Ο Georgi Zhechev Tekeliev γεννήθηκε στη βουλγαρική πόλη Haskovo στις 7 Απριλίου 1897 σε μια οικογένεια που εργαζόταν σε μικρές βιοτεχνίες. Ολοκλήρωσε εκεί την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του, ενώ στο γυμνάσιο είχε καθηγητή τον ποιητή Emanuil Popdimitrov. Ο Georgi δημοσίευσε το πρώτο του άρθρο πριν από το 1914.
Έγινε αναρχικός σε ηλικία δεκαέξι ετών, αφού διάβασε φυλλάδια του Μπακούνιν και του Κροπότκιν, και αποφοίτησε από την Ακαδημία Καλών Τεχνών της Σόφιας. Ήταν ιδρυτής των πρώτων ελευθεριακών ομάδων στο Χάσκοβο. Σε επαφή με τις διάφορες αναρχικές εκδοτικές ομάδες, έγινε διανομέας των εφημερίδων, περιοδικών, βιβλίων και φυλλαδίων που λάμβανε τακτικά. Ένα έγγραφο του 1918 από τα κρατικά αρχεία αποκαλύπτει ότι «Στο Χάσκοβο, ο αναρχικός κύκλος είχε ως πιο ένθερμα μέλη τους Georgi Zhechev, Kalin Urumov, Ivan D. Sakantiev και Zheko Ivan Gerginov».
Αρνήθηκε να στρατολογηθεί το 1917, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να ζήσει στην παρανομία. Τον επόμενο χρόνο, ήταν ένας από τους βασικούς κατηγορούμενους στη δίκη των αναρχικών στο στρατοδικείο.
Ο Georgi έγινε εξαιρετικός ποιητής, συγγραφέας, δημοσιογράφος και μεταφραστής λογοτεχνίας από ρωσικές και γαλλικές πηγές και υπήρξε μια αξιοσημείωτη προσωπικότητα του βουλγαρικού πολιτισμού. Εκτός από αυτό, συνέβαλε σημαντικά στις αναρχικές εκδόσεις, εκδίδοντας αρκετές εφημερίδες και περιοδικά. Στις εφημερίδες αυτές περιλαμβάνονταν η “Probuda” (Αφύπνιση), η “Svobodno Obshtestvo” (Ελεύθερη Κοινωνία) (1919-1924), της οποίας ήταν εκδότης από το 1923, και η παράνομη εφημερίδα “Anarkhist” (1920-1921).
Έγινε μέλος της Αναρχικής Κομμουνιστικής Ομοσπονδίας της Βουλγαρίας (FAKB) το 1919. Η ομάδα του Χάσκοβο διοργάνωσε πορεία και συγκέντρωση για την Πρωτομαγιά το 1920. Από εκείνη την εποχή θυμάται: «Εκείνη την εποχή, αντί οι φρουροί να συλλαμβάνουν τους αναρχικούς, οι ίδιοι οι αναρχικοί συχνά “συνελάμβαναν” έναν φρουρό, τον έφερναν στη λέσχη και, περιέργως, τον έκαναν ακόμη και να φωνάξει: “Ζήτω η αναρχία!”. Από το 1921 έως το 1923 ήταν μέλος της ομάδας ένοπλης δράσης γύρω από τον Vassil Ikonomov. Η FAKB τον απέστειλε από το Συνέδριό της που πραγματοποιήθηκε το 1923 στο Yambol, στο διεθνές αναρχικό συνέδριο στο Παρίσι.
Καταδικασμένος σε θάνατο για ένα άρθρο στο οποίο κατήγγειλε το στρατιωτικό πραξικόπημα της 9ης Ιουνίου 1923, ο Zhechev αναγκάστηκε να διαφύγει στη Γαλλία.
Εξακολουθώντας να ζει παράνομα, επέστρεψε στη Βουλγαρία το 1924, αλλά και πάλι, μετά τη βομβιστική επίθεση του Κομμουνιστικού Κόμματος τον Απρίλιο του 1925, αναγκάστηκε να επιστρέψει στη Γαλλία. Εκεί συμμετείχε στη Διεθνή Ομάδα για τις Διεθνείς Εκδόσεις, με την οποία συνεργαζόταν ο Nestor Makhno. Έγραψε: «Χιλιάδες αναρχικοί από διάφορες χώρες είχαν συγκεντρωθεί εδώ -Ιταλοί, Ισπανοί, Πολωνοί, Ρώσοι και Βούλγαροι - ολόκληρη η Διεθνής του Μπακούνιν, διψασμένη για επαναστατική δραστηριότητα και αγώνα... Εδώ, μέσα σε μια πρωτοφανή ιδεολογική έξαρση, μετά την αιματηρή άνοδο του φασισμού, αγωνιστές διαφόρων εθνικοτήτων έδωσαν μια συνάντηση για να μοιραστούν μεταξύ τους τις εμπειρίες και τα διδάγματα από τον αγώνα, που είχε προσωρινά κοπάσει, για να φουντώσει με νέα δύναμη».
