Την 1η Αυγούστου 1993, πριν από 27 χρόνια, πέθανε στη Μαδρίτη ο Abraham Guillén Sanz (Αβραάμ Γκιγέν Σανθ), δάσκαλος, μαχητής στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο και ένας από τους σημαντικότερους θεωρητικούς του σύγχρονου αναρχισμού.
Ο Abraham Guillén γεννήθηκε το 1913 στην Γκουαδαλαχάρα, στην Ισπανία. Νεαρός εργάστηκε στον αγροτικό τομέα, όταν εντάχθηκε στην Ελευθεριακή Νεολαία (FIJL). Λιγο μετά έγινε μέλος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CNT), ενώάρχισε να συμμετέχει και στην Αναρχική Ομοσπονδία Ιβηρικής (FAI). Όταν η Επανάσταση και ο Εμφύλιος Πόλεμος ξεκίνησαν στην Ισπανία, θα είναι ένας από τους υπεύθυνους του Σώματος Στρατού υπό την ηγεσία του Cipriano Mera, αποκτώντας σημαντική εμπειρία στις τακτικές του ανταρτοπολέμου.
Θα τεθεί υπό κράτηση από τα όργανα του φρανκικού καθεστώτος, προς το τέλος του Εμφυλίου, στο λιμάνι του Αλικάντε, και θα καταδικαστεί σε ποινή φυλάκισης 20 ετών. Στέλνεται στο Añover de Tajo από όπου δραπετεύει το 1942. Στην εξορία, καλείται να συμμετάσχει στην ηγεσία της εξόριστης CNT, αλλά συνελήφθη εκ νέου το 1943 και μεταφέρθηκε στη φυλακή Carabanchel. Θα αποδράσει ξανά την Πρωτοχρονιά του 1944. Καταφεύγει και κρύβεται αρχικά στη Γαλλία και στη συνέχεια εγκαθίσταται στη Λατινική Αμερική.
Στην Αργεντινή, θα εργαστεί ως καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, στη Σχολή Νομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Μπουένος Άιρες, ενώ θα συνεργαστεί στενά με τον πολιτικό και διανοούμενο John William Cooke. Με το πραξικόπημα του Aramburu, συλλαμβάνεται και φυλακίζεται το 1961 ως κατηγορούμενος για την οργάνωση των ανταρτών Uturuncos στο Santiago del Estero, αλλά αποφυλακίζεται το 1962.
Με την απελευθέρωσή του εγκαθίσταται, ζητώντας και παίρνοντας πολιτικό άσυλο, στην Ουρουγουάη, όπου θα ενισχύσει τους δεσμούς του και θα συμμετάσχει στην Αναρχική Ομοσπονδία Ουρουγουάης (FAU) καθώς και στο κίνημα των Τουπαμάρος. Σύμφωνα με την CIA, εκτός από τους Τουπαμάρος, ο Guillén είχε συμμετοχή και σε αντάρτικα κινήματα στη Βραζιλία, την Αργεντινή και την Παραγουάη. Ωστόσο, αν καισυνεργάστηκε με μαρξιστικής κατεύθυνσης ένοπλες οργανώσεις, η κύρια ενασχόλησή του ήταν με την οργάνωση OPR-33, το ένοπλο τμήμα της FAU.
Στο μεταξύ, μέχρι τότε, ο Guillén θα έχει ήδη επεξεργαστεί και γράψει σημαντικά έργα σχετικά με τη δυναμική των αντάρτικων της Λατινικής Αμερικής, των λαϊκών κινημάτων και της αντιιμπεριαλιστικής αντίστασης στην ήπειρο. Σε αντίθεση με το πνεύμα εξτρεμισμού που διαπνέουν τις περισσότερες επαναστατικές οργανώσεις της ηπείρου, θα επικεντρώσει τις προσεγγίσεις του στον ένοπλο αγώνα αλλά με βάση την πρόοδο του μαζικού κινήματος και των εργατικών αγώνων στα κύρια αστικά κέντρα της Λατινικής Αμερικής. Με τις θεωρητικές του αναζητήσεις, ο Guillén θα προσφέρει ανεκτίμητη συνεισφορά στο επαναστατικό κίνημα όσον αφορά τα χαρακτηριστικά του ιμπεριαλισμού, της διεθνούς οικονομίας και της αυτοδιευθυνόμενης οικονομίας και το σοβιετικό καπιταλισμό, μεταξύ άλλων.
