Παρουσίαση από τον Cameron Walker της μπροσούρας «Industrial Unionism» («Βιομηχανικός συνδικαλισμός») των Peter Steiner και Frank Hanlon (Rebel Press, 2007 - 28 σελίδες http://www.rebelpress.org.nz).
Η μπροσούρα «Industrial Unionism» χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος με τίτλο «The Industrial Workers of the World (IWW) in Aotearoa» («Οι Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου» στην Aotearoa» - σ.τ.μ.: Aotearoa ονομάζεται από τους ιθαγενείς Μάορι η Νέα Ζηλανδία) γραμμένο από τον Peter Steiner, είναι μια σύντομη ιστορία των δραστηριοτήτων της IWW (σ.τ.μ.: ή Wobblies όπως ονομάστηκαν και είναι γνωστοί στις αγγλόφωνες χώρες).
Η IWW ήταν ένα ριζοσπαστικό εργατικό συνδικάτο που ιδρύθηκε αρχικά στις ΗΠΑ το 1905. Πίστευαν ότι οι εργάτες, ανεξάρτητα από ειδικότητα, χρώμα, εθνικότητα κ.λπ., πρέπει να ενωθούν σε ένα «μεγάλο συνδικάτο» («one big union») παρά να γίνονται μέλη διαφόρων συνδικάτων που αντιπροσώπευαν διαφορετικούς κλάδους εργασίας. Διαμέσου της χρήσης της άμεσης δράσης στους χώρους εργασίας και τις γενικές απεργίες, οι Wobblies πίστευαν ότι οι εργάτες πρέπει να αναλάβουν τη διαχείριση της οικονομίας παίρνοντάς την από τους καπιταλιστές και το πάντα κατασταλτικό κράτος.
Στο διάστημα 1908-1913, η IWW ήταν άκρως δραστήρια στην Aotearoa παρά το ότι παρέμεινε πάντα μια μικρή οργάνωση (από άποψη αριθμού μελών). Ο Steiner αναφέρει ότι η όλη της δραστηριότητα υπερέβαινε κατά πολύ το μέγεθός της. Οι Wobblies έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στην απεργία των χρυσωρύχων στο Waihi το 1912 καθώς και τη γενική απεργία του 1913, κινητοποιήσεις που καταστάληκαν βίαια από την αστυνομία και το κράτος. Ο Steiner περιγράφει λεπτομερειακά τις δραστηριότητες των μελών της IWW στο διάστημα και πώς μερικοί ονομαστοί αγωνιστές-μέλη της οργάνωσης θεωρήθηκαν απειλή από την ελίτ της Νέας Ζηλανδίας και, τελικά, συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν με την κατηγορία της υποκίνησης σε στάση.
Ο Steiner αντιτίθεται στην ορθόδοξη ιστορική άποψη που λέει ότι η IWW, ως μέρος της γενικότερης αριστεράς της Νέας Ζηλανδίας, διαλύθηκε νικηφόρα όταν το Εργατικό Κόμμα κέρδισε τις εκλογές του 1935. Αναφέρει ότι η άποψη αυτή υποτιμά την IWW και τις επαναστατικές φιλοδοξίες των εργατών εκείνων που ήταν αφιερωμένοι στο συνδικαλισμό και των οποίων οι αντικοινοβουλευτικές απόψεις τους έφεραν πιο κοντά στον αναρχισμό παρά στο μαρξιστικό έλεγχο του κράτους ή τις σοσιαλδημοκρατικές μεταρρυθμίσεις.
Το μόνο πρόβλημα με το κείμενο αυτό είναι ότι δεν υπάρχει καμία ικανοποιητική αναφορά στα γεγονότα της εποχής (όπως οι απεργίες του 1912 και 1913), γιατί έγιναν και πώς κατέληξαν. Αυτό καθιστά την μπροσούρα λίγο δυσκολοδιάβαστη από όσους είναι «νέοι» στην ιστορία αυτής της περιόδου στη Νέα Ζηλανδία.
Το δεύτερο μέρος είναι ένα θαυμάσιο άρθρο που γράφτηκε το 1913 από τον Frank Hanlon, ο οποίος ήταν μέλος της IWW στο Auckland, και αναφέρεται στους στόχους, τη μορφή και την τακτική ενός εργατικού συνδικάτου που βασίζεται στις γραμμές της IWW. Μέρη του άρθρου αυτού είναι σαν να γράφτηκαν μόλις χτες. Παρότι αρκετοί παρατηρητές και σχολιογράφοι θεωρούν ότι η παγκοσμιοποίηση είναι πρόσφατο φαινόμενο, ο Hanlon γράφει ότι «η ανάπτυξη της υπάρχουσας βιομηχανίας, το άνοιγμα νέων αγορών, η εισαγωγή νέων μηχανών και η ανάπτυξη νέων θαλάσσιων και χερσαίων μεταφορικών δρόμων και...
“…Τόσο μας έχει διαστρεβλώσει όλους μια εκπαίδευση που από τη μικρή ηλικία προσπαθεί να σκοτώσει μέσα μας το πνεύμα της επανάστασης και να αναπτύξει το πνεύμα της υποταγής στην εξουσία (…)
…Η δουλοπρέπεια μπροστά στο νόμο έχει γίνει αρετή (…)
…Βλέπουμε, τον δεσμοφύλακα που χάνει σιγά σιγά κάθε ανθρώπινο συναίσθημα, τον χωροφύλακα που είναι εκπαιδευμένος σα σκυλάκι του τσίρκου, τον χαφιέ που καμαρώνει, την κατάδοση που έχει μετατραπεί σε αρετή, τη διαφθορά που έχει γίνει καθεστώς ‘ όλα τα ελαττώματα, όλες οι κακές πλευρές της ανθρώπινης φύσης, ευνοούνται και καλλιεργούνται για το θρίαμβο του Νόμου.(…)
…Ο Ν ό μ ο...
Ο Antonio Casanova γεννήθηκε στο Betanzas της περιφέρειας Coruna της Γαλικίας, στη βόρεια Ισπανία, στις 7 Ιούνη 1898.
Σε νεαρή ηλικία μετανάστευσε στο Μπουένος Άϊρες της Αργεντινής, όπου άρχισε να εργάζεται ως φούρναρης στην περιοχή Avellaneda, η οποία ήταν μια εργατική συνοικία όπου τα μεγάλα συγκροτήματα διαμερισμάτων ήταν διαθέσιμα και φτηνά για τους κάθε είδους μετανάστες. Στην ίδια περιοχή ζούσαν τόσοι πολλοί Γαλικιανοί που είχαν φτιάξει μέχρι και τη δική τους ποδοσφαιρική ομάδα με το όνομα Club Atletico Independiente.
Ο Antonio έγινε μέλος του Συνδικάτου Αρτοποιών, το οποίο αποτελείτο κυρίως από Γαλικιανούς αναρχικούς. Οι αναρχικοί φουρνάρηδες έφτιαχναν κέικ...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018