H προγραμματική διακήρυξη του Συνεδρίου της CΝΤ στη Σαραγόσα, «... ψηφισμένο την 1η Μάη του 1936, δύο μήνες πριν την επαναστατική έκρηξη, ένα από τα ωραιότερα προγράμματα που προτάθηκαν ποτέ από μια επαναστατική οργάνωση του παρελθόντος... ». ( International Situationist, «Γενικευμένη αυτοδιεύθυνση», Νο 12 – Σεπτέμβριος 1969).
Επιλέξαμε τη μετάφραση από την αντιεξουσιαστική εφημερίδα «Δοκιμή», γιατί είναι πληρέστερη και περιεκτικότερη.
ΔΙΑΚΥΡΗΞΗ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΣΑΡΑΓΟΣΑ 1η Μάη 1936
Διακηρύσσουμε:
1) Για να θέσουμε τον ακρογωνιαίο λίθο του οικοδομήματος της δράσης μας πρέπει να προχωρήσουμε έχοντας επίγνωση της αρμονίας που υπάρχει ανάμεσα στα δύο επίπεδα, το ατομικό και το συλλογικό, δίνοντας όλα τα περιθώρια παράλληλης και ανεμπόδιστης ανάπτυξης και στα δύο.
2) Αποδεχόμαστε προς χάριν της αρμονικής σύνθεσης, την αναγνωρισμένη σημασία του ατομικού. Με αυτή την έννοια ‘’τοποθετούμε’’ την ελευθερία πάνω από κάθε επιβαλλόμενη πειθαρχία. Πρέπει να δημιουργήσουμε τους κατάλληλους θεσμούς, αυτούς που είναι αναγκαίοι από τη ζωή, στρέφοντας προς τα εκεί τις σχέσεις μας. Και αυτό μέσα από την κοινωνικοποίηση του κοινωνικού πλούτου, την κατάκτηση των μέσων παραγωγής, δίνοντας την δυνατότητα σε όλους να έχουν το δικαίωμα να πράττουν όπως οι φυσικοί νόμοι ορίζουν επιτακτικά για την επιβίωση, από όπου και ξεπηδά το δικαίωμα να πράττουν όπως οι φυσικοί νόμοι ορίζουν επιτακτικά για την επιβίωση, από όπου και ξεπηδά η αναρχική αρχή της ελεύθερης συμφωνίας για να υπάρξει μέσα στους ανθρώπους η διατήρηση, η συνέχεια της συμφωνίας αυτής.
Να σχεδιάσουμε όλα αυτά που θα υπάρχουν στη νέα κοινωνία, με μαθηματική ακρίβεια, θα είναι παράλογο, γιατί πολλές φορές υπάρχει ανάμεσα στην ‘’θεωρία’’ και στην πράξη πολλή μεγάλη διαφορά. Γι΄ αυτό δεν πρόκειται να κάνουμε το λάθος ορισμένων πολιτικών, που δήθεν έχουν και παρουσιάζουν έτοιμες λύσεις για όλα τα προβλήματα.
Λύσεις που στην πρακτική εφαρμογή σφάλλουν τραγικά, μια και ακολουθούν μια μέθοδο για όλες τις εποχές, χωρίς να λογαριάζουν την πραγματική εξέλιξη της ανθρώπινης ζωής.
Δεν πρόκειται να κάνουμε αυτό το λάθος εμείς γιατί έχουμε μια διαφορετική αντίληψη για τα κοινωνικά προβλήματα. Σύμφωνα με τις αρχές του Ελευθεριακού Κομμουνισμού, δεν παρουσιάζουμε ένα πρόγραμμα μοναδικό, που δεν επιδέχεται αλλαγές. Τέτοιες λογικά θα προκύψουν άμεσα από τις νέες αναγκαιότητες και εμπειρίες που θα τις υποδείξουν.
Έστω και αν φανεί ότι απομακρυνόμαστε λίγο από αυτά που λέμε, πιστεύουμε ότι μια ακριβής και λεπτομερής περιγραφή της δικιάς μας αντίληψης για την επανάσταση, ‘όπως και των βασικότερων προβλημάτων ασφαλώς θα πρέπει να προΐσταται.
Έχει συζητηθεί πολύ το πρόβλημα του χαρακτήρα της επανάστασης και της σχέσης της ως προς το καπιταλιστικό σύστημα, σαν ένα βίαιο επεισόδιο ή σαν ολική ρήξη με το καθεστώς. Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα εντοπίζεται στο φαινόμενο της ενσωμάτωσης αυτής της τάξης των πραγμάτων στην συλλογική συνείδηση.
Επιβάλλεται επομένως να οδηγηθεί η επανάσταση στο σημείο εκείνο – δεδομένης της κοινά αποδεκτής αντίθεσης που υπάρχει μεταξύ του κοινωνικού καθεστώτος και της ατομικής συνείδησης – μιας συλλογικής αντίδρασης εναντίον του.
Γι΄ αυτό πρέπει να ειπωθούν λίγα λόγια για την αντίληψη μας για τον χαρακτήρα της επανάστασης:
1) Σαν ψυχολογική κατάσταση εναντίον μιας τάξης πραγμάτων που καταπιέζει τις κοινωνικές ανάγκες και επιθυμίες.
2) Σαν μια κοινωνική εκδήλωση που προωθεί την συλλογικότητα, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τα καπιταλιστικά δεδομένα.
3) Σαν ένας σχηματισμός που προσπαθεί να δημιουργήσει τις κατάλληλες εκείνες προϋποθέσεις, που χρειάζονται για την πραγματοποίησή του.
Επομένως πάνω σε αυτά πρέπει να επιτευχθούν οι εξής στόχοι:
α) Πάλη ενάντια στον εθισμό καθυπόταξης του καπιταλιστικού καθεστώτος.
