Ο Monty Miller (1) συμμετείχε στην εξέγερση του Eureka (2) και διηγείται την ιστορία του στο βιβλίο Eureka and Beyond. Τα γραπτά του τα επιμελήθηκε ο Vic Williams.
Ο Monty ήταν ένας μαχητής εργάτης που αγωνιζόταν για τα δικαιώματα των συναδέλφων του.
Γράφει ότι στην εξέγερση του Eureka ο «αγώνας ήταν σιωπηλός και θανατηφόρος, και η σιωπή έσπαζε μόνο από τη βαριά πτώση ενός θανάσιμα πληγωμένου εργάτη ή στρατιώτη».
«Κατά τη διάρκεια του αγώνα, ήρθα στα χέρια με έναν τεράστιο, μυώδη στρατιώτη του 40ού Συντάγματος. Ήταν προφανές ότι θα με νικούσε στο τέλος. Ήταν άριστος χειριστής του όπλου του, ενός τουφεκιού με ξιφολόγχη, που το κουνούσε σαν σε παρωδία, ενώ το μοναδικό μου πλεονέκτημα ήταν το μήκος του κονταριού μου που με εμπόδισε να τραυματιστώ γρήγορα και θανάσιμα».
«… Ένιωσα ότι ήμουν πιο αδύναμος σ’ αυτή την πάλη και ήταν το ένστικτο και όχι η αιτία το πλέον καθοριστικό στην περίσταση. Έχωσα το μυτερό μέρος του κονταριού μου στο πρόσωπο του στρατιώτη, και έτσι τον αντιπάλεψα».
«Με βάση τη μεγαλύτερη δύναμή του σύντομα απέκρουσε την επίθεσή μου, πέφτοντας πάνω μου και καθιστώντας με αναίσθητο για κάποια λεπτά. Όταν συνήλθα συνειδητοποίησα ότι είχα πιαστεί αιχμάλωτος».
Παρά τη συντριπτική ήττα, ο Monty είδε τον αγώνα των χρυσοθήρων/ανθρακωρύχων ως ηθική και συνταγματική νίκη, έχοντας ως αποτέλεσμα τη δικαίωση των αιτημάτων τους, όπως αύξηση μισθού κατά μια λίρα ετησίως, απόκτηση δικαιώματος ψήφου στις εκλογές για συνταγματική κυβέρνηση, ενώ τον δεύτερο χρόνο ήρθε και η εργάσιμη ημέρα των οκτώ ωρών. Οι βάναυσες επιθέσεις εναντίον των ανθρακωρύχων που οδήγησαν στην εξέγερση και τη σφαγή του Eureka, έπεισαν τον Monty ότι οι κυβερνητικές αρχές είναι αδίστακτες, αλλά επιβεβαίωσε επίσης τη συνειδητοποίησή του ότι μόνο με τον ενωμένο αγώνα θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Το πνεύμα του Eureka συνεχίστηκε «μέσα από τους πρωτοπόρους αγώνες για την ελευθερία, όπου η φλόγα της καρδιάς των αγωνιστών, σαν τη δάδα της ελευθερίας, ρίχνει φως στην απογοήτευσή τους».
Ο ξυλουργός από το Richmond (3)
Ο Monty έφτασε στη Μελβούρνη για να εργαστεί ως ξυλουργός. Ήταν από τους πρώτους συνδικαλιστές και εκπρόσωπος στο Melbourne Trades Hall. (4) Η περίοδος της κρίσης της δεκαετίας του 1880, μετά την ναυτεργατική απεργία «ήταν μια δύσκολη και σκληρή περίοδος για τους εργαζόμενους».
Ως ξυλουργός στο Richmond, ο Monty ξεκίνησε να εργάζεται για να καταπολεμήσει την πείνα των πιο υποβαθμισμένων περιοχών της Μελβούρνης, ειδικά του Richmond. Έργο του ήταν το κέντρο του Relief Movement (Κίνημα Ανακούφισης) που προσέφερε φαγητό και υποστήριξη σε κάθε προάστιο.
Το 1893 μετακόμισε στο Perth και ήταν μέλος της απεργιακής επιτροπής των απεργών οικοδόμων. Για τις δραστηριότητές του σαμπαταρίστηκε και έχασε τη δουλειά του, αλλά κάποιος αλληλέγγυος του πρόσφερε δουλειά. Κατάλαβε από νωρίς τον διχαστικό ρόλο των συντεχνιών και έκανε εκστρατεία για τη δημιουργία βιομηχανικών συνδικάτων.
Ο Monty συνέχισε να μεταφέρει το πνεύμα του Eureka, γράφοντας και μιλώντας για την ιστορία και τη σημασία του. Ήταν διεθνιστής και ήθελε τους εργαζόμενους να γνωρίζουν και να στέκονται αλληλέγγυοι στους αγώνες των εργατών άλλων χωρών. Στις 11 Μάρτη 1902, στο Mechanics Institute Hall του Perth, τίμησε την Κομμούνα του Παρισιού - που την χαρακτήρισε ως την κυβέρνηση του λαού και περιέγραψε πώς λειτούργησε!
Άφησε σημειώσεις για την ομιλία του για τους αγώνες στις ΗΠΑ - όπως για παράδειγμα, στην απεργία των εργατών ξυλείας, που οι Pinkertons πυροβόλησαν στο ψαχνό, πάνω στο πλήθος, σκοτώνοντας έξι εργάτες, την αγανάκτηση που οδήγησε στη διαμαρτυρία του Haymarket, το έγκλημα της κυβέρνησης των ΗΠΑ να απαγχονίσει τους Parsons, Spies και άλλους. Δήλωσε ακόμα ότι οι καπιταλιστές και οι πληρωμένοι μπράβοι τους είναι αδίστακτοι παντού, σε όλο τον κόσμο.
