Danny Evans

Ιστορία Διεθνούς Αναρχικού Κινήματος

13 Δεκεμβρίου 2020

• ιστορία αναρχικού κινήματος
• αναρχικό κίνημα
• κοινωνικοί αγώνες
• Ισπανία,

Άρθρο του Danny Evans στην σελίδα Freedom News. Μετάφραση: Γιάννης Βολιάτης*

Με προσέγγισε ο Jeff Stein για να γράψω μια σύνοψη του βιβλίου του Abel Paz, La cuestión de Marruecos y la República española (Το ζήτημα του Μαρόκου και η Ισπανική Δημοκρατία), ώστε οι αναγνώστες της αγγλικής γλώσσας να ενημερωθούν για την ισπανική αναρχική προσέγγιση στο Μαρόκο κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Jess που με ώθησε να γράψω ο,τι ακολουθεί, αν και δεν πρέπει να θεωρηθεί υπεύθυνος για το περιεχόμενο ή τα συμπεράσματά του άρθρου.

“Ένας ήπιος πόλεμος είναι ένας μακροχρόνιος πόλεμος και επομένως το χειρότερο είδος πολέμου. Ας τον σταματήσουμε, και ας τον σταματήσουμε αποτελεσματικά […] Ας τον σταματήσουμε στο έδαφος από το οποίο προήλθε, και μεταξύ των προδοτών και των ανταρτών που προκάλεσαν τον πόλεμο. Αυτό μπορεί να γίνει άμεσα, «μεταφέροντας τον πόλεμο στην Αφρική». “

Frederick Douglass, «How to End the War», 1861

Το ερώτημα γιατί η επανάσταση που συνόδευσε τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο δεν είχε ως αποτέλεσμα την ανεξαρτησία για το ισπανικό προτεκτοράτο στο Μαρόκο, έχει από καιρό απασχολήσει τους υποστηρικτές της. Ο αντάρτικος πόλεμος στο κέντρο της περιοχής (το Rif) πλήγωνε τις ισπανικές αρχές από το 1909 και καταστάλθηκε μόνο το 1927, μετά από κοινές στρατιωτικές επιχειρήσεις από τους Γάλλους και τους Ισπανούς, που συμπεριέλαβαν την αδιάκριτη χρήση χημικών όπλων και τη σύλληψη του διάσημου ηγέτη Abd el Krim. Η στρατιωτική συνωμοσία εναντίον της Ισπανικής Δεύτερης Δημοκρατίας επωάστηκε σε αυτό το βάναυσο αποικιακό περιβάλλον και τα μαροκινά στρατεύματα που αποτελούσαν τον λεγόμενο Στρατό της Αφρικής ήταν καθοριστικής σημασίας για την πολεμική προσπάθεια των συνωμοτών, όταν η απόπειρα πραξικοπήματος τους σταμάτησε τον Ιούλιο του 1936. Αλλά τότε γιατί δεν έγινε προσπάθεια να αποκοπεί η ζωτική βάση της συνωμοσίας, υποκινώντας μια αναζωπύρωση των μαχών στα Φρανκικά μετόπισθεν; Και πιο συγκεκριμένα, γιατί το αναρχικό κίνημα, μέσω του πανίσχυρου συνδικάτου της CNT, δεν προώθησε αυτό το ζήτημα κατά τους μήνες της μεγαλύτερης επιρροής του;

O Daniel Guerrin έθεσε αυτήν την ερώτηση στον Ντιέγκο Κάματσο, αναρχικό βετεράνο του παράνομου αγώνα ενάντια στον Φράνκο και ιστορικού του ισπανικού αναρχισμού (με το προσωνύμιο Abel Paz) το 1969. Η ερώτηση οδήγησε σε μια δεκαετή αναζήτηση πληροφοριών και τεκμηρίωσης, τα αποτελέσματα της οποίας τελικά δημοσιεύθηκαν στο βιβλίο “La cuestión de Marruecos y la República española (Το ζήτημα του Μαρόκου και η Ισπανική Δημοκρατία)-(Μαδρίτη: 2000)”. Το βιβλίο αποτελεί ένα συγκλονιστικό ανάγνωσμα – η αφήγηση του Paz συνδυάζεται με την κατά λέξη αντιγραφή των πηγών του ντοκιμαντέρ και των μαρτυριών- αλλά τελικά παρέχει μια μερική μόνο απάντηση στην ερώτηση του Guerin. Σε αυτό το άρθρο που αποτελείται από δυο μέρη, θα συνοψίσω πρώτα τα ευρήματα του Paz, προτού αναδείξω ορισμένες από τις αντιφάσεις της αναρχικής προσέγγισης του «Μαροκινού ζητήματος».

Το βιβλίο του Paz περιέχει μια αφιέρωση στον βασικό πρωταγωνιστή του του, Juan García Oliver, τον βετεράνο αναρχικό «άνθρωπο της δράσης», που έπαιξε βασικό ρόλο στο συντονισμό της νικηφόρας απάντησης της CNT στην απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος στη Βαρκελώνη τον Ιούλιο του 1936. Ως τον επόμενο μήνα, ο García Oliver είχε γίνει...

Περισσότερα …