β) Επιδίωξη κατάρρευσής του στο οικονομικό επίπεδο.
γ) Χτύπημα της πολιτικής του έκφρασης, και στο δημοκρατικό καθεστώς, σαν τελευταία και πιο ραφιναρισμένη έκφραση του, όπως και για τον κρατικό καπιταλισμό που δεν είναι άλλο πράγμα από έναν Αυταρχικό Κομμουνισμό.
Ο συνδυασμός αυτών των παραγόντων θα ‘’ανοίξει’’ την περίοδο εκείνη του βίαιου περάσματος για την κοινωνική επανάσταση.
Θεωρώντας ότι είμαστε ακριβώς σ΄ αυτήν την περίοδο και στο ακριβές σημείο απαρχής, όπου συγκλίνουν όλοι αυτοί οι παράγοντες που γεννούν αυτή την υποσχόμενη δυνατότητα, πρέπει σε γενικές γραμμές να ανασυντάξουμε τις θέσεις μας, βάζοντας τα πρώτα θεμέλια για την οικοδόμηση της μελλοντικής κοινωνίας.
Το προπαρασκευαστικό έργο της Επανάστασης
1. Κατανοούμε ότι η δικιά μας επανάσταση θα πρέπει να οργανωθεί πάνω σε βάσεις αυστηρής ισότητας.
2. Η Επανάσταση δεν μπορεί να οικοδομηθεί πάνω στις έννοιες της αλληλοβοήθειας, αλληλεγγύης ούτε και της εμπιστοσύνης. Σε κάθε περίοδο αυτές οι τρεις έννοιες διαμέσου των καιρών φαίνονται σαν φορείς επούλωσης ελαττωμάτων και τραυμάτων κοινωνικών, όταν το άτομο βρισκόταν εγκαταλελειμμένο απέναντι στο διαιτητικό δίκαιο και έρμαιο της φορολογίας, επομένως αυτές οι έννοιες πρέπει να επαναδιατυπωθούν και ορισθούν επακριβώς, σαν νέα σχήματα κοινωνικής συμβίωσης, και μια ξεκάθαρη έκφραση και σημασία τους βρίσκεται στον Ελευθεριακό Κομμουνισμό: η ικανοποίηση των αναγκών του κάθε ανθρώπου σύμφωνα με την ικανοποίηση των αναγκών που θα απαιτεί η νέα οικονομία. Εάν όλοι οι δρόμοι που οδηγούν στη Ρώμη οδηγούν και στην Αιώνια Πόλη πρέπει όλοι οι τρόποι διανομής και εργασίας να διαποτίζονται από μια αντίληψη για μια ίση κοινωνία ώστε να μας οδηγήσουν στην πραγματοποίηση του Δικαίου και της κοινωνικής αρμονίας.
Άρα: Πιστεύουμε ότι η επανάσταση θα πρέπει να θεμελιωθεί πάνω στις αρχές και στο πνεύμα του Ελευθεριακού Κομμουνισμού που είναι:
1) Ικανοποίηση των αναγκών του κάθε ανθρώπου χωρίς αυτές να θέτουν όρια που ξεπερνούν τις δυνατότητες της οικονομίας.
2) Έκκληση για το μάξιμουμ της προσφοράς των δυνάμεων του καθενός σύμφωνα με τις ανάγκες της κοινωνίας παίρνοντας υπόψη τις ιδιάζουσες φυσικές και ηθικές δυνάμεις του.
Οργάνωση της νέας κοινωνίας έπειτα από το επαναστατικό έργο.
Τα πρώτα μέτρα της επανάστασης
Τελειώνοντας η βίαιη φάση της επανάστασης θα καταργηθούν : Η ατομική ιδιοκτησία, το κράτος, η εξουσία, σαν αίτια που χωρίζουν τους ανθρώπους σε εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, καταπιεστές και καταπιεζόμενους.
Κοινωνικοποίηση του πλούτου της κοινωνίας και οι συνεταιρισμοί των ελεύθερων παραγωγών θα διευθύνουν απευθείας μόνοι τους την παραγωγή και την κατανάλωση.
Εγκαθιδρύοντας σε κάθε τόπο ελευθεριακές κομμούνες, θα θέτουν σε λειτουργία, τους νέους κοινωνικούς μηχανισμούς.
Οι εργαζόμενοι, χειρώνακτες ή του γραφείου, θα αποφασίζουν ενωμένοι μέσα από τα συνδικάτα τους ή τους τόπους εργασίας τους για αυτό που θα πρέπει να παραχθεί ή οργανωθεί.
Η Ελεύθερη Κομμούνα θα πρέπει να ελέγχει και να αποφασίζει για πράγματα που πρώτα αποφάσιζε η μπουρζουαζία, όπως : ρούχα, τροφή, πρώτες ύλες, εργαλεία δουλειάς κ. ά.
Αυτά θα πρέπει να περάσουν στα χέρια των παραγωγών για να διανέμεται το προϊόν της συλλογικής εργασίας.
Σε πρώτο στάδιο οι κομμούνες θα πρέπει να αναλάβουν να εξασφαλίσουν στο έπακρο σε κάθε σημείο, βοήθεια στους άρρωστους και εκπαίδευση για τους νέους.
Σύμφωνα με μια βασική αρχή του Ελευθεριακού Κομμουνισμού που αναφέραμε πιο πάνω όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει εθελοντικά να διατεθούν, ώστε να γίνει πραγματικότητα το δικαίωμα του καθενός για ελεύθερη εργασία – να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με συλλογικότητα, σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες και δυνατότητες του καθένα και η κομμούνα θα αναλάβει την υποχρέωση της ικανοποίησης των αναγκών τους.
