ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ ΤΟY 1985, η Συντονιστική Επιτροπή Νότιας Ελλάδας (ΣΕΝΕ) για τη διοργάνωση της πρώτης πανελλαδικής αναρχικής συνδιάσκεψης, έκανε εκδήλωση στα Προπύλαια σχετικά με το πραγματικό νόημα της μέρας αυτής, προσπαθώντας να δείξει πώς τ’ αφεντικά και το κράτος έχουν προσπαθήσει να αλλοιώσουν και να διαστρεβλώσουν τόσο τη μέρα εκείνη στο Σικάγο, όσο και τους εργατικούς αγώνες που ακολούθησαν και συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Στο πλαίσιο αυτής της εκδήλωσης, επισκεφτήκαμε στις 30 Απρίλη τον γέροντα αγωνιστή Α. Στίνα, προκειμένου να μας δώσει στοιχεία από πρωτομαγιές που έζησε εκείνος, από τα πρώτα χρόνια της ζωής του ελληνικού εργατικού κινήματος. Τα στοιχεία αυτά (μαζί και με άλλα που μας έδωσε ο συναγωνιστής του Α. Στίνα από τη Θεσσαλονίκη Γιάννης Ταμτάχος) παρουσιάστηκαν σε ομιλίες τη μέρα της εκδήλωσης. Όμως με τον Α. Στίνα η συζήτηση δεν μπορούσε να παραμείνει μόνο στα ιστορικά ζητήματα και τις αναμνήσεις. Ακολούθησε και κουβέντα σχετικά με τη σημερινή κατάσταση του παγκόσμιου και ελληνικού επαναστατικού και εργατικού κινήματος, το ρόλο του κομμουνιστικού κόμματος, για τους νέους, την οργάνωση του κινήματος κλπ. Αυτή την κουβέντα δημοσιεύουμε, πιστεύοντας ότι βοηθάει ουσιαστικά στην κατανόηση ορισμένων ζητημάτων, μιας και η πολύχρονη πείρα του Α. Στίνα είναι κάτι παραπάνω από πολύτιμη για μας τους νεότερους. Η απόδοση έχει ελάχιστες διορθώσεις από το πρωτότυπο και αυτό έγινε για να διατηρηθεί το ύφος της συζήτησης. Συμμετείχαν πέρα από τον Λ. Στίνα ο Γιώργος Χ. και ο Παναγιώτης Κ. από την εφημερίδα Αρένα και ο σύντροφος Χρήστος από την αναρχική ομάδα Κηφισιάς.
[Τα παραπάνω επρόκειτο να αποτελούσαν το εισαγωγικό κείμενο στη δημοσίευση της κουβέντας στο τεύχος 6 της εφημερίδας Αρένα, που δεν κυκλοφόρησε ποτέ]
Γιώργος: Το προηγούμενο Σάββατο σας επισκέφτηκε ο Κορνήλιος Καστοριάδης. Τι σας είπε σε γενικές γραμμές για τη σημερινή κατάσταση του επαναστατικού κινήματος;
Α. Στίνας: Μου έλεγε ότι στη Γαλλία δεν παρατηρείται το φαινόμενο που βλέπουμε εδώ, δηλαδή ότι έρχονται και με βρίσκουν παιδιά του λυκείου και μιλάμε και θέλουν να μάθουν. Η κατάργηση της ιεραρχίας, η αποδέσμευση από την κηδεμονία, έχουν γίνει αντικείμενο ευρύτερων συζητήσεων μέσα στους νέους. Στη Γαλλία δεν γίνεται κάτι τέτοιο, υπάρχει η παλιά αναρχική ομοσπονδία που όμως δεν κάνει και πολλά πράγματα. Από τα παλιά μέλη του Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα τα περισσότερα δρουν σαν ξεχωριστά άτομα και ορισμένα δουλεύουν μέσα στα συνδικάτα. Από τις παλιές ομάδες μόνο στην Αγγλία υπάρχει ακόμη η Solidarity, κι αυτό γιατί ανέχονται τις καταστάσεις και δεν διασπώνται.
Γιώργος: Σήμερα στην Ελλάδα πράγματι παρουσιάζεται αυτό το φαινόμενο των νέων παιδιών που με πολύ πάθος και ενεργητικότητα θέλουν να κάνουν διάφορα πράγματα. Όμως παρουσιάζεται ένα πρόβλημα, αυτό της έλλειψης θεωρητικού υπόβαθρου. Έτσι περιμένουν από κάποιον άλλο μεγαλύτερο και πεπειραμένο να πάρει πρωτοβουλίες, ενώ άλλες φορές λένε ότι θα κάνουν διάφορα και τελικά δεν κάνουν τίποτα. Πάντως το κύριο χαρακτηριστικό που έχουμε σήμερα είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος του ενεργού χώρου αποτελείται από νέα παιδιά 18-22 χρόνων.
Α. Στίνας: Νομίζω όμως ότι τελικά είναι καλύτερα έτσι. Οι παλιότεροι έχουν κάποια επιρροή, κάνουν τίποτα;
Γιώργος: Υπάρχουν σαν άτομα, αλλά από εκεί και πέρα τίποτα, καμιά οργανωμένη προσπάθεια.
Α. Στίνας:
Του Zafer Onat - Αναρχική Κομμουνιστική Πρωτοβουλία (AKI)
Παρά τις συνεχιζόμενες απειλές εκ μέρους του κράτους επί βδομάδες, παρά την επιβολή του Dolmabahne ως τόπο συγκέντρωσης από την DISK (αριστερή ομοσπονδία συνδικάτων), παρά την αδύνατη μεταφορά από την ανατολική πλευρά της Ιστανμπούλ και παρά το μπλοκάρισμα της πόλης από χιλιάδες αστυνομικούς και στρατιώτες, παρ’ όλα αυτά τα εμπόδια περίπου 3.000 κόσμος κατάφερε να φτάσει στην Πλατεία Taksim, αλλά και γενικά στο κέντρο της πόλης, μεταμορφώνοντάς το σε έναν τεράστιο τόπο Πρωτομαγιάτικων συγκεντρώσεων.
Η Πρωτομαγιά του 2007 σημάδεψε την 30ή επέτειο από το μακελειό της Πρωτομαγιάς...
Στη διάρκεια της περιπετειώδους ζωής της συνελήφθη το 1901 κατηγορούμενη για τη δολοφονία του Αμερικανού προέδρου Γουίλιαμ Μακίνλι, έγινε μάρτυρας της ρωσικής επανάστασης το 1917 και έλαβε μέρος στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο το 1936.
Γεννημένη στη Λιθουανία το 1868, μεγάλωσε σε εβραϊκό γκέτο, ενώ μετανάστευσε στις ΗΠΑ στα δεκαεπτά της χρόνια. Στη ζωή της υπέστη φυλακίσεις στις ΗΠΑ ως υποκινήτρια ταραχών, ως κατηγορούμενη για τη δολοφονία του προέδρου Μακίνλι ακόμη και επειδή μοίραζε προκηρύξεις υπέρ της αντισύλληψης. Μέσα σε όλη αυτή τη δράση, υπήρξε πολυγραφότατη και εξέφραζε τις απόψεις της με κάθε ευκαιρία πάνω στα σημαντικότερα ζητήματα που απασχολούν μέχρι...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018