Του Nick Heath
“Οι Huang Ai και Pang Renquan υπήρξαν οι νεότεροι μάρτυρες του κινεζικού εργατικού κινήματος και αξίζει να μνημονεύονται και να ενθυμούνται ως τέτοιοι” Li Rui
Όπως και οι αναρχικοί του Σικάγο το 1887, ο αποκεφαλισμός των δύο αναρχικών στην Changsha της Hunan της Νότιας Κίνας το 1922, είχε διάφορες ερμηνείες, όχι τουλάχιστον από την πλευρά της καταστολής της αντίστασης του αναδυόμενου επαναστατικού κινήματος της περιοχής. Δυστυχώς, αρκετοί παράγοντες συνετέλεσαν κατά περίεργο τρόπο στο γεγονός της ανάμειξης του Mao Zedong στα γεγονότα που αφορούν τη δολοφονία των δύο αναρχικών της Changsha, αλλά και αρκετές εκδοχές Κινέζων ιστορικών οι οποίοι εστιάζουν αποφασιστικά στην αδυναμία και την ανικανότητα του Μάο να βρίσκεται στο κέντρο των εκάστοτε γεγονότων, σε ευθυγράμιση με την αγιογραφία που κατασκευάστηκε όσον αφορά τον “Μεγάλο Τιμονιέρη”.
Και οι δύο δολοφονημένοι αναρχικοί, Huang Ai και Pang Renquan, ήσαν νεαροί σπουδαστές, οι οποίοι εκμεταλλεύτηκαν το αβαντάζ της τεχνικής εκπαίδευσης της οποιας έτυχαν και που εισήχθη στην Κίνα κατά τη δεκαετία του 1910, στην κατεύθυνση της δημιουργίας ενός στρώματος τεχνικών για την επάνδρωση του αναδυόμενου βιομηχανικού τομέα.
Ο Huang Ai γεννήθηκε το 1897 στην Changde της Hunan. Αποφοίτησε από την Βιομηχανική Σχολή Jiazhong, που έδρευε στην Changsha, και ακολούθως σπούδασε στο Tianjin. Εδώ ήταν που συμμετείχε στην προπαγανδιστική δουλειά της οργάνωσης “4 Μάη” που άρχισε το 1919. Έγινε εκπρόσωπος της Ένωσης Σπουδαστών της Tianjin. Σύμφωνα με τον Nohara Shirõ: “Βασικά, κατά τη διάρκεια της προπαρασκευαστικής συνέλευσης του Κινήματος Υπογραφών 30 Μάη, ο Huang ήρθε σε σύγκρουση με τον γενικό γραμματέα της Ένωσης Σπουδαστών του Πεκίνου, όσον αφορά τη δυναμικότητα ενός τέτοιου κινήματος. Οι θέσεις του ιδίου και των υποστηρικτών του -ότι κι αν ακόμα ένα τέτοιο κίνημα δεν μπορέσει να επιτύχει αρκετά θα μπορούσε να αποκαλύψει αποφασιστικά τη συνεργασία του τότε πρωθυπουργού Duan Qirui, με τους Ιπάνωες, προλαμβάνοντας τις άμεσες σινο-ιαπωνικές διαπραγματεύσεις όσον αφορά το ζήτημα της Shandong, και αφυπνίζοντας ολόκληρο τον πληθυσμό όσον αφορά την όλη κατάσταση”. Ο Huang εκείνη την εποχή ήταν γνωστός με το όνομα Huang Zhengpin. Στη συνέλευση εκείνη υποστήριξε ότι το κίνημα έπρεπε να προχωρήσει “ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις”. Συνελήφθη και φυλακίστηκε δύο φορές κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Ο Pang Renquan καταγόταν από την Xiangtan, επίσης της επαρχίας Hunan. Είχε σπουδάσει στη Σχολή Jiazhong μαζί με τον Huang Ai. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Pang γεννήθηκε σε πολύ μικρή απόσταση από τον τόπο γένησης του Μάο και έτσι ο δεύτερος ήταν ένας από τους πρώτους που συνάντησε στους επαναστατικούς κύκλους. στον Zhang Jingyao, Το καλοκαίρι του 1919, συμμετείχε στο λαϊκό κίνημα το οποίο κινητοποίησε αρκετό κόσμο ενάντια στον δολοφόνο μεγαλοκτηματία Zhang Jingyao, ο οποίος έγινε γνωστός με τον προσωνυμία “Zhang ο Δηληριώδης”. Σύμφωνα με τον (μυθομανή;) Li Rui, “είχε εναποθέσει μεγάλο μέρος εμιστοσύνης στον Μάο”, ο οποίος επίσης συμμετείχε στο εν λόγω κίνημα.
Στις αρχές του 1920, ο Huang επέστρεψε στην Changsha. Μαζί με τον Pang εργάστηκαν σε τοπικά εργοστάσια όπου εικάζεται ότι ήρθαν σε επαφή με ντόπιους αναρχικούς, αν και ο Huang είχε ήδη έρθει σε επαφή με τις αναρχικές...
Η αναρχική βία έχει μεγαλοποιηθεί αρκετά πριν, κατά τη διάρκεια και μετά την επανάσταση και τον εμφύλιο πόλεμο στην Ισπανία. Ο αγωνιστής της CNT και “επίσημος” ιστορικός της Επανάστασης του 1936 από την πλευρά της αναρχοσυνδικαλιστικής συνομοσπονδίας, José Peirats, ήταν κατηγορηματικά αντίθετος στην "επαναστατική" βία και τις λεηλασίες. Στην αρχή της επανάστασης, στις 19-20 Ιουλίου 1936, τα μέλη της ομάδας συγγένειας της οποίας ήταν μέλος και ο ίδιος συνέλαβαν μια ομάδα αρχαιοκάπηλων σε ένα σπίτι πλουσίων και ο ίδιος απειλήσει ότι θα τους τουφεκίσει.
Ο Peirats διακατεχόταν από έναν ισχυρό κώδικα δεοντολογίας, ο οποίος είχε ταυτόχρονα και την ιδεολογική του...
Η «Ludlow, οι Ελληνες στους Πολέμους του Ανθρακα» είναι μια εξαιρετική ταινία σε σενάριο και σκηνοθεσία Λεωνίδα Βαρδαρού, η οποία τιμήθηκε στο 18ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης με το βραβείο της Βουλής «Ανθρώπινες Αξίες» στην ενότητα «Καταγραφή της Μνήμης».
Oι Πόλεμοι του Άνθρακα ήταν ένοπλες ταξικές αναμετρήσεις στα ορυχεία της Αμερικής στην περίοδο 1890-1930. Αιτία τους ήταν οι άθλιες συνθήκες ζωής και εργασίας των ανθρακωρύχων. Οι Έλληνες ανθρακωρύχοι, ξεριζωμένοι από τον τόπο τους από την σκληρή πραγματικότητα μιας χρεωκοπημένης Ελλάδας και με τις ψεύτικες υποσχέσεις των δουλεμπόρων της εποχής, είχαν καταλήξει στο μακρινό Κολοράντο να δουλεύουν κάτω από...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018