Πρέπει να έχουμε υπόψη μας από τώρα ότι τουλάχιστον τον πρώτο καιρό της επανάστασης ο καθένας θα πρέπει να προσφέρει το μάξιμουμ των δυνατοτήτων του και δεν θα μπορεί να απολαμβάνει παρά μόνο ότι θα επιτρέπουν τα όρια των δυνατοτήτων της παραγωγής. Σ΄ αυτή τη φάση θα χρειαστούν θυσίες και θα πρέπει να μην υπάρξει αντίθεση ανάμεσα στο ατομικό και συλλογικό επίπεδο, ώστε να ξεπεραστούν οι δυσκολίες και να συνεχίσουμε το έργο της κοινωνίας που θέλουμε να οικοδομήσουμε.
Σχέδιο οργάνωσης των παραγωγών
Το σχέδιο της οργάνωσης της οικονομίας το οποίο επεκτείνεται σε εθνικό επίπεδο, θα διευθύνεται απευθείας από τους παραγωγούς, μέσα από τα επιμέρους όργανά τους, θα χαράζεται από γενικές συνελεύσεις των διαφόρων σχηματισμών τους και που την ίδια στιγμή θα ελέγχεται από αυτούς.
Σαν βάση θα είναι ( στον τόπο δουλειάς, στο συνδικάτο, στις κομμούνες, σε όλα τα όργανα που θα ρυθμίζουν την κοινωνία ) ο παραγωγός σαν ο ακρογωνιαίος λίθος όλων των κοινωνικών δραστηριοτήτων.
Σαν συνδετικός κρίκος ανάμεσα στην Κομμούνα και στους τόπους δουλειάς θα είναι τα εργοστάσια και τα εργατοτεχνικά συμβούλια με τα λοιπά κέντρα δουλειάς.
Σαν συνδετικός κρίκος επίσης ανάμεσα στα συνδικάτα θα είναι τα συμβούλια στατιστικής και παραγωγής μέχρι να δημιουργηθεί μια σταθερή σχέση ανάμεσα σε όλους τους παραγωγούς της Ιβηρικής Συνομοσπονδίας.
Όσο για τους αγρούς σαν βάση θα είναι ο παραγωγός της Κομμούνας, που θα ωφελείται από τον φυσικό πλούτο ανάλογα με τις δυνατότητες της περιοχής του. Σαν όργανο σύνδεσης θα είναι το Συμβούλιο Καλλιεργητών, όπου θα συμμετέχουν τεχνικοί και εργαζόμενοι καλλιεργητές απεσταλμένοι των αγροτικών συνεταιρισμών παραγωγών, επιφορτισμένοι με την καλυτέρευση της παραγωγής, επιλέγοντας τη γη σε κάθε μέρος σύμφωνα με τη γεωφυσική του σύνθεση.
Αυτά τα Συμβούλια Καλλιέργειας θα εγκαθιδρύσουν μια σταθερή και μόνιμη σχέση – όπως προηγουμένως με τα εργοστασιακά συμβούλια – παραγωγής και στατιστικής, προσδιορίζοντας την ελεύθερη ομοσπονδία που αντιπροσωπεύει η Κομμούνα βάσει μιας υποδιαίρεσης γεωγραφικής και πολιτικής.
Έτσι με αυτό τον τρόπο, θα ομοσπονδοποιηθούν οι βιομηχανικοί εργάτες με τους αγρότες σε εθνικό επίπεδο – ο μοναδικός τρόπος ώστε ο κοινωνικός μετασχηματισμός να γίνει πράξη στην Ισπανία – με αυτό τον τρόπο θα καταφέρουμε να αναπτύξουμε την οικονομία. Πάνω στο ίδιο μοτίβο θα ομοσπονδοποιηθούν οι λοιπές υπηρεσίες της χώρας που θα διευκολύνουν με σχέσεις λογικές και αναγκαίες όλες τις Ελευθεριακές Κομμούνες της χερσονήσου.
Πιστεύουμε ότι με τον καιρό, η νέα κοινωνία θα καταφέρει να εφοδιάσει κάθε Κομμούνα με όλα εκείνα τα βιομηχανικά και γεωργικά αγαθά που είναι απαραίτητα για την αυτονομία της σύμφωνα με την φυσική αρχή του ανθρώπινου γένους πως πάνω απ΄ όλα, αυτό που χρειάζεται είναι η ελευθερία.
Οι Ελευθεριακές Κομμούνες και η λειτουργία τους
Βάθρο της πολιτικής μας έκφρασης είναι οι παρακάτω τρεις έννοιες :
α) Το άτομο, β) η κομμούνα, γ) η ομοσπονδία.
Μέσα στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων που θα δομούνται από το ένα άκρο της χερσονήσου ως το άλλο η διεύθυνση θα είναι καθολικού τύπου με κοινωνικό χαρακτήρα.
Η βάση αυτής της διεύθυνσης θα είναι ασφαλώς η κομμούνα. Αυτές οι κομμούνες θα είναι αυτόνομες και ομοσπονδιακές, εθνικά και τοπικά, για τη σύνδεση ανάμεσα στα γενικά αντικειμενικά χαρακτηριστικά τους.
Το δικαίωμα της αυτονομίας, δεν θα αποκλείει τα καθήκοντα που απορρέουν από τη συλλογική συμβίωση, όταν θα υπάρχουν εκτιμήσεις που θα γίνονται αποδεκτές στα γενικά τους σημεία. Με αυτό τον τρόπο και η κομμούνα των καταναλωτών – εθελοντική στη βάση της και χωρίς περιορισμό – θα αναγκαστεί να σεβαστεί εκείνα ακριβώς τα γενικά σημεία αναφοράς, που αργότερα θα συμφωνούνται από το σύνολο με το διάλογο.