Πέθανε στη Μαδρίτη το 1993 αφήνοντας μια τεράστια κληρονομιά διδαγμάτων σχετικά με την αντίσταση στο καπιταλιστικό σύστημα και τον ιμπεριαλισμό.
Ελάχιστα έργα του Guillén έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά. Εδώ υπάρχει μια μπροσούρα σχετικά με την αυτοδιεύθυνση κατά τη διάρκεια της Ισπανικής Επανάστασης: https://libcom.org/hist…/abraham-guillen-anarchist-economics
Για την κολλεκτιβίστικη αναρχική οικονομία: https://zabalazabooks.files.wordpress.com/…/principles_of_l…
Μια εκτίμηση της δράσης της FAU και της OPR-33;
https://libcom.org/…/federacion-anarquista-uruguaya-fau-cri…
Άλλα βιβλία και κείμενά του στα Αγγλικά και Ισπανικά: https://thefreeonline.wordpress.com/2018/01/09/abraham-guillen-revolutionary-pdf-downloads/
Στην Ελληνική γλώσσα έχει κυκλοφορήσει μόνο το βιβλίο “Ισπανικός Εμφύλιος 1936-1939 - τα...
Υπάρχουν πολλοί που αγνοούν ότι, το 1898, με προτάσεις του Piotr Kropotkin, δημιουργήθηκε μια επιτροπή αναρχικής εκπαίδευσης, σε αντίθεση με τη θρησκευτική και αστική διδασκαλία που διδασκόταν παντού. Η εν λόγω Επιτροπή αποτελείτο απο ον0μαστούς αναρχικούς και ελευθεριακούς στοχαστές της εποχής όπως τους Elyse Reclus, Luisa Michel, J. Ardouln, Carlos Malato, León Tolstoy, Piotr Kropotkin, Jean Grave και άλλοι, η πεποίθηση οποίων ήταν ότι έπρεπε να υπάρξει “ένας σεβαστός τρόπος διδασκαλίας με βάση το ευρύτερο δυνατό κριτήριο ελευθερίας (...)
Η διδασκαλία -προστίθετο στο σχέδιο- είναι ένα ισχυρό μέσο διείσδυσης και διάδοσης γενναιόδωρων ιδεών στο νεανικό πνεύμα, δίνοντας παράλληλα μεγαλύτερη αξία...
Το «Παθήσεις και διαταραχές: Φύλο, ιατρική και ασθένεια» των φεμινιστριών Barbara Ehrenreich και Deirdre English πρωτοεκδόθηκε το 1974, στην ακμή του γυναικείου κινήματος στις ΗΠΑ. Πρόκειται για ένα ξεχασμένο αλλά εξαιρετικά σημαντικό βιβλίο, το οποίο ασχολείται με την ιστορία του ιατρικού κατεστημένου και του εγγενούς σεξισμού του και αποτελεί πολύτιμο εργαλείο για να κατανοήσουμε την ιστορία και τη φύση της ιατρικής επιστήμης και τεχνολογίας μέσα από μια φεμινιστική ματιά.
Ακολουθώντας μια κατά κύριο λόγο ιστορική προσέγγιση, οι δύο συγγραφείς περιγράφουν από ταξική σκοπιά τη συμβολή της ιατρικής στη σεξιστική ιδεολογία και τη σεξουαλική καταπίεση στα τέλη του 19ου και...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018