Οι φωτογράφοι Kati Horna και Gerta Taro, δεν δραστηριοποιήθηκαν μόνο ως τέτοιες αλλά και ως πρωτοπόρες φωτορεπόρτερ σε μια εποχή τόσο δύσκολη και σκληρή, που επέλεξαν να βρεθούν στην πρώτη γραμμή.
Η Κati Horna ήταν Εβραία από την Βουδαπέστη. Γεννήθηκε το 1912 και πέθανε το 2000 στο Μεξικό. Έζησε στη Γαλλία, στο Βερολίνο, στην Ισπανία και στο Μεξικό. Τελείωσε την πιο διάσημη σχολή φωτογραφίας της Βουδαπέστης με δάσκαλο τον József Pécsi.
Αν και μεγάλωσε σε εύπορο περιβάλλον, επηρεάστηκε από την αδικία που έβλεπε γύρω της. Συναντήθηκε με τον Μπρεχτ και επηρεάστηκε από το Bauhaus και τον σουρεαλισμό. Γνώρισε τον Robert Capa και η φιλία τους διήρκεσε μέχρι τον θάνατό του.
Το 1930 πήγε στο Βερολίνο όπου εργάστηκε μέχρι το 1933. Εκεί συνάντησε τον Μπρεχτ και τον φωτογράφο Lazlo Moholy Nagy, από τον οποίο επηρεάστηκε αρκετά.
Το 1933 πήγε στο Παρίσι και φωτογράφιζε για μικρά πρακτορεία και οργανισμούς αν και ήταν αρκετά γνωστή και δεν έλειπαν οι προτάσεις.
Το 1937 πήγε στην Ισπανία για να φωτογραφήσει τον Εμφύλιο. Το θέμα της ήταν η καθημερινότητα δίπλα στον θάνατο. Βρέθηκε στην πρώτη γραμμή στην Αραγωνία, στη Βαλένθια και στη Μαδρίτη.
Με το τέλος του εμφυλίου κατέφυγε για να γλυτώσει στο Μεξικό, καθώς ήταν Εβραία και αναρχική. Το φωτογραφικό υλικό που άφησε πίσω της νόμιζε ότι είχε χαθεί για πάντα, στα ερείπια του γραφείου της CNT. Μετά από 80 χρόνια το υλικό βρέθηκε στην Ολλανδία όπου είχε σταλεί για να σωθεί μαζί με άλλα ντοκουμέντα. Κατάφερε ως artworker, όπως ήθελε να την λένε, να καταγράψει την καθημερινότητα δίπλα στον θάνατο και οι φωτογραφίες της είναι μια απάντηση στη δυσφημιστική προπαγάνδα του Φράνκο και των φασιστών για τις αντιφασιστικές δυνάμεις.
H Gerta Pohorylle, γνωστή ως Gerta Taro, ήταν Γερμανίδα πολεμική φωτογράφος και πρωτοπόρος φωτορεπόρτερ που πέθανε πάνω στο καθήκον. Ήταν σύντροφος του Endre Ernő Friedmann, γνωστού ως Robert Capa, φωτογράφου και αυτού στον ισπανικό εμφύλιο. H Gerta βοήθησε αρκετά τον Capa στην δουλειά του και πολλές δικές της φωτογραφίες αναφέρονταν με τ’ όνομά του, ακόμα και μετά τον θάνατό της.
H Gerta ήταν από εβραϊκή οικογένεια της μεσαίας τάξης. Αντιτάχθηκε στο ναζισμό και έγινε μέλος αριστερών ομάδων. Το 1933 συνελήφθη γιατί μοίραζε αντιεθνιστικές και σοσιαλιστικές προκηρύξεις. Όλη η οικογένειά της αναγκάστηκε να φύγει από την Γερμανία προς διάφορες κατευθύνσεις. Δεν θα τους ξανάβλεπε ποτέ.
Μετακόμισε στο Παρίσι το 1934 όπου γνώρισε και τον Ουγγροεβραίο Robert Capa. Επέλεξαν ν’ αλλάξουν τα ονόματά τους για εμπορικούς λόγους. Τα ονόματα με τα οποία έγιναν γνωστοί τα είχαν εμπνευστεί, ο μεν Capa από την οδό Capa όπου έμενε στην Βουδαπέστη (Capa σημαίνει καρχαρίας, στα ουγγρικά), η δε Taro από τον Ιάπωνα καλλιτέχνη Taro Okamoto και την ηθοποιό Γκρέτα Γκάρμπο.
Όταν ξέσπασε ο ισπανικός εμφύλιος ταξίδεψε με τον Capa και τον David Seymour στη Βαρκελώνη για να καλύψουν τα γεγονότα. Πάντα μαζί και χρησιμοποιώντας την υπογραφή του Robert Capa έγιναν διάσημοι. Το 1937 παρήγαγαν 135 κινηματογραφικές ταινίες με την υπογραφή Capa & Taro. Ως συνέπεια, η ίδια απέκτησε κάποια ανεξαρτησία. Αρνήθηκε την πρόταση γάμου του Capa και σχετίστηκε με τον κύκλο Ευρωπαίων και Αμερικανών αντιφασιστών διανοούμενων που υποστήριζαν την ισπανική δημοκρατία.
Η εφημερίδα «Ce soir» υπέγραψε συμβόλαιο μαζί της για να εκδώσει μόνο τα έργα της. Κατόπιν ξεκίνησε να εμπορεύεται τα έργα της με την ετικέτα Photo Taro.
Καταγράφοντας μόνη της τον βομβαρδισμό της Βαλένθια τράβηξε τις πιο διάσημες φωτογραφίες της.
Τον Ιούλιο του 1937 κάλυπτε την περιοχή της Μπρουνέτ για λογαριασμό της «Ce soir». Η εθνικιστική προπαγάνδα ισχυρίστηκε ότι η περιοχή ήταν υπό τον έλεγχό της, ενώ στην πραγματικότητα οι Δημοκρατικοί είχαν αναγκάσει την απομάκρυνση των εθνικιστών. Η κάμερα της Taro ήταν η απόδειξη γι’ αυτό.
Κατά την διάρκεια της μάχης της Μπρουνέτ, η Τάρο κάλυπτε την υποχώρηση των δημοκρατικών. Η Taro ανέβηκε στη σανίδα ενός αυτοκινήτου αλλά ένα τανκ των δημοκρατικών που έκανε ελιγμούς, χτύπησε το αυτοκίνητο και η Taro υπέστη σοβαρούς τραυματισμούς. Ο οδηγός του τανκ δεν κατάλαβε τι έγινε. Ως αποτέλεσμα αυτού του τραγικού ατυχήματος ήταν ο θάνατος της Taro, την επόμενη μέρα, 26 Ιουλίου. Ήταν μόλις 26 ετών. Είναι θαμμένη στο Παρίσι στο νεκροταφείο Père Lachaise. O τάφος της σχεδιασμένος από τον Αλμπέρτο Τζακομέτι περιλαμβάνει το γεράκι Ώρο και τον επιτάφιο «ώστε κανείς να μην ξεχάσει τον άνευ όρων αγώνα σου, για έναν καλύτερο κόσμο», γραμμένο στα γαλλικά και στα καταλανικά.
*Ο βασικός κορμός αυτού του σημειώματος και οι φωτογραφίες προέρχονται από εδώ: https://christinemag.wordpress.com Απόδοση-Επιμέλεια: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης.
**Οι πρώτες τέσσερις φωτογραφίες είναι της Kati Horna και οι υπόλοιπες τρεις της Gerta Taro.