Αντίθετα, άλλες κομμούνες που ακολουθούν άλλο τρόπο συμβίωσης, χωρίς να έχουν ιδιαίτερες σχέσεις με την παραγωγή, όπως αυτές των φυσιολατρών ή των γυμνιστών θα απολαμβάνουν και αυτές το δικαίωμα της αυτοδιαχείρισης ( αποδεχόμενες μερικούς γενικούς συμβιβασμούς ).
Επειδή αυτού του τύπου οι κομμούνες δεν μπορούν μόνες τους να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους θα εκλέγουν αντιπροσώπους που θα παρευρίσκονται στα συνέδρια της Ιβηρικής Συνομοσπονδίας Ελευθεριακών Αυτόνομων Κοινοτήτων (κομμούνων) και θα μπορούν να κλείνουν συμφωνίες οικονομικού χαρακτήρα με τις υπόλοιπες κομμούνες αγροτικές ή εργοστασιακές.
Προτείνουμε, λοιπόν :
α) Τη σύσταση της κομμούνας ως μονάδας πολιτικής και αυτοδιαχειριζόμενης.
β) Η κομμούνα να είναι αυτόνομη και η σχέση της με τις άλλες να είναι ομοσπονδιακή.
γ) Οι κομμούνες θα δημιουργούν κατά επαρχίες και τόπους, ορίζοντας οι ίδιες τα γεωγραφικά τους όρια συμφωνώντας να συνενωθούν σε μια κομμούνα, χωριά και μικρές κωμοπόλεις. Η συνένωση αυτών των κομμούνων θα αποτελέσει μια συνομοσπονδία των ελευθεριακών και αυτόνομων κοινοτήτων.
Για τη διανομή της παραγωγής και για την καλυτέρευση της διατροφής στις κομμούνες θα μπορούν να δημιουργήσουν εκείνα τα κατάλληλα συμπληρωματικά όργανα τα οποία θα επιφορτιστούν με την πραγματοποίηση αυτού του έργου, π.χ. ένα συμβούλιο παραγωγής και διανομής με κανονική αντιπροσώπευση στις εθνικές ομοσπονδίες παραγωγής και στο ετήσιο συνέδριο των κομμούνων.
Αποστολή και εσωτερική λειτουργία της Κομμούνας
Η κομμούνα θα ενδιαφέρεται για ότι απασχολεί το άτομο. Θα κανονίζει για τις υποθέσεις του λαού. Θα μεριμνά για τα προβλήματα στέγασης για τα μέλη της, έχοντας στη διάθεση της τα αγαθά και προϊόντα των συνδικάτων ή των συνεταιρισμένων παραγωγών. Θα ασχοληθεί επίσης και με την υγιεινή των κοινοτικών στατιστικών, καθώς και με τις αναγκαιότητες της κολεκτίβας. Για την κατασκευή ιδρυμάτων υγείας, όπως και για συντήρηση, τελειοποίηση των τοπικών μέσων επικοινωνίας.
Θα διοργανώσει τις σχέσεις με τις άλλες κομμούνες και θα ενισχύσει τις καλλιτεχνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες.
Για την καλύτερη διεκπεραίωση του έργου της θα ιδρύσει ένα κοινοτικό συμβούλιο στο οποίο θα συμμετέχουν αντιπρόσωποι από τα συμβούλια καλλιέργειας, υγείας, πολιτισμού, διανομής και παραγωγής - στατιστικής.
Το εκλογικό σύστημα στα συμβούλια θα καθορίζεται έτσι ώστε να αντιπροσωπεύεται η πολυμορφία του πληθυσμού, έχοντας υπόψη ότι θα καθυστερήσει η πολιτική αποκέντρωση των μητροπόλεων, θα θεσμοθετηθούν ομοσπονδιακοί κανόνες.
Όλες αυτές οι αρμοδιότητες δε θα είναι εκτελεστικού και γραφειοκρατικού χαρακτήρα. Ξέχωρα από αυτούς που θα αναλάβουν τις τεχνικές και στατιστικές λειτουργίες οι άλλοι θα εκτελούν το έργο τους ως παραγωγοί ενωμένοι σε τμήματα που θα προσπαθούν να δώσουν λύσεις σε μικροπροβλήματα που δε θα χρειάζονται γι΄ αυτά γενικές συνελεύσεις.
Θα γίνονται συνελεύσεις κάθε φορά που θα το επιβάλλουν οι ανάγκες της κομμούνας με αίτηση των μελών του κοινοτικού συμβουλίου και με την θέληση των μελών της κομμούνας.
Σχέσεις ανταλλαγής των προϊόντων
‘Όπως έχουμε ήδη τονίσει, η δικιά μας οργάνωση είναι ομοσπονδιακού τύπου και εξασφαλίζει την ελευθερία του ατόμου στην ομάδα σε σχέση με την κομμούνα, αυτής σε σχέση με τις ομοσπονδίες και αυτών τέλος με τις συνομοσπονδίες.
Περνάμε, λοιπόν, από το άτομο στη συλλογικότητα εξασφαλίζοντας τα δικαιώματά του, υπηρετώντας την αρχή της ελευθερίας.
Τα μέλη της κομμούνας, θα συζητούν τα εσωτερικά τους προβλήματα παραγωγής, κατανάλωσης, υγιεινής όποτε χρειάζεται. Όταν θα πρόκειται για προβλήματα τέτοια που έχουν σχέση με κάθε περιοχή ή επαρχία θα πρέπει να γίνονται ομοσπονδίες που θα συσκέπτονται και στις συνελεύσεις που αυτοί θα κάνουν θα αντιπροσωπεύονται όλες οι κομμούνες.
