Μια σημαντική αναρχοκομμουνιστική ανάλυση, παρά τις ελάχιστες διαφωνίες, σχετικά με την πρόσφατη σύρραξη στη Μ. Ανατολή και το ρόλο των αναρχικών.
Ο πόλεμος μεταξύ του Ισραήλ (με την πλήρη υποστήριξη των ΗΠΑ) και της Χεζμπολάχ (και τον υπόλοιπο Λίβανο) τερματίστηκε προσωρινά. «Προσωρινά» επειδή δεν έχει επιλυθεί κανένα σημαντικό ζήτημα και, ιδιαίτερα, ο αποικιοκρατικός ρόλος του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή. Στο μεταξύ, ο πόλεμος μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράκ εντείνεται, ενώ ο ιρακινός εμφύλιος πόλεμος μεταξύ διαφορετικών φατριών εντείνεται επίσης. Ο δε πόλεμος μεταξύ ΗΠΑ και Αφγανιστάν συνεχίζεται και υπάρχουν, επιπλέον, βάσιμα στοιχεία ότι η κυβέρνηση Μπους σκοπεύει να επιτεθεί και στο Ιράν. Η ειρήνη δηλαδή δεν είναι προσιτή.
Η αριστερά, έτσι όπως είναι, έχει υιοθετήσει μια σειρά θέσεων σχετικά με τον ισραηλινο-λιβανικό πόλεμο, ως μέρος των θέσεών της για τους πολέμους στη Μέση Ανατολή γενικότερα. Κατ’ αρχάς, οι φιλελεύθεροι συνεχίζουν να υποστηρίζουν το αμερικανικό όπως επίσης και το ισραηλινό κράτος, αλλά θέλουν τα δύο αυτά κράτη να αναβαθμίσουν την όλη τους δραστηριότητα τους υιοθετώντας μια πιο… έξυπνη και… σύγχρονη συμπεριφορά. Για χρόνια, το φιλελεύθερο τμήμα του αμερικανικού αντιπολεμικού κινήματος έχει αγωνιστεί για να μην αποτελέσει κυρίαρχο ζήτημα των γενικότερων αντιπολεμικών διαμαρτυριών η ισραηλινή επιθετικότητα εναντίον των Παλαιστινίων. Τώρα που έπρεπε να ασχοληθούν άμεσα με την επιθετικότητα ΗΠΑ-Ισραήλ, το τμήμα αυτό υποστηρίζει ότι, ενώ το Ισραήλ είχε «το δικαίωμα» «να αμυνθεί» οι πράξεις του ήταν «υπερβολικές» και «δυσανάλογες». Αντ’ αυτού, αυτές οι φιλο-ισραηλινές «περιστερές» υποστήριξαν μια «εκεχειρία» εξισώνοντας τις δύο πλευρές, τον επιτιθέμενο και το θύμα. Ότι, δηλαδή, πρέπει και οι δύο πλευρές να σταματήσουν να αγωνίζεται ο ένας ενάντια στον άλλο. Ως επί το πλείστον, οι φιλελεύθεροι υποστήριξαν το αίτημα για αφοπλισμό της Χεζμπολάχ (αλλά όχι και ένα παρόμοιο αίτημα για αφοπλισμό του Ισραήλ!). Επιθυμούν την υιοθέτηση μιας (προσωρινής) κατάπαυσης του πυρός έτσι ώστε διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και άλλα κράτη να επέμβουν ως άλλοι σερίφηδες για «να διατηρήσουν την ειρήνη» περισσότερο ή λιγότερο.
Από την άλλη πλευρά, η ριζοσπαστική αριστερά μεταμορφώθηκε, ως συνήθως, σε δύναμη ενθάρρυνσης της Χεζμπολάχ, όπως επίσης και της Χαμάς, όπως έκανε και για τη φονταμενταλιστικών τάσεων αντίσταση στο Ιράκ. (Πάντως, κανείς δεν ενθαρρύνει τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν, πιστεύω, αρκετά σημαντικό ακόμη και για το μεγαλύτερο τμήμα της ριζοσπαστικής αριστεράς). Συγκεκριμένα, μιλώ εδώ για το Παγκόσμιο Κόμμα Εργατών (Workers World Party) τις μετωπικές του οργανώσεις και τις διασπάσεις του, όπως επίσης και τη Διεθνή Σοσιαλιστική Οργάνωση (International Socialist Organisation – ISO) των ΗΠΑ και το αδελφό της Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (Socialist Workers Party) της Μεγάλης Βρετανίας, μεταξύ άλλων. Οι οργανώσεις αυτές έχουν εστιάσει την κριτική και τις θέσεις τους στα αναμφισβήτητα κακά της ισραηλινής επίθεσης καθώς και στη λαϊκή υποστήριξη που χαίρει η Χεζμπολάχ στο Λίβανο και στον υπόλοιπο αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο.
Αυτό έχει ένα, κατά κάποιο τρόπο, μια περίεργη επίδραση. Κατά τη διάρκεια του πολέμου ΗΠΑ-Βιετνάμ, ήταν δυνατό να παρουσιαστεί η «κομμουνιστική» πλευρά (σταλινικοί-ολοκληρωτικοί εθνικιστές) ως «σοσιαλιστική». Αλλά δεν υπάρχει κανένας τρόπος ώστε να δοθεί μια προοδευτική χροιά στη Χεζμπολάχ και τις δυνάμεις εκείνες που εμφορούνται από την ίδια...
Εναλασσόμενες τάσεις του αναρχισμού: Υπάρχουν δύο κύριες “σχολές” σκέψης στον αναρχισμό, οι οποίες συμφωνούν μεταξύ τους στον αντικρατισμό, τον αντικαπιταλισμό και την αντίσταση σε κάθε καταπίεση, αλλά διαφωνούν στην επανάσταση, τη δημοκρατία, την προσχεδιασμένη πολιτική και την ταξική πάλη.
Uri Gordon (2008). Anarchy Alive!
Michael Schmidt & Lucien van der Walt (2009). Black Flame.
Έχει ειπωθεί από διάφορους θεωρητικούς ότι υπάρχουν δύο κύριες τάσεις στον σύγχρονο αναρχισμό. Εδώ θα παραθέσω το πώς βλέπω τις δύο αυτές τάσεις στο αναρχικό κίνημα, χρησιμοποιώντας τα δύο βιβλία που παρέθεσα πριν για να δείξω τις δύο αυτές τάσεις (αν και το κείμενο αυτό δεν...
ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΑΤΙΚΗ-ΑΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Απλώνοντας το χέρι για να πιάσουμε το φεγγάρι μαθαίνουμε, λένε, να πιάνουμε. Ο ουτοπισμός, ή «κοινωνικός οραματισμός» είναι η εκπαίδευση της επιθυμίας για ένα καλύτερο κόσμο, άρα απαραίτητο κομμάτι κάθε κινήματος για κοινωνική αλλαγή. Σε αυτό το άρθρο χρησιμοποιώ παραδείγματα από την έρευνά μου πάνω στον αναρχισμό, το φύλο και τη σεξουαλικότητα στη Μεγάλη Βρετανία από το 1880 και μετά, για να συζητήσω τις μεταλλασσόμενες έννοιες του ελεύθερου έρωτα και τη σχέση μεταξύ της σεξουαλικής ελευθερίας και της...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018