Πριν από εκατό χρόνια, στις 30 Νοέμβρη 1920, ο Eπαναστατικός Αντάρτικος Στρατός της Ουκρανίας (RPAU - μαχνοβίτες) στάθμευσε στο χωριό Konstantinovka της επαρχίας Mariupol της επαρχίας Ντόνετσκ.
Εκεί σε συνεδρίασή του το Επαναστατικό Συμβούλιο της Ουκρανίας αποφάσισε: 1) Να ορίσει μια επιτροπή διερεύνησης υποθέσεων που αφορούσαν ενέργειες ενάντια στο μαχνοβίτικο κίνημα και 2) Να χορηγηθούν κάποια κονδύλια στο Τμήμα Πολιτισμού.
Η επιτροπή αποτελείτο από τους Vasilevsky, Kartashev και Galina Andreevna.
Επίσης, στο Τμήμα Πολιτισμού αποφασίστηκε να δοθούν 500 000 ρούβλια.
Την απόφαση υπέγραψε ο γραμματέας του Συμβουλίου P. Rybin.
Ακόμα έγινε γνωστό, ότι τμήματα του μαχνοβίτικου στρατού από την Κριμαία υπό την ομάδα του Alexey Marchenko πέρασαν το χωριό Νίζνι Σερόγκοζ της περιφέρειας Melitopol της επαρχίας Αλεξανδρόφ, εκδιώκωντας τις κόκκινες φρουρές.
= = = = = = = = = = =
Τις ημέρες αυτές πέθανε ο Leo Golik. Καταγόταν από οικογένεια αγροτών της περιοχής Starobelsky της επαρχίας Kharkiv. Ηταν εργοστασιακός εργάτης. Αναρχοκομμουνιστής από το 1917, ήταν μέλος της ομάδας των αναρχκομμουνιστών της Gulyai-Pole Στο μαχνοβίτκο κίνημα από τα τέλη του 1918. Υπηρέτησε κυρίως στα κεντρικά γραφεία, επικεφαλής της Υπηρεσίας Πληροφοριών το φθινόπωρο-χειμώνα του 1920. Η ακριβής ημερομηνία θανάτου είναι άγνωστη, αν και σύμφωνα με τον Victor Belash, πέθανε από καρδιακή συγκοπή στις 31 Οκτώβρη στο χωριό Mikhailovka, της περιοχή Melitopol, κατά τη διάρκεια μιας μάχης.
= = = = = = = = = = =
Στη φωτογραφία εικονίζεται η Galina Andreevna Kuzmenko (1896-1978), σε πορτραίτο φιλοτεχνημένο από τον V.N. Gagenmeister το 1919. Η Galina Andreevna, ήταν μέλος της επιτροπής o διερεύνησης υποθέσεων που αφορούσαν ενέργειες ενάντια στο μαχνοβίτικο κίνημα.
*Πηγή: Анатолий Дубовик. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
...Το Grupo Dramatic Culture Social (Δραματική Πολιτιστική Κοινωνική Ομάδα) ήταν μια αναρχική ομάδα κοινωνικού θεάτρου που εμφανίστηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας, με πολύπλευρη δράση ειδικά το διάστημα μεταξύ 1913 και 1914.
Πολλά από τα έργα γράφτηκαν από τους ίδιους τους εργαζόμενους-μέλη της ομάδας, με την πρώτη παράσταση να δίνεται τον Δεκέμβρη του 1913. Σύμφωνα με τους ίδιους, οργανώθηκαν με βάση μια ελεύθερη συμφωνία μεταξύ των μελών της ομάδας.
Έδωσαν αρκετές παραστάσεις αλληλεγγύης στο Κέντρο Κοινωνικών Σπουδών, στα γραφεία της Συνομοσπονδίας Εργαζομένων Βραζιλίας και στο περιοδικό «Η Φωνή του Εργάτη».
Μέλη της ομάδας ήταν, μεταξύ άλλων οι: José Alves,...
Το 2010 το Alexander Berkman Social Club και η Βιβλιοθήκη Kate Sharpley εξέδωσαν το «Μια Τραγική Ακολουθία: Ο Αλεξάντερ Μπέρκμαν και η Βοήθεια στους Ρώσσους Φυλακισμένους». Το βιβλίο πραγματεύεται την ιστορία της προσπάθειας των αναρχικών για αλληλεγγύη με τους συντρόφους τους στην Σοβιετική Ένωση (αρχικά μέσω της Μικτής Επιτροπής Αναρχικών και Σοσιαλιστών Επαναστατών και αργότερα μέσω της αναρχοσυνδικαλιστικής Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων). Αυτά τα ενημερωτικά δελτία, δημοσιευμένα μεταξύ του 1923 και του 1932, φωτίζουν την εξέλιξη της μπολσεβίκικης καταστολής ανά τα χρόνια. Παράλληλα όμως δείχνουν πως και γιατί η αλληλεγγύη ήταν ζωτικής σημασίας για τους φυλακισμένους και τους εξόριστους επαναστάτες,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018