Για παράδειγμα, αν είναι να φτιαχτούν δρόμοι που θα ενώνουν διάφορα χωριά μιας επαρχίας για να εξυπηρετηθεί η ανταλλαγή των προϊόντων ή δρόμοι που θα συνδέουν επαρχίες αγροτικές με βιομηχανικές είναι φυσικό κάθε κομμούνα να παρουσιάσει την έκθεσης της και να αναλάβει το έργο που θα της αναλογεί. Για τα επαρχιακά ζητήματα θα υπάρχει η ομοσπονδία της επαρχίας, που θα αναλάβει να θέσει σε εφαρμογή τις διάφορες συμφωνίες, οι οποίες θα αντιπροσωπεύουν τη θέληση των μελών της επαρχίας. Έτσι, λοιπόν, από το άτομο και την κομμούνα στην ομοσπονδία και στην συνομοσπονδία.
Με τον ίδιο τρόπο θα συζητούνται όλα τα εθνικά ζητήματα. Η Εθνική Οργάνωση θα ρυθμίζει τις διεθνείς σχέσεις, θα βρίσκεται σε στενή επαφή με το διεθνές προλεταριάτο διαμέσου των οργανώσεών του που θα ενωθούν – όπως και το δικό μας – σε μια Διεθνή Ένωση των Εργαζομένων.
Για την ανταλλαγή προϊόντων από τη μια κομμούνα στην άλλη, τα κοινοτικά συμβούλια θα έρχονται σε επαφή με τις επαρχιακές ομοσπονδίες κοινοτήτων (κομμούνων) και με το Συνομοσπονδιακό Συμβούλιο Παραγωγής και διανομής, επισημαίνοντας σε αυτές αυτό που σφάλλει και προσφέροντας αυτό που αξίζει.
Με ένα δίκτυο σύνδεσης ανάμεσα στις κομμούνες και τα συμβούλια παραγωγής και στατιστικών φτιαγμένο από τις εθνικές ομοσπονδίες των παραγωγών, απλοποιείται και λύνεται το πρόβλημα.
Μέσα στην κοινοτική αντίληψη επίσης είναι ότι το κάθε συμβούλιο εργοστασιακό ή εργοτεχνικό θα εφοδιάζει με κάρτες παραγωγού δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στους εργάτες να προμηθευτούν τα αναγκαία τρόφιμα. Η κάρτα του παραγωγού θα είναι το τεκμήριο της ανταλλαγής και θα στηρίζεται σε δύο βασικούς κανόνες : α. θα είναι αμεταβίβαστη και β. υιοθετείται ένα σύστημα καταγραφής της αξίας του εργάσιμου χρόνου ανά εργάσιμες ημέρες με μάξιμουμ ισχύος ένα χρόνο για την απόκτηση των προϊόντων.
Όσο για τα παθητικά στοιχεία του πληθυσμού, αυτά θα διευκολύνονται με κάρτες κατανάλωσης από το κοινοτικό συμβούλιο. Βέβαια, από τώρα δε μπορούμε να εγκαθιδρύσουμε ένα απόλυτο σχέδιο. Πρέπει να σεβαστούμε την αυτονομία των κομμούνων εκείνων – που θα κρίνουν ορθότερους – άλλους τρόπους εσωτερικής συναλλαγής, φθάνει να μην ζημιώνουν σε καμιά περίπτωση τις άλλες κομμούνες.
Τα καθήκοντα του ατόμου στη συλλογικότητα και σχέδιο για την δικαιοσύνη
Ο Ελευθεριακός Κομμουνισμός είναι ασυμβίβαστος στο καθεστώς αναμόρφωσης και στο έργο του περιλαμβάνεται και η εξαφάνιση του τωρινού αναμορφωτικού συστήματος δικαιοσύνης και των ιδρυμάτων του σωφρονισμού ( φυλακές, κάτεργα κ.ά. )Θεωρούμε ότι αιτία για όλες τις αδικίες είναι η παρούσα διάρθρωση του κοινωνικού συστήματος που αυτή τα γεννά, επομένως πιστεύουμε ότι η εξαφάνισή του θα τα απαλείψει συγχρόνως.
Γι΄ αυτό δηλώνουμε :
1) Ότι ο άνθρωπος δεν είναι κακός από τη φύση του και το έγκλημα είναι αποτέλεσμα αυτού του καθεστώτος κοινωνικής αδικίας στο οποίο ζούμε.
2) Οι αιτίες - που για την αναγκαιότητα επιβίωσης και διαιώνισης του συστήματος παραμερίζουν μία εκπαίδευση λογική και ανθρώπινη - πρέπει να εξαφανιστούν.
Από αυτό, βγάζουμε το συμπέρασμα ότι θα πρέπει να γίνονται λαϊκές συνελεύσεις που με αρμονική διάθεση θα δίνουν λύσεις σε κάθε περίπτωση που το άτομο θα σφάλλει στα καθήκοντά του τόσο στις δραστηριότητές του σαν παραγωγού, όσο και στους ηθικούς κανόνες.
Ο Ελευθεριακός Κομμουνισμός επίσης θα ενδιαφερθεί με ‘’διορθωτική δράση’’ πάνω στην Ιατρική και στην Παιδαγωγική σαν προληπτικούς τομείς που αναγνωρίζει σήμερα η νέα επιστήμη.
‘Ετσι, όταν ένα άτομο που κάτω από παθολογικές αιτίες θα έρχεται σε σύγκρουση με την αρμονική κοινωνική συμβίωση που θα πρέπει να εγκαθιδρυθεί, τότε θα παρεμβαίνει η παιδαγωγική θεραπευτική που θα προσπαθήσει να εμφυφήσει στο άτομο το συναίσθημα της υπευθυνότητας προς την κοινωνία.
Η οικογένεια και οι σεξουαλικές σχέσεις
Αναγνωρίζουμε ότι η οικογένεια υπήρξε ο πρωταρχικός πυρήνας εκπολιτισμού του ανθρώπινου είδους. Και έχει προσφέρει σημαντικά σε δραστηριότητες τέχνης, ηθικής και αλληλεγγύης.
