Στις 26 Μάη 1945 πέθανε στο Lugo της Galiza, η αναρχική Maria Urania Mella. Γεννήθηκε στις 15 Νοέμβρη 1899 στην Pontevedra της Galiza στην Ισπανία. Κόρη του δημοσιογράφου, θεωρητικού και προπαγανδιστή των αναρχικών ιδεών, Ricardo Mella Cea και της Esperanza Serrano, κόρης του συμβολαιογράφου αναρχικού Juan Serrano Oteiza. Στην οικογένεια υπήρχαν έντεκα ακόμα αδέλφια.
Η Mary Urania εκπαιδεύτηκε στις προοδευτικές και κοσμικές αξίες, αποκτώντας μια εξαιρετική εκπαίδευση, η οποία την οδήγησε στο να γίνει σόλο πιανίστα και καθηγήτρια πιάνου. Επίσης, σπούδασε στη Σχολή Τεχνών και Χειροτεχνίας του Vigo. Δίδασκε αναλφάβητες γυναίκες να διαβάζουν και να γράφουν στο Δημαρχείο της πόλης της.
Έγινε μέλος Ελευθεριακών Αθήναιων (πολιτιστικών κέντρων) και της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργασίας (CNT). Προήδρευσε του συνεδρίου της πιο σημαντικής, εκείνη την εποχή, γυναικείας οργάνωσης της Ιβηρικής Χερσονήσου, της Ένωσης Αντιφασιστών Γυναικών Vigo και Galiza, που αποτελούσε το ισπανικό τμήμα της διεθνούς οργάνωσης “Γυναίκες κατά του Πολέμου και του Φασισμού”, οργάνωση που δημιουργήθηκε από την Κομμουνιστική Διεθνή μετά τον θρίαμβο του εθνικοσοσιαλισμού στη Γερμανία.
Παντρεύτηκε τον Humberto Solleiro Rivera (“O Chapapote’), σοσιαλιστή γιατρό και πρόεδρο του Συνδέσμου Πολιτισμού και Αθλητισμού της γειτονιάς Lavadores, με τον οποίο απέκτησαν τέσσερα παιδιά, τον Humberto, τον Raul, την Alicia και την Concepción.
Όταν ξέσπασε το φασιστικό πραξικόπημα, τον Ιούλη του 1936, υπερασπίστηκε με τον σύντροφό της το οδόφραγμα του Calvario de Vigo και όταν αυτό έπεσε, το ζευγάρι κατέφυγε στη Redondela, όπου συνελήφθη. Ο σύντροφός της καταδικάστηκε από στρατοδικείο στις 17 Οκτωβρίου 1936 σε θάνατο και εκτελέστηκε από τους φρανκικούς. Η Mary Urania Mella δικάστηκε και αυτή την ίδια ημέρα και καταδικάστηκε, επίσης, σε θάνατο με το πρόσχημα ότι δεν είχε βαπτιστεί, ότι είχε ζήσει σε ελεύθερη ένωση με τον σύντρφό της και ότι η αδελφή της ονομαζόταν Liberty! Σύμφωνα με τις φρανκικές αρχές, ήταν μέλος της Διεθνούς Κόκκινης Βοήθειας (SRI). Η ποινή της άλλαξε σε 30ετή φυλάκιση, ποινή που εξέτισε διαδοχικά στις φυλακές Vigo, Saturraran, Ondárroa, Motrico και Guipúzcoa. Στο Saturraran συνήψε βαθιά φιλία με την Ρεπουμπλικανή δήμαρχο της A Cañiza, της Galiza, Maria Purificación Gómez González, την πρώτη δήμαρχο της Galiza (βλέπε τη φωτογραφία της ανάρτησής μας).
Με όγκο στον εγκέφαλο, απελευθερώθηκε με χάρη το 1943. Επέστρεψε στο Vigo, αλλά μπροστά στο εχθρικό περιβάλλον που επικρατούσε εκεί, πήγε να ζήσει με τον γιο της Raul, στο Lugo. Εκεί πέθανε στις 26 Μάη 1945. Ο θάνατός της ήταν το αποτέλεσμα της κακομεταχείρισης που υπέστη κατά τη διάρκεια των χρόνων της φυλάκισής της, σύμφωνα με το επίσημο ιατρικό πιστοποιητικό.
Από το 2008, ένας δρόμος του Vigo και ένα πλοίο συλλογής υδρογονανθράκων από την Υπηρεσία Ναυτικής Διάσωσης του Υπουργείου Ανάπτυξης έχουν πάρει το όνομά της.
*Πηγή: Eleuterio Perot Fernandez. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
