικές και προβάλονται μέσα από τα προπαγανδιστικά μέσα που χρησιμοποιεί. Κατα αυτόν τον τρόπο συγκαλείται μία συλλογική ταυτότητα που επιτάσσει συγκεκριμένη εμφάνιση και συμπεριφορά για όσους θέλουν να ασπαστούν την ιδεολογία και τη δράση.
Εισαγωγή
Μετά από χρόνια παρατήρησης αυτού του πολιτικού χώρου, είναι πιθανό κάποιος να εντοπίσει ισχυρά φαντασιακά που αφορούν τα κοινωνικά φύλα στην «κοινότητα της Αναρχίας». Όμως, δεν θεωρείται ότι υπάρχει μία συμπαγής ταυτότητα για τα φύλα σε αυτό τον πολιτικό χώρο, αλλά μέσα από τις απεικονίσεις του κινήματος ξεχωρίζουν κάποια έμφυλα χαρακτηριστικά που καθορίζουν το επιθυμητό.
Η αναρχική κοινότητα θεωρείται σε αυτή τη μελέτη ως μία κοινωνική ομάδα που έχει πολιτικοποιημένα χαρακτηριστικά, απαραίτητη συνθήκη για να «προκαλέσει» κίνημα. Οπότε, η εικόνα που μελετάται αφορά την κοινωνική ταυτότητα μίας πολιτικοποιημένης κοινότητας.
Αν και ο αναρχικός χώρος προβάλλεται ελευθεριακός στο πεδίο της πολιτικής και της σεξουαλικότητας, τα πρότυπα των δύο φύλων που αναπαράγονται και γίνονται αποδέκτες θαυμασμού έχουν κάποια συγκεκριμένα γνωρίσματα. Αυτά λοιπόν αφορούν τόσο την εξωτερική εμφάνιση όσο και τη συμπεριφορά τους στο δημόσιο χώρο και δη στο δρόμο και τις διαδηλώσεις. Συγκεκριμένα, σε αυτή την έρευνα εντοπίζεται η εικόνα του «Συγκρουσιακού» Αναρχικού μέσα από τις εικόνες προπαγάνδισης του ευρύτερου πολιτικού χώρου. Το χαρακτηριστικό της σύγκρουσης που είναι σύμφυτο με το αναρχικό φαντασιακό εν γένη παρουσιάζεται σε πληθώρα μέσων προβολής των αγώνων του κινήματος.
Ως αντιπροσωπευτικές εικόνες επιλέγονται αυτές που συγχέονται με οδομαχίες και αντιστάσεις που αφορούν των αντιεξουσιαστικό - αναρχικό κίνημα της Ελλάδας αλλά και άλλων χωρών. Τα μέσα αυτά χρησιμοποιούν τόσο εικόνες όσο και φωτογραφίες για να προκαλέσουν την ανάγνωσή τους από το αντίστοιχο κοινό που θαυμάζει και ασπάζεται αυτά τα πρότυπα ή ακόμα και από το τμήμα εκείνο της κοινωνίας που τα απορρίπτει έντονα. Εξάλλου, η πρόκληση ήταν πάντα αναγκαία στην πολιτική εικόνα των αναρχικών.
Σε αυτή την εργασία αρχικά, επιχειρείται να δοθεί κάποιος προσδιορισμός του αναρχικού χώρου και της συλλογικής ταυτότητας του με μεγάλη επιφύλαξη. Επίσης, παρουσιάζεται το φαντασιακό του άντρα αναρχικού, η σχέση του με τις οδομαχίες και η ταύτισή του με τις προπαγανδιστικές εικόνες του κινήματος.
Στη συνέχεια παρουσιάζονται 5 αφίσες που επιλέχθηκαν σκοπίμως ώστε να αναδειχθεί η έμφυλη διάσταση της αναρχικής προπαγάνδας και η συλλογική ταυτότητα που προβάλλεται στα προπαγανδιστικά μέσα με στόχο την ισχυροποίηση των προτύπων και των αξιακών της αναρχίας.
Αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος
Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μπορεί να προσδιοριστεί ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος ως κίνημα ή ομοιογενής κοινότητα. Σε αυτή την εργασία όμως χρησιμοποιούνται οι παραπάνω όροι για να διευκολυνθεί η αναφορά σε αυτή την ιδιαίτερη, δυναμική και ετερογενή ομάδα.
Ο προσδιορισμός του χώρου αυτού είναι ιδιαίτερα υποκειμενικός και ακόμα και η αναφορά στις διαφορες επίσημες ετοιμολογίες θα αποκλείσει μεγάλα τμήματα της κοινότητας και θα δημιουργήσει αυστηρά όρια που δεν είναι πάντα αποδεκτά. Ακόμα και οι γνωστοί «πατέρες» της αναρχίας επιθυμούσαν να διαχωριστούν οι ομάδες τους ώστε...
Η Trinidad Garcia γεννήθηκε σε μια οικογένεια εργατών στις εξορύξεις στις Asturias το 1892. Μετά το γάμο της το 1910 ακολούθησε τον σύντροφό της, Jesus, στην Αργεντινή, όπου εργάστηκαν στα βιομηχανικά κέντρα Bahia Blanca και Rio Negro όπου υπήρχε μια μαχητική εργατική τάξη. Πολλές οικογένειες Ισπανών αποφάσισαν αργότερα να αποδεχθούν μια προσφορά της τότε αυστραλιανής...
Στις 4 Σεπτέμβρη 1893, κυκλοφόρησε η πρώτη αναρχοκομμουνιστική εφημερίδα στο Reus της Tarragona, η “La Revancha” (“Η εκδίκηση”). Εκείνη την εποχή, η πόλη ήταν ένα από τα κύρια αστικά κέντρα της Καταλονίας και το λίκνο πολλών ονομαστών αναρχικών αγωνιστών στο διάβα του ισπανικού αναρχισμού, όπως ο Josep Llunas, ο Juan Montseny, ο Juan Baptista Ollé και ο Juan García Oliver.
Στην πόλη υπήρχε μια μεγάλη ομάδα αγωνιστών, αντρών και γυναικών, από τους οποίους ξεχώριζε η φυσιογνωμία του José Médico, γιατρός, που εκείνη την εποχή ήταν ο πιο εξέχων προπαγανδιστής στην περιοχή. Επίσης, ο ονομαστός Juan Montseny (Federico Urales), ζούσε στην...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018