Όταν τα λόγια και το μήνυμα των Industrial Workers of the World (IWW - Βιομηχανικοί Εργάτες του Κόσμου) ήρθαν στην Αυστραλία, ο Monty τα καλωσόρισε. Οργάνωσε και προήδρευσε του Melbourne Club. Ήταν επίσημος ανταποκριτής από την Δυτική Αυστραλία της «Direct Action», της εφημερίδας των IWW στην Αυστραλία. Όταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος έφτιαξαν πανό που έγραφαν: «Πόλεμος; Για ποιο πράγμα;», διακηρύσσοντας ότι ήταν ένας πόλεμος για τα κέρδη των καπιταλιστών των εμπλεκόμενων εθνών. Αν και σε ηλικία πάνω από 80 ετών, ο Monty ήταν ο πιο αποτελεσματικός ομιλητής στο Perth Esplanade παρά τις επιθέσεις αστυνομίας και μπράβων στο βήμα. Οι IWW ήταν η κύρια δύναμη αντιπολεμικής αντίστασης στην επιστράτευση και ο Monty ο κύριος εκφραστής τους.
Λίγο μετά την ήττα του πρώτου δημοψηφίσματος για την επιστράτευση, ο Monty και δέκα άλλοι συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν για συνομωσία με βάση το νόμο War Precautions Act, «για την πρόκληση δυσαρέσκειας μεταξύ της εργατικής τάξης και τη δημιουργία εχθρότητας κατά του βασιλιά» και άλλα. Τρεις από τις κατηγορίες κατέπεσαν. Ο Monty έδωσε ένα λαμπρό παράδειγμα του πώς να χρησιμοποιείται το δικαστήριο ως πλατφόρμα ενάντια στον πόλεμο και την επιστράτευση, ενάντια στην αναίσθητη εκμετάλλευση των εργαζομένων και το σαμποτάζ της ζωής των οικογενειών τους. Ο Monty και άλλοι έξι καταδικάστηκαν σε φυλάκιση δύο ετών.
Διέφυγε όμως και άρχισε αμέσως μια περιοδεία, πηγαίνοντας στο Broken Hill, την Αδελαΐδα, τη Μελβούρνη και στη συνέχεια στο Σίδνεϊ, γνωρίζοντας ότι θα συλληφθεί. Στην εφημερίδα «Truth» του Σεπτέμβρη του 1917 έγραψε ένα άρθρο για την «Αυτοκρατορία της Τρομοκρατίας», σύμφωνα με το οποίο «οι ειρηνικοί πολίτες δεν μπορούν να κάνουν δημόσιες συγκεντρώσεις για να συζητήσουν για τα δικαιώματά τους … οπότε η δικαιοσύνη όταν υπόκειται στους κινδύνους του νόμου … η ελευθερία του Τύπου παραβιάζεται και καταργείται».
Για το ζήτημα της εγγύησης μίλησε σε μια μαζική συγκέντρωση, 150.000 ανθρώπων, στο Domain (45) στο Σίδνεϊ. Κάλεσε ολόκληρη την εργατική τάξη να κηρύξει γενική απεργία. Στο δικαστήριο απειλήθηκε με επιβολή εξάμηνης καταναγκαστικής εργασίας, εάν παρέμενε εκτός δράσης. Αλλά αρνήθηκε να το κάνει και σε ηλικία 85 ετών καταδικάστηκε σε έξι μήνες καταναγκαστική εργασία.
Σημειώσεις:
1. Το πλήρες όνομά του ήταν Montague David Miller. Γεννήθηκε στις 7 Ιούλη 1839 στο Clarendon της Τασμανίας και πέθανε στις 17 Νοέμβρη 1920 στο Perth της Δυτικής Αυστραλίας. Αναρχικός, αντιμιλιταριστής και συνδικαλιστής. Εργάστηκε ως ξυλουργός και ανθρακωρύχος. Ιστορικός του κινήματος της αυστραλιανής εργατικής τάξης.
2. Eureka Stockade. Εξέγερση των χρυσοθήρων στο Ballarat της Βικτώριας στις 3 Δεκέμβρη 1854, ενάντια στις αποικιοκρατικές αρχές. Ίσως η μόνη αυθεντική εργατική εξέγερση στην Αυστραλία. Γιορτάζεται κάθε χρόνο. Το σύμβολό της είναι ο Σταυρός του Νότου που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα από το συνδικαλιστικό κίνημα της Αυστραλίας.
3. Richmond. Εσωτερικό προάστιο της εργατικής τάξης στη Μελβούρνη. Από τη δεκαετία του 1940 και έπειτα ένα από τα κατ’ εξοχήν μεταναστευτικά προάστια της πόλης.
4. Melbourne Trades Hall. Εργατικό Κέντρο Μελβούρνης. Άρχισε να λειτουργεί τον Μάη του 1849 στο κέντρο της πόλης και υφίσταται μέχρι σήμερα.
5. Domain. Πλατεία και χώρος δημόσιων ομιλιών στο Σίδνεϊ. Χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον ως χώρος ανοιχτής προπαγάνδας συνδικάτων, κομμουνιστών και αναρχικών επί δεκαετίες.
*Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