Συμμετείχε επίσης εκεί στην αγωνιστική δράση για την απελευθέρωση των Ιιταλοαμερικανών αναρχικών Sacco και Vanzetti και για τους αναρχικούς κρατούμενους στη Σοβιετική Ένωση. Σχετικά με τον Μαχνό, έγραψε: «Ο Μαχνό ήταν ένα σπάνιο, θρυλικό πρόσωπο. Ο μεγάλος ρόλος που είχε παίξει στη Ρωσική Επανάσταση τον είχε καταξιώσει παγκοσμίως, και το ίδιο του το όνομα ήταν ένα ολόκληρο πρόγραμμα. Στη ζωή των αναρχικών εμιγκρέδων στο Παρίσι, ο Μαχνό έπαιρνε ζωηρό μέρος, κυρίως μέσω των προσωπικών του σχέσεων και των συναντήσεών του με προσωπικότητες διαφόρων εθνικοτήτων... Επειδή δεν γνώριζε γαλλικά, ο Μαχνό δεν έκανε δημόσιες αναφορές παρά μόνο στα ρωσικά, και τότε σε στενό κύκλο, αν και ήταν καλός ρήτορας. Ενδιαφερόταν έντονα για το παγκόσμιο κίνημα και διατηρούσε δεσμούς με πολλές χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής».
Με την αμνηστία του 1928, ο Georgi Zhechev επέστρεψε στη Βουλγαρία και από εδώ και στο εξής αφοσιώθηκε στην ανοιχτή και νόμιμη προπαγάνδα, καθώς και ως δημοσιογράφος και μεταφραστής.
Το 1930 ξεκίνησε την εβδομαδιαία αναρχική λογοτεχνική εβδομαδιαία έκδοση “Missal I Volia” (Σκέψη και Θέληση), η οποία έπαιξε σημαντικό ρόλο στη βουλγαρική κουλτούρα. Σχεδόν όλοι οι καλύτεροι ποιητές, συγγραφείς και κριτικοί λογοτεχνίας συνεισέφεραν στο περιοδικό, το οποίο συνέχισε να εκδίδεται μέχρι το 1935. Λόγω της αυξανόμενης επιρροής του στη διάδοση των ελευθεριακών ιδεών, οι κρατικές αρχές ανέστειλαν την έκδοσή του.
Ο Zhechev ήταν συγγραφέας δέκα βιβλίων, συμπεριλαμβανομένων ποιητικών συλλογών και ιστοριών για παιδιά. Επιπλέον, μετέφρασε 100 βιβλία, μεταξύ των οποίων το βιβλίο του Μιχαήλ Σολόχοφ «Ήσυχα ρέει ο Δον», η «Μήδεια» του Ευριπίδη, ο «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή, ο «Μάνφρεντ» του Μπάιρον, η «Άννα Καρένινα» του Τολστόι, καθώς και έργα των Ντοστογιέφσκι, ντε Μωπασσάν κ.λπ.
Συμμετείχε στην αναρχική εφημερίδα “Stozher” που κυκλοφόρησε μεταξύ 1946 και 1947.
Συνελήφθη από το κομμουνιστικό καθεστώς το 1949 και κρατήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Belene. Ωστόσο, χάρη στη δράση της Ένωσης Συγγραφέων, της οποίας ήταν μακροχρόνιο και εξέχον μέλος, απελευθερώθηκε σύντομα.
Όταν ο Boris Yanev πέθανε το 1957, ο Georgi ανέλαβε το μυστικό έργο της επικοινωνίας και των διεθνών σχέσεων που είχε πραγματοποιήσει για την FAKB. Αυτή ήταν μια δύσκολη και επικίνδυνη δουλειά, και συνελήφθη και ανακρίθηκε ως ύποπτος για μυστικές σχέσεις με ξένους το 1963. Ωστόσο, δεν μπόρεσαν να αποδείξουν τίποτα. Ο Georgi συνέχισε αυτή τη δραστηριότητα μέχρι το θάνατό του στις 28 Αυγούστου 1965.
Η σύντροφος του Georgi, Donka, ήταν επίσης αφοσιωμένη αναρχική. Ο γιος τους, Dobromir, έγινε γνωστός ποδοσφαιριστής και στη συνέχεια προπονητής ποδοσφαίρου.
Nick Heath
*Μετάφραση: Ούτε Θεός Ούτε Αφέντης.
