Ποιος ξέρει τη φτώχεια περισσότερο από την γυναίκα;
Maria Roda
"Ας δείξουμε στον άνδρα που καταστέλλει τη θέλησή μας, που δεν μας επιτρέπει να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε ελεύθερα, που μας θεωρεί κατώτερες, επιβάλλοντας την εξουσία του ως πατέρας, αδελφός και σύζυγός μας και πιστεύοντας ότι αυτός είναι ισχυρότερος από εμάς, μας προσβάλει, μας καταπιέζει, και μερικές φορές μας χτυπάει ακόμη και .... ας του δείξουμε ότι θέλουμε ελευθερία και ισότητα“ Maria Roda
Η Maria Rodda (sic) ήταν το πιο εκλεπτυσμένο πλάσμα που έχω δει ποτέ. Ήταν μεσαίου ύψους, και το καλά διαμορφωμένο κεφάλι της καλυπτόταν με μαύρες μπούκλες, στηριζόμενο σαν κρίνος της κοιλάδας στον λαιμό της. Το πρόσωπό της ήταν χλωμό, τα χείλη της κοραλλί κόκκινα. Ιδιαίτερα εντυπωσιακά ήταν τα μάτια της: μεγάλα μαύρα κάρβουνα, πυροδοτημένα από ένα εσωτερικό φως ... Η Maria αποδείχθηκε μια πραγματική αχτίδα ηλιακού φωτός για μένα.
Emma Goldman (“Ζώντας τη ζωή μου”).
Η Maria Roda γεννήθηκε στην πόλη Como στην περιφέρεια της Λομβαρδίας της Ιταλίας το 1877. Ήταν κόρη του Cesare Balzarini Roda και της Monti Luigia. Έμαθε την τέχνη της μεταξουργίας από τον πατέρα της, ο οποίος ήταν εργάτης κλωστοϋφαντουργίας και μαχητικός αναρχικός, ένας από τους πιο δραστήριους στο Como. Έφηβη η Maria βρήκε εργασία σε τοπικά μεταξουργεία. Το σπίτι του πατέρα της ήταν τόπος συνάντησης ντόπιων συντρόφων ή αναρχικών που περνούσαν από εκεί, κάτι που φυσικά κατέγραφε και η αστυνομία που είχε το σπίτι υπό παρακολούθηση.
Ο Cesare ενθάρρυνε τις τέσσερις κόρες του να ενδιαφέρονται για τα ιδανικά του αναρχισμού και τραγουδούσαν αναρχικά τραγούδια καθώς περπατούσαν στους δρόμους. Η οικογένεια τελικά μετακόμισε στο Μιλάνο, μια πόλη που προσέφερε καλύτερους μισθούς και ευκαιρίες απασχόλησης. Αν και στην εφηβεία της, η Maria φυλακίστηκε για τρεις μήνες για τη δραστηριότητά της κατά τη διάρκεια μιας απεργίας που είχε βοηθήσει να οργανωθεί στο μύλο όπου εργαζόταν.
Ο Γάλλος αναρχικός Zo d’Axa, που εκείνο τον καιρό είχε διαφύγει στην Ιταλία ως καταζητούμενος των γαλλικών αρχών έγραψε για τη δίκη των νεαρών αναρχικών κοριτσιών Ernesta Quartirola, ηλικίας 14 ετών και Maria ηλικίας 15 ετών, λέγοντας ότι είχαν υποκινήσει τους διαδηλωτές να επιτεθούν στην αστυνομία. Η Maria είπε στο δικαστήριο: “Τον λυπάμαι αυτόν τον αστυνομικό. Τον λυπάμαι επειδή ίσα που κερδίζει το ψωμί του, επειδή είναι φτωχοδιάβολος. Αλλά με εντυπωσιάζει να τον βλέπω να επιτίθεται σε άλλους φτωχοδιαβόλους, τους αδελφούς του ... αφήστε τον να το σκεφτεί αυτό“. Και οι δύο τιμωρήθηκαν με τρεις μήνες φυλάκιση η κάθε μια, καθώς και βαριά πρόστιμα. Παρατήρησε ο Zo d’Axa: "Λέγεται ξανά και ξανά ότι το Μιλάνο είναι ένα μικρό Παρίσι. Οι δικαστές του Μιλάνου το αποδεικνύουν αυτό, τουλάχιστον σε ένα σημείο. Είναι κάθε τόσο απαράδεκτοι όσο οι Παριζιάνοι συνάδελφοί τους".
Στο Μιλάνο η Maria συναντήθηκε με τον Malatesta σε ένα αναρχικό συνέδριο, καθώς και με τον Καταλανό αναρχικό Pedro Esteve, ο οποίος αργότερα έγινε ο σύντροφος της ζωής της. Κάποια στιγμή η Maria μετακόμισε στη Γαλλία. Εκεί συνελήφθη μαζί με άλλα μέλη μιας αναρχικής ομάδας, μετά τη δολοφονία του προέδρου Sadi Carnot της Γαλλίας από ένα από τα μέλη της...
Απολογισμός της πτώσης και της συντριβής του αναρχικού συνδικάτου FAUD στη ναζιστική Γερμανία
Αναρχικοί εναντίον του Χίτλερ: Η παράνομη FAUD στη Ρηνανία
Στις 5 Νοέμβρη 1937, ο Julius Nolden, εργαζόμενος στο εργοστάσιο αυτοκινήτων του Duisburg, καταδικάστηκε από "Λαϊκό Δικαστήριο" του Βερολίνου σε ποινή φυλάκισης δέκα ετών για "την προετοιμασία μιας μεγάλης προδοσίας με επιβαρυντικές περιστάσεις”. Ο Nolden ήταν ένα από τα σημαντικά στελέχη της FAUD (της αναρχοσυνδικαλιστικής Ελεύθερης Ένωσης Γερμανών Εργαζομένων, μέλους της Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων), στη Ρηνανία, όταν η υπόγεια αυτή οργάνωση διαλύθηκε από τη Γκεστάπο τον Γενάρη του 1937. Μαζί του συνελήφθησαν 88 άλλοι αναρχοσυνδικαλιστές, άντρες και...
Στις 26 Αυγούστου 1826 γεννήθηκε στην Βρέστη της Γαλλίας, η αναρχική και φεμινίστρια Nathalie Duval, γνωστή και ως Nathalie Lemel.
Το 1861 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι όπου άρχισε να εργάζεται ως πωλήτρια βιβλίων αλλά και ως βιβλιοδέτισσα. Το 1865 έγινε μέλος της Α’ Διεθνούς.
Ξεχώριζε για την αποφασιστικότητα και την αμεσότητά της ως οργανώτριας και αγωνίστριας για ίσες αμοιβές μεταξύ ανδρών και γυναικών. Σύμφωνα με μια αναφορά της αστυνομίας "χαρακτηρίζεται από την έξαψή της όταν ασχολείται με την πολιτική και στα διάφορα σεμινάρια διαβάζει τις ανατρεπτικές εφημερίδες δυνατά και δείχνει ισχυρή απέχθεια και αντίθεση στη δεύτερη αυτοκρατορία".
Στις 18 Μάρτη 1871, με την...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018