Η οικογένεια μέσα από μια διαδικασία εξέλιξης, συνυπήρξε από την μητριαρχία με τη φυλή, το λαό, το έθνος και υποθέτουμε ότι για πολύ καιρό ακόμα θα συνεχίσει. Η επανάσταση δε θα πρέπει να επέμβει βίαια πάνω της εκτός από εκείνες τις περιπτώσεις που θα συνεχίζουν τη διαδικασία της καταπίεσης. Σαν ένα από τα πρώτα μέτρα που θα πάρει η Ελευθεριακή Επανάσταση θα είναι να εξασφαλίσει την οικονομική ανεξαρτησία για όλα τα ανθρώπινα όντα, χωρίς διάκριση φύλου. Η εξάρτηση της γυναίκας που υπάρχει στο καπιταλιστικό καθεστώς από τον άντρα που προέρχεται από την οικονομική κατωτερότητα θα εξαφανιστεί μαζί του.
Θα πρέπει να υπάρξει ισότητα των δύο φύλων τόσο στα δικαιώματα όσο και στις υποχρεώσεις. Ο Ελευθεριακός Κομμουνισμός υποστηρίζει τον ελεύθερο έρωτα χωρίς περιορισμούς της θέλησης, ούτε του άντρα ούτε της γυναίκας. Εγγυάται στα παιδιά την συλλογικότητα που θα τα εξασφαλίζει από τυχόν βιολογικές και γενετικές παρεκκλίσεις.
Αρχίζοντας από μια σωστή εκπαίδευση από το σχολείο που θα βοηθήσει ώστε τα ζευγάρια να αυτοεπιλέγονται συνειδητά για να κάνουν σωστά και υγιή παιδιά.
Για τα ηθικά προβλήματα που μπορεί να προκύψουν στην ελευθεριακή κομμουνιστική κοινωνία και θα προέρχονται από εναντιώσεις σε ερωτικά θέματα το κοινοτικό δίκαιο και η ελευθερία δεν έχουν παρά δύο δρόμους ώστε να αναπτυχθούν φυσιολογικά οι ανθρώπινες και σεξουαλικές σχέσεις.
Όσο γι΄ αυτόν που θα θέλει να φέρεται κτηνώδικα και βίαια, αν δεν αρκούν οι συστάσεις του συμβουλίου ή ο σεβασμός στα δικαιώματα του ατόμου θα πρέπει να απομονωθεί και να του επιβληθεί η στέρησή του. Σε πολλές αρρώστιες συστήνεται η αλλαγή του περιβάλλοντος έτσι και στην αρρώστια από τον έρωτα που τυφλώνει και κάνει τον άνθρωπο επίμονο, πρέπει να στέλνεται σε άλλη κομμούνα, όπου οι συνθήκες που τον καθιστούν τρελό να εξαλείφονται, αν και πιστεύουμε ότι σε ένα καθεστώς σεξουαλικής ελευθερίας τέτοιες καταστάσεις δεν θα υπάρχουν.
Το θρησκευτικό ζήτημα
Η θρησκεία που είναι ένα ζήτημα καθαρά προσωπικό του κάθε ανθρώπου θα αναγνωρίζεται όσο θα παραμένει προσωπική υπόθεση του καθένα αλλά σε καμία περίπτωση δε θα θεωρείται ως μία μορφή λαϊκής εκδήλωσης ούτε σαν εξαναγκασμός πνευματικός ή ηθικός.Τα άτομα θα είναι ελεύθερα να έχουν ότι ιδέες θέλουν συμφωνημένες από κοινού και θα πρέπει να εξαφανιστούν όλα τα τελετουργικά έργα (ιεροτελεστίες).
Για την παιδαγωγική, την Τέχνη, την Επιστήμη και την Ελεύθερη έκφραση
Το ζήτημα της εκμάθησης θα πρέπει να τεθεί πάνω σε ριζοσπαστικές βάσεις. Σαν έργο πρωτίστης σημασίας θα είναι να καταπολεμηθεί συστηματικά και αποφασιστικά ο αναλφαβητισμός. Η Τέχνη θα πρέπει να αγκαλιάσει αυτούς που εκδιώχθηκαν από αυτήν. Ένα από τα καθήκοντα της Επανάστασης για την δίκαιη οικοδόμηση της κοινωνίας, αποφασίζοντας ότι όπως ο καπιταλισμός έλεγχε και κατείχε τον κοινωνικό πλούτο έτσι και οι πόλεις θα ελέγχουν και θα κατέχουν την τέχνη και την οικοδόμηση.
Από τα βασικά έργα της επανάστασης είναι η αποκατάσταση του υλικού πλούτου και του πολιτισμού της τέχνης. Πώς; Απαλλοτριώνοντας τον καπιταλισμό στο υλικό επίπεδο και κατανέμοντας την τέχνη στο πολιτιστικό.
Το παιδαγωγικό μας έργο πρέπει να διαιρεθεί σε δύο μέρη. Έχοντας να πραγματοποιήσουμε ένα παιδαγωγικό έργο αμέσως μετά την επανάσταση και ένα έργο γενικά ανθρώπινο στην νέα κοινωνία που θα οικοδομείται. Θα πρέπει αμέσως να δοθεί μια στοιχειώδης εκπαίδευση στον αναλφάβητο πληθυσμό, δηλαδή, το διάβασμα, το γράψιμο, στοιχεία φυσικής, υγιεινής, ιστορία της εξέλιξης και των επαναστάσεων καθώς και μαθήματα για την αθεΐα. Αυτό το έργο μπορούν να βγάλουν σε πέρας ένας μεγάλος αριθμός καλλιεργημένων νέων, που θα σταλούν στις απόμακρες περιοχές, προσφέροντας υπηρεσία στην υπόθεση του εκπολιτισμού για ένα ή δύο χρόνια και θα ενισχύονται, οργανώνονται από την Εθνική Ομοσπονδία της Εκπαίδευσης, κατευθείαν αμέσως μετά την εγκαθίδρυση του Ελευθεριακού Κομμουνισμού, ώστε να υπάρχει επάρκεια θέσεων σε όλα τα κέντρα διδασκαλίας καθορίζοντας την αξία του εκπαιδευτικού έργου, επαγγελματικό και εθελοντικό. Η Ομοσπονδία θα πρέπει να τονίζει και να διαχωρίζει σαφώς από αυτό ότι οι πνευματικές και πολιτιστικές αξίες δε φτάνουν για να καλύψουν τις απαιτήσεις μιας ελεύθερης παιδαγωγικής, γι΄ αυτό και τα πρώτα μαθήματα θα ασχολούνται περισσότερο με την πρακτική εξάσκηση.
