“Δε φαντάζονται ότι μια κοινωνία μπορεί ναλειτουργήσει χωρίς αφέντες και υπηρέτες,χωρίς αρχηγούς και στρατιώτες ” ΚΑΤΩ ΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ . J. De jacques
Οι δημοσιεύσεις αυτές (1) έχουν σαν στόχο ή την πρόθεση να ξανανοίξουν τη συζήτηση σχετικά με την οργάνωση, τον αυθορμητισμό και την συνείδηση. Πιστεύουμε ότι η παρούσα κατάσταση καθιστά επίκαιρη αυτήν τη συζήτησηαπό την στιγμή που θέλουμε να βάλλουμε το λιθαράκι για την δημιουργία προοπτικά ενόςπλατιού ελευθεριακού επαναστατικού κινήματος ταυτόχρονα με την αργή αλλά σταθερή ανανέωση του αναρχικού χώρου.
Εκείνο που είναι ενδιαφέρον, στην προκειμένη περίπτωση, είναι ότι οι νέες καταστάσειςπου προβάλλουν στο προσκήνιο – παράλληλα με τα παλιά προβλήματα – στο μέτρο που γίνονται πια ολοφάνερες στα μάτια χιλιάδων προλετάριων της σημερινής εποχής ορισμένες καταστάσεις, λογουχάρη, ο αποκλεισμός των εφικτών λύσεων μέσα στη αστική καπιταλιστική κοινωνία, η πλήρης αποτυχία του σοβιετικού «κομμουνισμού»από την άποψη των δεδηλωμένων του στόχων, η συμπαιγνία ανάμεσα στη σοσιαλδημοκρατία, τον “προωθημένο φιλελευθερισμό” και μια ορισμένη λανθάνουσα φασιστικοποίηση ρατσιστικοποίηση της κοινωνίας, αναγκάζουν ένα ποσοστό του προλεταριάτου των πόλεων (ιδιαίτερα των νέων) και ορισμένα στρώματα των μισθωτών να αντιμετωπίσουν συνολικά το σύστημα (τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών), όπως έκανε και το βιομηχανικό προλεταριάτο των πόλεων στο τέλος του δέκατου ένατου αιώνα. (2)
Αν σήμερασπρώχνονταιεκατοντάδες χιλιάδες καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι άνθρωποι στο να διεκδικούν αυτό που ήδη υπάρχει και στον κρετινισμό του κοινοβουλευτισμού, αύριο θα καταλάβουν ότι αυτό το σύστημα δεν επιδέχεται βελτίωση προς το ανθρωπινότερο ούτε καν μεταρρύθμιση, γιατί η αξιακή του αναγωγή βασίζεται στο “παν μέτρο είναι το χρήμα - κέρδος” και πολιτικοκοινωνική κυριαρχία.
Με αυτήν ακριβώς την έννοια, ανακαλύπτουμε πάλι ορισμένες κριτικές και δράσεις ενάντια στο συνδικαλιστικό οικονομισμό (τραίηντ-γιούνιονς) και κορπορατιβισμό,κριτικές ενάντια στις δομές κυριαρχίας, στην πατριαρχική οικογένεια και την καθημερινή ζωή. Επιπλέον, ορισμένες μορφές αγώνα που κατατείνουν να αυτονομηθούν και να αυτοοργανωθούν έξω από το κατεστημένο συστημικό συνδικαλιστικό πλαίσιο,όπως και αρκετοί κοινωνικοί αγώνες έξω από την πολιτική διαμεσολάβηση, αλλά καιτο σαμποτάζ και ορισμένες μορφές άμυνας, περισσότερο ή λιγότερο παράνομες, ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια σχεδόν σε ημερήσια διάταξη.
Οπωσδήποτε, η αντίθεση ανάμεσα στην τάση για οργάνωση και τη μη οργάνωση, ανάμεσα στον αυθορμητισμό, την αυτοθέσμιση και τη θεσμοποίηση, ανάμεσα στο συγκεντρωτισμό και των αποκεντρωτισμό τη διάχυση και την αυτονομία, είναι εγγενής στο καπιταλιστικό σύστημα, στην ταξική κοινωνία, όπως και η μόνιμη αντίθεση ανάμεσα στο ρεφορμισμό και την επανάσταση. Είναι αλήθεια αυτό που γράφει ο Μάτικ: “ Όσο θα διαιωνίζονται η ταξική κοινωνία και οι προσπάθειες για την καταστροφή της, θα υπάρχει αντίθεση ανάμεσα στην οργάνωση και τον αυθορμητισμό’’.
Σε αυτή την συλλογή θέλουμε να καταδείξουμε τα διάφορα επίπεδα με βάση τα οποία μπορούμε να προσεγγίσουμε το θέμα της οργάνωσης. Γιατί αλλά ζητήματα θέτει κατά την γνώμη μας η οργάνωση και ο αυθορμητισμός των μαζών ειδικά κατά την εξεγερτική ή επαναστατική διαδικασία, άλλα η ειδική οργάνωση των επαναστατών και εντελώς άλλα πάλι, η εφικτή οργάνωση μιας κοινωνίας χωρίς κυριαρχία και εκμετάλλευση.
Με αυτό δεν θέλουμε να πούμε ότι βρισκόμαστε σε επαναστατική περίοδο, αλλά δεν είναι κακό να λαμβάνουμε υπόψη μας μερικούς παράγοντες.
Όπως έχει δείξει η κοινωνική ιστορία (την οποία πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη, αν δεν θέλουμε να...
Του Nohara Shirõ
Ο Huang AI και ο Pang Renquan ήταν η προσωποποίηση των αποτελεσμάτων της εισαγωγής της τεχνικής εκπαίδευσης στην Κίνα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1910, αντιπροσωπεύοντας μια νέα κατηγορία εργαζόμενου διανοούμενου αρκετά διαφορετική από τη φιλοσοφική νομενκλατούρα που εξουσίαζε έως τότε την παραδοσιακή κινεζική κοινωνία. Οι διανοούμενοι αυτοί εργαζόμενοι ήταν ικανοί να γεφυρώσουν το χάσμα μεταξύ της διανοητικής και φυσικής εργασίας (καθώς επίσης και αυτό μεταξύ των επαγγελματιών κάθε είδους εργασίας) πολύ πιο εύκολα απ’ ό,τι το έκαναν οι προκάτοχοί τους και, κατά συνέπεια, έγιναν οι κύριοι συντελεστές του πρόωρου εργατικού κινήματος στην επαρχία Hunan.
...«Η προπαγάνδα δεν είναι, όπως μερικοί νομίζουν, εμπόριο γιατί κανείς δεν θα διάλεγε αυτόν τον δρόμο στον οποίο πρέπει να δουλέψεις με την εργατικότητα ενός σκλάβου και μπορεί να πεθάνεις με την φήμη του ζητιάνου. Τα κίνητρα όσων την επιλέγουν πρέπει να είναι διαφορετικά από αυτά της φύσης του εμπορίου, βαθύτερα από την περηφάνια και δυνατότερα από οποιοδήποτε συμφέρον».
Η Emma Goldman είναι γνωστή ως επαναστάτρια, αναρχική, υπέρμαχος και πρωτοπόρος του ελέγχου των γεννήσεων και συγγραφέας. Κι όμως, η αληθινή Emma Goldman παραμένει στην πραγματικότητα άγνωστη.
Ο κατεστημένος Τύπος της εποχής της είχε περιβάλλει το όνομά της με τόσα ψέματα...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018