Του Edgar Rodrigues
Αναρχικός που γεννήθηκε στη Γερμανία και μετακόμισε στη Βραζιλία. Εγκαταστάθηκε στο Rio Grande do Sul προτού ενταχθεί στο εργατικό και αναρχικό κίνημα στο Πόρτο Αλέγκρε. Στα απομνημονεύματα του João Perdigcão Gutierrez (στην κατοχή του Edgar Rodrigues) αναφέρεται ότι στην Ευρώπη ο Kniestedt ήταν ενεργός παράλληλα με τον Kropotkin, τον Malatesta και άλλους παγκοσμίου φήμης αναρχικούς. Ένας αρκετά μορφωμένος άνθρωπος, που εγκατέλειψε τη Γερμανία για να ξεφύγει από τη θανατική καταδίκη για τις επαναστατικές του πεποιθήσεις.
Στο Πόρτο Αλέγκρε εργάστηκε ως κατασκευαστής βουρτσών, συμμετείχε στους κοινωνικούς αγώνες και πέθανε στις 12 Οκτωβρίου 1947. Τα νέα του θανάτου του μεταφέρθηκαν ταυτόχρονα από τις εφημερίδες A Plebe (São Paulo) και Ação Direta (Ρίο ντε Τζανέιρο). Στην πρώτη εφημερίδα, μάλιστα, δημοσιεύτηκε το ακόλουθο σχόλιο:
«Από ένα λιτό σημείωμα που χρονολογείται από τις 12 του προηγούμενου μήνα και στάλθηκε από έναν σύντροφο από το Πόρτο Αλέγκρε, μαθαίνουμε για τον θάνατο ενός από τους πιο αφοσιωμένους μαχητές του κινήματός μας, του Frederico Kniestedt, που γεννήθηκε στη Γερμανία και διεξήγαγε έναν αποφασισμένο και αμείλικτο αγώνα εκεί υπέρ του αναρχισμού. Μετακινούμενος στη Βραζιλία εγκαταστάθηκε στο Πόρτο Αλέγκρε, όπου έζησε πολλά χρόνια, συνεχίζοντας τον αγώνα του για το σκοπό μας.
Ο Frederico Kniestedt κυκλοφορούσε εδώ πολλά χρόνια μια ελευθεριακή εφημερίδα στη γερμανική γλώσσα. Στη συνέχεια, άρχισε να εκδίδει τακτικά ένα πολυγραφημένο, πολυσέλιδο δελτίο, επίσης στα γερμανικά, από τις σελίδες του οποίου αγωνιζόταν ακούραστα ενάντια στην επιβλαβή επιρροή των αντιδραστικών στοιχείων και υπερασπιζόταν τις ελευθεριακές αρχές».
Η αναρχική εφημερίδα «Ação Direta» («Άμεση Δράση») του Ρίο ντε Τζανέιρο δημοσίευσε ένα «γράμμα» του Kniestedt με τη μορφή ενός άρθρου που αποκάλυπτε τη δραματική ιστορία αναρχικών που βασανίστηκαν και σκοτώθηκαν σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Περιέγραφε την τραγωδία των Γερμανών αναρχικών που δολοφονήθηκαν από τη Γκεστάπο, παραθέτοντας αποσπάσματα επιστολών ορισμένων επιζώντων με τους οποίους ήρθε σε επαφή προς το τέλος του πολέμου. Αυτοί ήταν ο Leopold Spitzegger, ο H. Bergammen από τη Βεστφαλία, ο Willi Paul και άλλοι σύντροφοι με τους οποίους συμμετείχε σε διάφορες δραστηριότητες πριν από την αναχώρησή του για τη Βραζιλία. Από αυτούς έμαθε για τον θάνατο του Gerhardt Wartenberg, διευθυντή της εφημερίδας «Der Syndikalist» («Ο Συνδικαλιστής»), του αναρχικού ποιητή Erich Mühsam, του ελευθεριακού συγγραφέα Rudolf Grossmann και δεκάδων άλλων μετά από τις μακροχρόνιες οδύσσειές τους στα ναζιστικά στρατόπεδα θανάτου.
Το 1989, ένας θρησκευτικός εκδότης στο Rio Grande do Sul δημοσίευσε (στα πορτογαλικά) ένα υπέροχο έργο του Kniestedt, με τίτλο «Αναμνήσεις ενός Αναρχικού Μετανάστη», 167 σελίδων, που μεταφράστηκε και επιμελήθηκε ο René E. Gertz.
Ο Kniestedt προς το τέλος του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου μίλησε για την αποστολή 53 πακέτων με τρόφιμα, συνολικού βάρους 400 κιλών, μέσω Ελβετίας. Τα τρόφιμα αυτά ήταν μια μικρή βοήθεια σε μια χούφτα συντρόφων μας ή στις «συζύγους και τα παιδιά αυτών που έπεσαν».
«Δυστυχώς, δεν υπάρχει τρόπος να βοηθήσουμε τους συντρόφους που ζουν στην υπό ρωσική κατοχή ρωσική ζώνη. Η “δικτατορία του προλεταριάτου” απαγορεύει τέτοια βοήθεια. Έστειλα δέματα σε κάθε άλλη ζώνη, συμπεριλαμβανομένης της Βιέννης» έγραψε.
Αυτή η πράξη διεθνούς αλληλεγγύης που χρηματοδοτήθηκε από τον αναρχικό Frederico Kniestedt από το Πόρτο Αλέγκρε, ήταν...
Πέρασαν οι ημέρες που η σοσιαλιστική συναισθηματικότητα περίμενε τα πάντα από τη μητέρα γη και απαιτούσε τα πάντα από αυτή. Πέρασαν οι μέρες που η επανάσταση ήταν απλώς ένα συναίσθημα και καταφερόταν κωμικά κατά του ατομικισμού πρόσωπο με πρόσωπο με την ανώτατη εξουσία του Κράτους ή της κοινωνίας, του πελάτη του. Πέρασαν οι ημέρες που ο σοσιαλισμός και η επανάσταση δεν είχαν φιλοσοφία, παρά εκείνη της καρδιάς, καμία αρχή περί δικαιωμάτων και δικαιοσύνης, αλλά αυτή της παγκόσμιας αγάπης.
Όλες αυτές οι αντιλήψεις, όλες αυτές οι ιδέες είναι μόνο μεταξύ μας ως ένα απόθεμα αυτού που δεν υπήρξε ποτέ, ως...
Ο Antonio Fournarakis ήταν Αργεντινός ελληνικής καταγωγής ο οποίος συμμετείχε, μεταξύ των άλλων, στο αναρχικό κίνημα της Ισπανίας κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου και της αντίστασης στο φρανκικό φασισμό.
Πριν μπούμε στις όποιες λεπτομέρειες, να σημειώσουμε ότι στα αρχεία του Νησιού Έλις (Ellis Island) των ΗΠΑ, που υπήρξε ο τόπος άφιξης αμέτρητων μεταναστών στη “Γη της Επαγγελίας” αναφέρεται κάποιος Antonio Fournarakis, που εισήλθε ως μετανάστης στις ΗΠΑ στις 19 Σεπτέμβρη του 1919, ηλικίας 39 χρόνων, προερχόμενος από το Καστέλι της Κρήτης....
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018