Στις 15 Δεκεμβρίου 1969, πριν από 51 χρόνια, πεθαίνει κατά ύποπτο τρόπο, κατά τη διάρκεια ανάκρισης από την αστυνομία του Μιλάνου, ο Giuseppe Pinelli, εργάτης σιδηροδρόμων, αναρχικός αγωνιστής και ήρωας της αντίστασης στο φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι.
Ως νεαρός άνδρας, εργαζόταν ήδη ως σιδηρουργός, όταν άρχισε να ενδιαφέρεται για την αντιφασιστική μαχητικότητα, η οποία θα τον φέρει κοντά στις Ταξιαρχίες Matteotti, στο πλαίσιο της αιματηρής δικτατορίας του Μουσολίνι. Θα προσκοληθεί τελικά στην Αυτόνομη Ταξιαρχία του Φράνκο, που πιθανώς ήταν συνδεδεμένη με τις Ταξιαρχίες Bruzzi Malatesta.
Μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, θα ξεκινήσει η τελική του προσέγγιση στον αναρχισμό. Το 1954 άρχισε νε εργάζεται στους σιδηροδρόμους, ενώ άρχισε να συνδέεται με αναρχικούς πολιτικούς σχηματισμούς όπως Gioventu Libertaria Italiana (Ελευθεριακή Ιταλική Νολαία) ή Circolo Sacco e Vanzetti (Ομάδα “Σάκκο και Βαντσέτι” - που αργότερα μετονομάστηκε σε Circo Anarquista Ponte della Ghisolfa).
Τότε, στα μέσα της δεκαετίας του '60, ο Pinelli θα δημιουργήσει μια οικογένεια με τη σύντροφό του Licia Rognini και τα δύο κορίτσια τους Silvia και Claudia.
Θα κρατηθεί αυθαίρετα από την αστυνομία το 1969 ως κατηγορούμενος για επίθεση που πραγματοποίησε ο ιταλικός νεοφασισμός και θα πεθάνει κάτω από ασαφείς συνθήκες, πέφτοντας από το μπαλκόνι ενώ ανακρινοταν από την αστυνομία. Η υπόθεσή του θα προκαλέσει οργή σε πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο.
Η ζωή και ο θάνατος του Pinelli θα τιμηθούν σε ένα θεατρικό έργο που γράφτηκε από τον νομπελίστα Λογιτεχνίας Ντάριο Φο με τον τίτλο “Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού”.
*Πηγή: Emilio Crisi. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης.
