Οι ταραχές του Σοβέτο του 1976 ήταν οι πιο βάναυσες και βίαιες που είχαν πραγματοποιηθεί ενάντια στις νοτιοαφρικανικές κυβερνήσεις του απαρτχάιντ. Ήταν, επίσης, καταπληκτικό το πόσο μακριά και το πόσο γρήγορα εξαπλώθηκαν. Η σημασία τους υπερβαίνει τις βίαιες συγκρούσεις στις δρόμους.
Οι ενέργειες της αστυνομίας κατά τη διάρκεια των ταραχών αυτών, προκάλεσαν παγκόσμιο μποϊκοτάζ των νοτιοαφρικανικών προϊόντων και επεσήμαναν την αυξανόμενη μαχητικότητα του μαύρου πληθυσμού της Νότιας Αφρικής.
Κατά τη διάρκεια μιας αναδιοργάνωσης του εκπαιδευτικού συστήματος, η νοτιοαφρικανική κυβέρνηση του απαρτχάιντ αποφάσισε να επαναφέρει σε ισχύ έναν ξεχασμένο νόμο σύμφωνα με τον οποίο η δευτεροβάθμια εκπαίδευση έπρεπε να γίνεται μόνο στην αφρικανολλανδική γλώσσα, παρά στα αγγλικά ή οποιαδήποτε από τις ιθαγενείς αφρικανικές γλώσσες. Αυτό προκάλεσε πίκρα και αγανάκτηση σε δασκάλους και σπουδαστές. Πολλοί δάσκαλοι δεν μιλούσαν καν την αφρικανολλανδική (μια εξαιρετικά δύσκολη γλώσσα) και δεν θα μπορούσαν έτσι να διδάξουν. Οι σπουδαστές αγανάκτησαν γιατί εξαναγκάζονταν να μάθουν τη γλώσσα των καταπιεστών τους και είδαν την κίνηση αυτή ως άμεση προσπάθεια αποκοπής από τις πολιτιστικές τους ρίζες.
Μέχρι το 1976 όσοι δάσκαλοι παρέκαμπταν ή αγνοούσαν την οδηγία αυτή απολύονταν ή εξαναγκάζονταν σε παραίτηση. Προκλήθηκε ένταση που μεγάλωνε ολοένα. Σπουδαστές που αρνήθηκαν να χρησιμοποιήσουν την αφρικανολλανδική αποβλήθηκαν. Οι σπουδαστές διαφόρων σχολείων κατέβαιναν διαδοχικά σε αποχή. Η κυβερνητική απάντηση ήταν το κλείσιμο των σχολείων και η αποβολή των απεργούντων σπουδαστών.
Στις 16 Ιουνίου 1976, οργανώθηκε μια διαμαρτυρία στη μαύρη συνοικία του Σοβέτο, ακριβώς έξω από το Γιοχάνεσμπουργκ. Πάνω από 20.000 σπουδαστές πήραν μέρος στη διαμαρτυρία παρακολουθούμενοι από την αστυνομία. Η καθημερινή ένταση μεταξύ των μαύρων και την αστυνομία του καθεστώτος του απαρτχάιντ πήρε νέα ένταση τώρα εξαιτίας του θυμού από την επιβολή του εκπαιδευτικού αυτού νόμου. Οι συγκρούσεις άρχισαν σχεδόν αμέσως μόλις η αστυνομία άρχισε να ρίχνει δακρυγόνα και αμέσως μετά να πυροβολεί κατευθείαν στο πλήθος. Η αστυνομία δεν έκανε διάκριση σε κανέναν σπουδαστή κάθε ηλικίας, οπλισμένο ή άοπλο.
Στο βιβλίο «Kaffir Boy», ένα νέο αγόρι με το όνομα Δαβίδ, περιέγραψε τις ενέργειες της αστυνομίας την πρώτη ημέρα των ταραχών ως εξής: «Άνοιξαν πυρ. Δεν απηύθυναν οποιαδήποτε προειδοποίηση. Άνοιξαν απλώς πυρ... και τα μικρά παιδιά, μικρά ανυπεράσπιστα παιδιά, έπεσαν κάτω όπως οι μύγες. Αυτό είναι δολοφονία, ψυχρή δολοφονία».
Το πιο κλασικό και γνωστό παράδειγμα αυτών των γεγονότων είναι ο 13χρονος Έκτορ Πέτερσεν, που δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από την αστυνομία κατά τη διάρκεια των ταραχών.
Εντούτοις, οι σπουδαστές αμύνθηκαν σθεναρά με οτιδήποτε έπεφτε στα χέρια τους, ραβδιά, πέτρες, τούβλα… Ακόμη και σχολικές τσάντες χρησιμοποιήθηκαν ενάντια στην αστυνομία. Καθώς η αστυνομία δεν ήταν αριθμητικά ικανή να προστατευθεί από την αυξανόμενη αγριότητα των επιθέσεων εναντίον της, αναγκάστηκε να υποχωρήσει για να ανασυγκροτηθεί. Με την υποχώρηση της αστυνομίας, οι εξαγριωμένοι σπουδαστές άρχισαν να επιτίθενται σε κυβερνητικά κτίρια και κάθε άλλη ιδιοκτησία. Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων, οι σπουδαστές ύψωσαν, επίσης, μια σειρά οδοφραγμάτων για να σιγουρευτούν ότι από τη στιγμή που η αστυνομία υποχώρησε, πρέπει να μείνει έξω.
Οι ταραχές άρχισαν να εξαπλώνονται σε όλους τους νοτιοαφρικανικούς δήμους (κατειλημμένα χωριά ή και βιομηχανικές περιοχές στις παρυφές...
Λίγα λόγια για το κείμενο
Αυτή η μελέτη κριτική γράφτηκε το χειμώνα του 2006 από σύντροφο και αποτέλεσε πρόταση για εσωτερική συζήτησης και προβληματισμού της Πρωτοβουλίας Αναρχικών Πειραιά. Το κείμενο δεν ολοκληρώθηκε στην εμβάθυνση του, δηλαδή τι φταίει και τη είναι χρήσιμο να γίνει. Έμμηνε ως μια προσπάθεια προβληματισμού εννοείτε χωρίς διάθεση απαξίωσης και υποτίμησης συλλογικοτήτων και κινήσεων μέσα στα πλαίσια της εποικοδομητικής κριτικής, για αυτό δεν είχε δη το φώς της δημοσιότητας Από τότε αρκετά πράγματα έχουν αλλάξει στον αναρχικό χώρο, άλλα προς το καλύτερο και άλλα προς το χειρότερο.
...
Περιοδικό "ΓΡΑΜΜΑΤΑ"
ΝΕΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΑΡ. 2 –ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ, ΣΕΠΤΕΒ.-ΟΚΤΩΒΡ. 1920
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ-ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗΣ: ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΡΓΑΣ-ΑΡΧΙΣΥΝΤΑΚΤΗΣ: Μ. ΠΕΡΙΔΗΣ
(ΣΕΛ. 82-94, ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥLUIGIFABBRI )
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ
Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ
Η Ιταλία περνά περίοδο βαθειάς πολιτικής, κοινωνικής και διανοητικής κρίσης και σ’ αυτή η τυφλή φύση φαίνεται ότι θέλει να προσθέση και άλλους κλονισμούς που επιτείνουν περισσότερο την έγνοια για το μέλλον. Τη στιγμή που γράφω, οι εφημερίδες μιλούν για πλημμύρες στις επαρχίες της Βενετίας και της Τοσκάνας που κατέστρεψαν πολλά ζώα και την εσοδεία...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018