«Οι εργάτες όλου του κόσμου γνωρίζουν ότι εμείς, οι υπερασπιστές της σοβιετικής εξουσίας, παρακολουθούμε τα επιτεύγματα της Κοινωνικής Επανάστασης. Θα νικήσουμε ή θα πεθάνουμε κάτω από τα ερείπια της Κρονστάνδης, παλεύοντας για τη δίκαιη υπόθεση των εργατικών μαζών. Οι εργάτες του κόσμου θα είναι οι κριτές μας. Το αίμα των αθώων θα πέσει στα κεφάλια των κομισάριων, που είναι τρελοί και άγρια μεθυσμένοι για την εξουσία. Ζήτω η εξουσία του Σοβιέτ!».
Προσωρινή Επαναστατική Επιτροπή. Kronstadt, 7 Μαρτίου 1921.
(Δημοσιεύτηκε στην “Izvestia” N°6.
Ο χειμώνας του 1920-1921 ήταν μια περίοδος μεγάλων αναταραχών και κοινωνικών συγκρούσεων στη Σοβιετική Ρωσία. Μέχρι τότε, με την ήττα του Λευκού Στρατού το καλοκαίρι του 1920 είχε ήδη τερματιστεί ο Εμφύλιος Πόλεμος. Ωστόσο, το καθεστώς του Κομμουνιστικού Κόμματος συνέχισε να φορτώνει τον καταναγκαστικό πολεμικό του κομμουνισμό στους ανθρώπους. Χαρακτηρίστηκε από έναν ακραίο συγκεντρωτισμό του κρατικού ελέγχου σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ζωής: ο ακρογωνιαίος λίθος του ήταν η αναγκαστική κατάσχεση δημητριακών από τους αγρότες, η απαγόρευση των απεργιών, η υποταγή των τοπικών και περιφερειακών Σοβιέτ στην κεντρική Σοβιετική Ένωση, η εξάλειψη του δικαιώματος των στρατιωτών να επιλέγουν τους αξιωματικούς τους και η «στρατικοποίηση της εργασίας» - που στην ουσία ήταν η διεύθυνση ενός ατόμου, η σιδερένια πειθαρχία και η παρουσία ένοπλων στρατευμάτων στα εργοστάσια, καθώς και η επιστροφή των «αστών ειδικών» στις θέσεις της προηγούμενης εξουσίας τους.
Αυτό, σε συνδυασμό κυρίως με την εξάπλωση της πείνας, μέσα στο κρύο, και την έλλειψη βασικών αγαθών, μαζί με τη σφοδρή καταστολή όλης της πολιτικής αντιπολίτευσης και τη δυσαρέσκεια για τις ανέσεις και τα προνόμια που απολάμβαναν οι αξιωματούχοι Μπολσεβίκοι, είχε δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα μεγάλης αναταραχής στους αγρότες και τους εργάτες της πόλης, που στο παρελθόν είχαν δείξει συμπάθεια προς την κυβέρνηση των Μπολσεβίκων. Η απάντηση ήταν ένα κύμα αγροτικών εκρήξεων και απεργιών των εργαζομένων, που σε συνδυασμό με μια αναταραχή στο στράτευμα, έφεραν σε εκρηκτική κορύφωση στην Κρονστάνδη.
Εκείνη την εποχή, η Κρονστάνδη ήταν μια οχυρωμένη πόλη και ναυτική βάση σε στρατηγική τοποθεσία στο νησί Κότλιν, περίπου 30 χιλιόμετρα από την Πετρούπολη. Για μεγάλο χρονικό διάστημα ήταν ένα από τα προπύργια της επαναστατικής πολιτικής, επηρεασμένο σε μεγάλο βαθμό από τον αναρχισμό, ο οποίος είχε διαδραματίσει διακριτικό ρόλο στις ταραχές του 1905, του 1906 και πολύ περισσότερο στην επανάσταση του 1917. Αλλά οι ναύτες της Κρονστάνδης δεν άργησαν να καταλάβουν την εξαπάτηση που υπέστησαν με το δέλεαρ των διάσημων προλεταριακών συνθημάτων που έριχνε το κράτος. Και δεν έκρυψαν την απογοήτευσή τους. Ήδη τον Απρίλη του 1918 είχαν εκφράσει τη διαφωνία τους με μια μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας, παρά την απαγόρευση, όταν η κυβέρνηση των Μπολσεβίκων επιτέθηκε στους αναρχικούς κλείνοντας τις εγκαταστάσεις τους, καταστέλλοντας τον Τύπο τους και συλλαμβάνοντας τους αγωνιστές. Τον Μάρτιο του ίδιου έτους, η κατάσταση επιδεινώθηκε ακόμη περισσότερο όταν διαλύθηκε η ίδια η κεντρική επιτροπή των Σοβιέτ αυτών .
Όσον αφορά το κύμα εκρήξεων και συγκρούσεων, μόνο τον Φλεβάρη του 1921, η Τσεκά είχε αναφέρει 118 εξεγέρσεις αγροτών σε διάφορες περιοχές της Ρωσίας. Μέχρι τότε, η δυσαρέσκεια είχε μεταδοθεί και στην εργατική τάξη των μεγάλων πόλεων -το κύριο...
Στις 24 Μάρτη 1919 γεννήθηκε στην Ibiza ο αναρχικός Llorenç Cobos Lluy. Το 1939, αφού διέσχισε τα γαλλικά σύνορα, κλείστηκε πρώτα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αλγερία, μετά στο Vernet και το 1942 στο νησί Aurigny.
Από το 1944 μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου πραγματοποίησε ενέργειες δολιοφθοράς. Στο τέλος του πολέμου εγκαταστάθηκε στη Γαλλία και στο Saint-Germain-en-Laye βρήκε εργασίαως σεφ. Πέθανε στις 2 Ιούλη 1976 στο Νοσοκομείο Perpignano.
*Πηγή: Walter Ranieri.
...
Στις 23 Μάρτη 1900, γεννήθηκε στο Lanusei του Nuoro της Σαρδηνίας, ο Tomaso Serra, ο οποίος είχε χαρακτηρισθεί ως ένας από τους πλέον επικίνδυνους αναρχικούς από διάφορες ευρωπαϊκές αστυνομίες.
Πολέμησε στην Ισπανία κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, όπου και συνελήφθη και κρατήθηκε.
Οραματιστής, ιδρυτής στη δεκαετία του 1960, της Αναρχικής Συλλογικόττας Αλληλεγγύης στο Barrali της νότιας Σαρδηνίας, η οποία προσέλκυσε εεκατοντάδες κόσμου. Πέθανε στο Barrali στις 8 Οκτώβρη 1985.
*Πηγή: Walter Ranieri. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018