Η εκμάθηση και η διδασκαλία σαν προορισμό της έχει την εκπαίδευση μιας νέας ανθρωπότητας και θα παρέχεται και στα δύο φύλα’ θα δίνει όλα τα απαιτούμενα για εξάσκηση και δε θα διαχωρίζει βαθμό γνώσης ή την παραγωγική δραστηριότητα του καθένα. Ειδικότερα για την υγιεινή και την παιδοκομία θα πρέπει να βρεθούν κατάλληλα μέρη να βοηθούν στην εκπαίδευση της γυναίκας από το σχολείο, να γίνει μητέρα. Επίσης, θα δοθεί ιδιαίτερη προσοχή για τη σεξουαλική εκπαίδευση, απαραίτητη για τη διαιώνιση του είδους.
Πρωταρχικός σκοπός του παιδαγωγικού μας έργου, πιστεύουμε, είναι να βοηθήσουμε στην διαμόρφωση ανθρώπων να σκέφτονται και να πράττουν με δικά τους κριτήρια και γι΄ αυτό ο δάσκαλος θα πρέπει να διευκολύνει το δυνατότερο το παιδί, ώστε να αναπτύξει πλήρως όλες τις δυνατότητές του.
Στο παιδαγωγικό σύστημα που θα θέσει σε λειτουργία ο Ελευθεριακός Κομμουνισμός θα αποκλειστούν εξαρχής οι αρχές της τιμωρίας και ανταμοιβής, επειδή, αυτές είναι οι αιτίες για κάθε ανισότητα.
Ο κινηματογράφος, το ραδιόφωνο, τα παιδαγωγικά εργαλεία (μέσα) – βιβλία, σχεδιάσματα, χειροτεχνίες – θα είναι εξαιρετικά και αποτελεσματικά βοηθήματα για ένα ταχύ πολιτιστικό και πνευματικό μετασχηματισμό αυτής της γενιάς. Επίσης, θα βοηθήσουν να αναπτυχθεί και η προσωπικότητα των παιδιών, και των νέων που θα γεννιούνται ή θα μεγαλώνουν στο νέο ελευθεριακό κομμουνιστικό καθεστώς.
Εκτός επίσης από την εκπαιδευτική της προσφορά στα πρώτα χρόνια της ζωής της η Ελευθεριακή Κομμουνιστική κοινωνία θα φροντίσει να εξασφαλίσει σε όλους ανεξαιρέτως το δικαίωμα και την πρόσβαση στην επιστήμη, την τέχνη, την έρευνα, που είναι απαραίτητα και για την παραγωγική δραστηριότητα ώστε η άσκησή τους να εγγυάται την υγεία και την ισορροπία της ανθρώπινης φύσης.
Οι παραγωγοί στην Ελευθεριακή Κομμουνιστική κοινωνία δε θα διαχωρίζονται σε χειρώνακτες και σε πνεύματος, γιατί οι μεν θα γίνονται ότι είναι και οι δε’ θα είναι ελεύθερη η πρόσβαση στην επιστήμη και την τέχνη, γιατί ο χρόνος απασχόλησης με αυτές θα ανήκει στο άτομο και όχι στην κοινωνία, που θα είναι χειραφετημένο να κανονίζει και την άλλη του δραστηριότητα ως παραγωγού. Υπάρχουν πνευματικές ανάγκες παράλληλα με τις υλικές που σε μια κοινωνία που τις ικανοποιεί και επιτρέπει τη χειραφέτηση του ατόμου, εκδηλώνονται εντονότερες.
Όπως η εξέλιξη είναι μια συνεχής γραμμή, αν και όχι πάντα ευθεία, πρέπει πάντα να παίρνει πρωτοβουλίες που κάνουν τη ζωή του ευκολότερη και μπορεί να συντηρήσει τους γονείς του, τους δικούς του και τον εαυτό του. Οι ασχολίες με τη συντήρηση, τη δημιουργία (λογοτεχνία, επιστήμη κ.ά.) την έκφραση σε μια κοινωνία που βασίζεται πάνω στην ελεύθερη έκφραση των ανθρώπινων εκδηλώσεων της ζωής, δε μπορούν να πνίγονται προς χάρη καμιάς υλικής σκοπιμότητας, δεν πρόκειται να τις χτυπήσει όπως γίνεται τώρα, αν όχι αντίθετα θα τις ενισχύσει και θα τις καλλιεργήσει πάνω στο σκεπτικό ότι ο άνθρωπος δε ζει μόνο με ψωμί και σιχαίνεται την ανθρωπότητα που ζει μόνο μ΄ αυτό. Δεν είναι λογικό να πιστεύουμε ότι στην δική μας κοινωνία οι άνθρωποι θα διακατέχονται από επιθυμίες επεκτατισμού.
