Στις 20 του περασμένου Νοέμβρη (2022) συμπληρώθηκαν 45 χρόνια από τον θάνατο του αναρχικού Luis Mercier Vega.
Όταν ρψτήθηκε πότε έγινε αναρχικός, απάντησε: “Σε ηλικία 16 ετών, την εποχή των μεγάλων ηττών του ευρωπαϊκού κινήματος -Γερμανία, Βουλγαρία, Ιταλία, Ισπανία- την εποχή ελευθεριακών αγωνιστών που έδωσαν μάχες σε άθλιες συνθήκες, συχνά τραγικές, και με διεθνιστικό πνεύμα. Γυναίκες και άνδρες όπως η Giovanna Berneri, ο Pio Turroni, ο Mario Mantovani, ο Nicolas Lazarevicth, η Ida Mett, ο Ernestan, ο Jean de Boe, ο Francisco Ascaso, ο Buenaventura Durruti, αλλά και όποιος άλλος ανήκε στον συμπαγή ιστό του μαχητικού αναρχισμού: Ιταλοί εργάτες στον χώρο των κατασκευών, αγρότες, ανθρακωρύχοι της περιοχής Lieja, εξόριστοι από όλες τις χώρες, διωκόμενοι, ακούραστοι, πεινασμένοι, τολμηροί, μερικές φορές μόνοι, αλλά πάντα όρθιοι”.
Ο Luis Mercier-Vega, Βέλγος ελευθεριακός αγωνιστής και αναρχοσυνδικαλιστής, γεννήθηκε στις Βρυξέλλες, στις 6 Μάη 1914 και το πραγματικό του όνομα ήταν Charles Cortvint. Ακτιβιστής και αναρχικός θεωρητικός, συγγραφέας πολλών βιβλίων και άρθρων. Συνέβαλε στην ίδρυση πολλών περιοδικών και διεθνών ενώσεων. Στα 16 του ήταν ήδη ενεργός στο βελγικό αναρχικό κίνημα.
Συμμετείχε στο έντυπο “Syndicalist Awakening” (“Συνδικαλιστική Αφύπνιση”) που κυκλοφορούσαν οι Syndicalists Groupes d'Action (Συνδικαλιστές Ομάδες Δράσης), με μέλη της εκδοτικής ομάδας ονομαστούς αγωνιστές όπως οι Jean De Boë, Nicolas Lazarevitch και Ida Mett.
Κηρύχθηκε λιποτάκτης όταν αρνήθηκε να υηρετήσει την στρατιωτική του θητεία στο Βέλγιο. Έτσι εγκαταστάθηκε στη Γαλλία και εντάχθηκε στην Αναρχική Ένωση. Έγινε μέλος της Anarchist Communist Jeunesse (JAC - Αναρχική Κομμουνιστική Νεολαία), υπερασπιζόμενος το εγχείρημα του ελευθεριακού κομμουνισμού και ευνοώντας τη δόμηση του ελευθεριακού κινήματος σε οργανώσεις. Δραστηριοποιήθηκε στην περιοχή του Παρισιού κατά τη διάρκεια των απεργιών του Μάη και του Ιούνη του 1936. Μαζί με τον Charles Carpentier και τον Robert Léger, συμμετείχε στην ομάδα Les moules-à-Gauffres.
Στην αρχή της Ισπανικής Κοινωνικής Επανάστασης του 1936, τον Αύγουστο αυτού του χρόνου, ταξίδευσε στην Ισπανία με τον Charles Carpentier και συμμετείχε στην ίδρυση της διεθνούς ομάδας Groupe la Centurie “Sébastien Faure” που εντάχθηκε στην Φάλαγγα Durruti και συμμετείχε στη μάχη στο Μέτωπο της Αραγονίας. Στη συνέχεια και πολύ γρήγορα επέστρεψε στη Γαλλία και ξεκίνησε μια μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τη Δημοκρατική Ισπανία. Στις 11 Σεπτέμβρη 1936 δημοσιεύει το “Carnets de route” στην εφημερίδα “Le Libertaire”.
Οι αποκλίσεις του τόσο σχετικά με την οργάνωση όσο και σχετικά με την αξιολόγηση των γεγονότων στην Ισπανία ήταν βαθιές και τον έκαναν να αποφασίσει να εγκαταλείψει την Αναρχική Ένωση τον Νοέμβρη του 1937.
Στα τέλη του 1939 καταζητείτο από την αστυνομία, αλλά επιέστρεψε μέσα από παράνομα δίκτυα στη Μασσαλία, στις Βρυξέλλες, όπου φιλοξενήθηκε από τον Hem Day. Πήγε στην Αργεντινή από την Antwerp. Μετακινήθηκε στη Χιλή και μετά στην Αφρική.
Στην Brazzaville κατατάχθηκε στις Γαλλικές Ελεύθερες Δυνάμεις στις 26 Ιούνη 1942. Στέλθηκε στη Βηρυτό, αλλά αποστρατεύτηκε τον Οκτώβρη του 1945 και άρχισε να εργάζεται ως συντάκτης της “Dauphiné Libé” στη Γκρενόμπλ. Μεταξύ 1946 και 1950, συνεισέφερε τακτικά στη “Libertaire” με τα ψευδώνυμα Damashki και Santiago Parane. Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, εντάχθηκε στο Amis de Liberty, γαλλικό τμήμα του Congress for Freedom of Culture (Κογκρέσο...
Με έκπληξη και χωρίς ενδιαφέρον διαβάσαμε το μίνιμουμ πρόγραμμα της CNT για την εφαρμογή μιας αυθεντικής πολεμικής πολιτικής. Η ανάγνωση αυτού του ντοκουμέντου έχει εγείρει ένα σωρό ζητήματα και προβλήματα, μερικά από τα οποία, τουλάχιστον, θα πρέπει να ληφθούν υπόψη από εσάς.
[...]. Πολλοί από εμάς γνωρίζαμε ότι οι pustchs [σ.τ.μ.: εξεγερτικές απεργίες], τόσο αγαπητές στους Ισπανούς συμπατριώτες μας, όπως εκείνες της 8 Γενάρη και της 8 Δεκέμβρη 1933, όχι μόνο βοήθησαν στην οργάνωση της επανάστασης, βοήθησαν μάλλον και την οργάνωσή σας.
Η 19η Ιουλίου σας άνοιξε τα μάτια. Σας τα άνοιξε σχετικά με το μεγάλο σφάλμα που έγινε...
Γιάννης Βολιάτης*
Σαν σήμερα, στις 17 του Γενάρη του έτους 1915, η μαχητική συνδικαλίστρια, αναρχοκομμουνίστρια και φεμινίστρια Λούσι Πάρσονς ηγήθηκε μιας μεγάλης διαδήλωσης ενάντια στην πείνα (Hunger Demonstration) στο Σικάγο των Η.Π.Α.
Η Λούσι Πάρσονς
Η Πάρσονς γεννήθηκε ως Lucia Carter στην Βιρτζίνια των Η.Π.Α. το 1851. Η μητέρα της ήταν σκλάβα και ο πατέρας της ήταν πιθανότατα ο ιδιοκτήτης της, ένας πλούσιος λευκός Αμερικανός, ο οποίος μάζεψε όλο του το βίος και τους υπηρέτες του και έφυγε για το Τέξας κατά την έναρξη του Αμερικανικού Εμφυλίου, για να γλυτώσει από τις επιπτώσεις του αγώνα εναντίον της δουλοκτησίας. Ωστόσο,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018