Ο Nuhim Veniaminovich Dricker (γνωστός και ως Dricker - ψευδώνυμα ′”Chemist” και “Vladimir”) γεννήθηκε στο Kamenets-Podolsk, σύμφωνα με διάφορες πληροφορίες, - το 1889 ή το 1882. Γόνος οικογένειας χαμηλής μόρφωσης, αυτοδίδακτος. Το 1904 προσχώρησε στο RSDRP και συμμετείχε στην Επανάσταση του 1905-1907 στην περιοχή του Podolia.
Στις αρχές του 1909, ο Dricker προσχώρησε στους αναρχικούς. Έγινε οργανωτής και από τα σημαίνοντα μέλη της αναρχοκομμουνιστικής ομάδας Kamenets-Podolsk, οι δραστηριότητες της οποίας επεκτάθηκαν σε ολόκληρη την επαρχία Podol. Με πρωτοβουλία του Dricker, η ομάδα εγκατέλειψε την ένοπλη δράση και επικεντρώθηκε στην προπαγάνδα ανάμεσα στους εργάτες της πόλης, τους στρατιώτες και τους αγρότες. Δημιούργησε ένα δίκτυο διάχυσης βιβλιογραφίας πέρα από τα σύνορα της επαρχίας, κάτι που οδήγησε σε επαφές και σύνδεση με αναρχικούς άλλων πόλεων και επαρχιών. Συνελήφθη το 1913 και το 1914, καταδικάστηκε σε 4 χρόνια φυλάκιση. Στη Φυλακή Kherson συμμετείχε στις διαμαρτυρίες των πολιτικών κρατουμένων και στην έκδοση του παράνομου χειρόγραφου περιοδικού “Ελεύθερες σκέψεις".
Έχοντας αποφυλακιστεί τον Μάρτη του 1917, ο Driker συνέχισε τη συμμετοχή του σε αναρχικές δραστηριότητες στο Kamenets-Podolskiy και το Κίεβο, και μετά μετακόμισε στο Kharkov. Ήταν εκπρόσωπος των αναρχικών της Ουκρανίας στο Πανρωσικό Αναρχικό Συνέδριο, για το οποίο ετοίμασε την έκθεση “Αναρχισμός και Συνδικαλισμός”. Συνεργάστηκε σε διάφορες εκδόσεις και ήδη στις αρχές του 1918 αντιτάχθηκε στη συνεργασία με τους Μπολσεβίκους. Στο άρθρο του με τον τίτλο “Ο αναρχισμός σε κίνδυνο” έγραψε: “Η πολιτική του Λένιν μας είναι σαφής: έχει λάβει υπόψη του τον ρόλο του αναρχικού στην κατάκτηση της πολιτικής δημοκρατίας".
Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου, ο Dricker εργάστηκε στη Συνομοσπονδία Αναρχικών Οργανώσεων Ουκρανίας “Nabat”. Συμμετείχε σε νόμιμες και παράνομες αναρχικές δραστηριότητες υπό διαφορετικά καθεστώτα και συνελήφθη αρκετές φορές από την Τσεκά. Στις 26 Νοέμβρη 1920, εργάστηκε για την ανασυγκρότηση του αναρχικού υπόγειου κινήματος στην πρωτεύουσα της ΕΣΣΔ, αλλά η υπόθεση έληξε με τη σύλληψή του.
Τον Δεκέμβρη του 1920, ο Dricker στάλθηκε στη Μόσχα από το VCHK μεταξύ 40 συλληφθέντων ενεργών συμμετεχόντων στο αναρχικό και μαχνοβίτικο κίνημα. Όμως, σύντομα αφέθηκε ελεύθερος, οπότε έφυγε εθελοντικά για το Κίεβο, όπου συνελήφθη και πάλι. Για ένα περίπου χρόνο, οι σύντροφοί του δεν ήξεραν τίποτα για τη μοίρα του Dricker. Μάλιστα, θεωρήθηκε νεκρός, αλλά το 1922 ή το 1923 αφέθηκε ελεύθερος.
Το 1923-1924 ο Driker επιδόθηκε εκ νέου σε υπόγεια αναρχική δράση στο Κίεβο και την Podolia. Το κρατικό πανεπιστήμιο της ΕΣΣΔ τον θεωρούσε ως ένα από τα μέλη μιας τρόικας που οδήγησε στην ανασυγκρόιτηση της “Nabat” στην Ουκρανία. Αυτό οδήγησε σε μια νέα σύλληψή του στα μέσα του 1924, αλλά ο Driker απελευθερώθηκε τον Νοέμβρη του ίδιου έτους.
Αργότερα, ο Driker ζούσε στο Κίεβο (οδός Mikhailovskaya, σπίτι 24, διαμέρισμα 38) και εργάστηκε στο ιστορικό και λογοτεχνικό τμήμα του τμήματος Κιέβου της Συμμαχίας Πολιτικών Κρατουμένων και Εξορίστων. Δεν υπάρχουν πληροφορίες γι γι’ αυτόν μετά το 1934.
Πηγή: Анатолий Дубовик (Ανατόλι Ντουμπόβικ). Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