Οι αυτόνομες ελευθεριακές κομμούνες θα ορίζουν μέρες γενικής αναψυχής, που θα αποφασίζουν οι συνελεύσεις, επίσης θα καθορίζουν συμβολικές ημερομηνίες για τη φύση και την ιστορία. Επίσης θα διαθέτουν καθημερινά ώρες για θέατρο, σινεμά ή άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις που θα προσφέρουν διασκέδαση και ψυχαγωγία στο λαό.
Για την άμυνα της επανάστασης
Ένα άλλο καθήκον μεγάλης σημασίας είναι και η υπεράσπιση των επαναστατικών κεκτημένων. Πιστεύουμε ότι η Ισπανία συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες για την κοινωνική επανάσταση από κάθε άλλη χώρα που την περιτριγυρίζει, γιατί ο καπιταλισμός, δε θα παραιτηθεί τόσο εύκολα από τα συμφέροντα που έχει εδώ.
Γι΄ αυτό και για το διάστημα το οποίο η κοινωνική επανάσταση δε θα θριαμβεύει διεθνώς, πρέπει να παρθούν τα κατάλληλα μέτρα για μια πιθανή επέμβαση από άλλη καπιταλιστική χώρα, όπως και για την αντιμετώπιση των αντεπαναστατών στο εσωτερικό. Ο τακτικός και διαρκής στρατός αποτελεί το μεγαλύτερο κίνδυνο για την επανάσταση γιατί στους κόλπους του θα ευδοκιμούνται τάσεις για δικτατορία και πρέπει να του καταφερθεί ένα κτύπημα θανάτου.
Τη στιγμή της μάχης οι δυνάμεις του κράτους, εν μέρει ή στο σύνολό τους θα ενωθούν και θα παράσχουν σαν οργανωμένες δυνάμεις τις υπηρεσίες τους για να νικήσει η μπουρζουαζία. Τότε θα τελειώσει το έργο τους. Η καλύτερη εγγύηση, ενάντια σε κάθε προσπάθεια επανεγκαθίδρυσης του παλαιού καθεστώτος είτε από εξωτερικές είτε από εσωτερικές δυνάμεις, είναι ο οπλισμένος λαός. Υπάρχουν χιλιάδες εργαζόμενοι που έχουν πάει στο στρατό και γνωρίζουν την πολεμική τέχνη.
Κάθε κομμούνα θα πρέπει να διαθέσει τα μέσα για την άμυνα και όπλα. Μέχρι την τελική επικράτηση της επανάστασης αυτά τα μέσα δε θα μετατραπούν σε εργαλεία δουλειάς. Πρέπει να διατηρήσουμε τα αεροπλάνα, τα τανκ, τα μεταγωγικά κανόνια για να αντιμετωπίσουμε μια πιθανή ξένη επέμβαση από τον αέρα.
Όταν θα έρθει αυτή η στιγμή ο λαός θα κινητοποιηθεί για να χτυπήσει τον εχθρό, ξαναγυρίζοντας στην παραγωγή όταν θα τελειώσει το έργο του. Στη γενική κινητοποίηση θα πρέπει να πεισθούν όλοι όσοι θα είναι ικανοί για μάχη να είναι διαθέσιμοι για κάθε εργασία που θα απαιτεί να γίνει στη μάχη. Η δημιουργία αμυντικών ζωνών που επεκτείνονται μέχρι τα κέντρα παραγωγής θα είναι αυτές που θα βοηθήσουν πιο αξιόλογα για την υπεράσπιση των κεκτημένων της επανάστασης, η άμυνα αυτών θα σχεδιάζεται σε μεγάλα πλάνα.
Γι΄ αυτό διακηρύσσουμε :
1. Τα όπλα που θα προέλθουν από τον αφοπλισμό του καπιταλισμού θα τα πάρουν οι κομμούνες υπεύθυνες για τη διατήρησή τους και θα αναλάβουν να οργανώσουν την άμυνα σε εθνικό επίπεδο.
2. Σε διεθνές επίπεδο θα διεξάγουμε επίμονη προσπάθεια να προπαγανδίσουμε στο διεθνές προλεταριάτο να εκδηλώσει ενεργητικά την υποστήριξή του φτιάχνοντας ένα κίνημα αλληλεγγύης που θα στέκεται ενάντιο σε κάθε απόπειρα στρατιωτικής επέμβασης, από τις χώρες τους. Παράλληλα η Συνομοσπονδία των Ελευθεριακών Αυτόνομων Κοινοτήτων θα προσφέρει κάθε ολική ή ηθική βοήθεια σε όλους τους εκμεταλλευόμενους ώστε να ελευθερωθούν για πάντα από κράτος και καπιταλισμό.
Μερικά τελευταία λόγια σαν επίλογος
Αυτή η δουλειά εδώ τελειώνει και πριν κλείσουμε θέλουμε να επαναλάβουμε ότι αυτή η ανάλυση δεν αποτελεί και την τελειωτική και απαραβίαστη φόρμα απέναντι στις δημιουργικές προσπάθειες του επαναστατικού προλεταριάτου. Οι απαιτήσεις αυτής της έκθεσης δεν είναι τόσο μεγάλες. Είναι ένα πρόγραμμα όπου συγκεντρώνονται σε γενικές γραμμές οι απόψεις του συνεδρίου σαν ένα αρχικό σχέδιο που πρέπει οι εργαζόμενοι να το μεταφέρουν στις τελικές του συνέπειες και να φέρουν σε πέρας, ώστε η ανθρωπότητα να φτάσει στην τέλεια ελευθερία. Και κάθε τι που θα προστεθεί με ευφυΐα, ικανότητα και σύλληψη καλυτερεύει την ανάλυση ακόμη περισσότερο.
* Πρώτη δημοσίευση από την αντιεξουσιαστική εφημερίδα «ΔΟΚΙΜΗ», αρ. φύλλου 10 , 1 Γενάρη 1987
http://eleutheriparos.blogspot.gr/2013/02/cnt.html
