Προερχόμενος από οικογένεια φεντεραλιστών και αντικληρικαλιστών, ήταν ενεργός στην Ομοσπονδιακή Νεολαία πριν περάσει στον αναρχισμό μετά την ανάγνωση του Γκόντγουιν, του Προυντόν, του Κροπότκιν και του Μπακούνιν και την παρατήρηση του κόσμου γύρω του.
Αν και αντίκρισε το εσωτερικό εξήντα σχεδον φυλακών από την ηλικία των 18 και μετά) έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα στη Βαλένθια, αλλά και ταξίδεψε στην Ευρώπη και την Αμερική. Ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένος με την Ιταλία και γνώριζε πολλούς από τους Ιταλούς αναρχικούς, όπως τους Malatesta, Borghi και Fabbri. Εντυπωσιάστηκε αρκετά από τον Malatesta.
Στις αρχές του 20ού αιώνα (1905) ήταν κοντά στην ομάδα “Avenir” (Μελλον”) και όταν ήρθε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν αναρχικός κάποιου κύρους. Το 1915 παρακολούθησε το συνέδριο στο El Ferrol, αντιπροσωπεύοντας την “Solidaridad Obrera” (“Εργατική Αλληλεγγύη”), το 1918 συμμετείχε στο Αναρχικό Συνέδριο στη Βαρκελώνη, ήταν παρών στο Διεθνές Εργατικό Συνέδριο στη Γενεύη καθώς και στο 6ο συνέδριο του F.N.A. στη Βαλένθια (όπου ξεχώρισε για την επιθετικότητα και τη σκληρή του γραμμή).
Η παρουσία του στο συνέδριο της La Comedia το 1919 έχει χαρακτηριστεί ζωτικής σημασίας: ήταν αυτός που συνέταξε το αναρχικό μανιφέστο, ήταν στην ομάδα εργασίας για την προπαγάνδα και αντιτάχθηκε στη γραμμή που υποστηρίχθηκε από τον Quintanilla. Στα επόμενα χρόνια ήταν ο κύριος εκπρόσωπος της πιο αναρχικής τάσης (και από το 1921 ξεχώρισε λόγω της εναντίωσής του στη δικτατορία του προλεταριάτου). Συνωμότησε εναντίον του Primo de Rivera και ενήργησε ως ενδιάμεσος κρίκος για τους αναρχικούς και τους συνδικαλιστές στη Βαλένθια, παρενέβη στη διαμάχη σχετικά με την αναρχική οργάνωση στην Ιταλία, και επίσης αναμείχθηκε στην πολεμική που έφερε τον Peiró εναντίον του Pestaña.
Το 1933 αντιτάχθηκε στην τότε εξέγερση που είχε οργανώσει η FAI. Τρία χρόνια αργότερα στο συνέδριο της Zaragoza δέχθηκε έντονη κριτική για τη μη ολοκλήρωση μιας αποστολής που είχε αναλάβει στο Παρίσι. Στον πόλεμο του 1936, η ιδεολογική σιγουριά του τεμαχίστηκε (λίγο πριν επιβεβαιώσει την αναρχοσυνδικαλιστική ορθοδοξία από τη θλεση του γραμματεία της IWA) και όπως πολλοί άλλοι ανέλαβε πολιτικές θέσεις (ως μέλος του οικονομικού συμβουλίου Καταλονίας καθώς και στην επιτροπή προπαγάνδας της Generalitat και στο Υπουργείο Παιδείας και Κατάρτισης).
Μόλις έγινε εμφανές ότι ο πόλεμος χάθηκε, έφυγε για τη Γαλλία και από εκεί στο Santo Domingo (1940), για να φτάσει στο Μεξικό όπου έμεινε μέχρι το θάνατό του. Στο Μεξικό διατήρησε τη θέση του γραμματέα της CNT (1942) και αντιστάθηκε στη γραμμή García Oliver από τις τάξεις της Nueva FAI. Αυτά ήταν χρόνια που επέστρεφε στις ιδεολογικές του ρίζες (απορρίπτοντας την προσφορά υπουργικής θέσης στην εξόριστη κυβέρνηση του Giral το 1945). Αργότερα, καθώς οι προοπτικές της επιστροφής στην Ισπανία εξασθένισαν, ήρθε στο προσκήνιο ως ο Carbó ο δημοσιογράφος.
Αλλά η δημοσιογραφία του ευθυγραμιζόταν πάντα με τις πεποιθήσεις του. Ήταν σπουδαίος δημόσιος ομιλητής και άριστος συγγραφέας που διέθετε αδιάκριτο στιλ. Το έργο του είναι διασκορπισμένο σε αμέτρητες εκδόσεις: ως δημοσιογράφος, τα γραπτά του μπορούν να βρεθούν στις “El Corsario” (“Ο Κουρσάρος”), “Regeneración” (“Αναγέννηση”), “Acción Social Obrera” (“Εργατική Κοινωνική Δράση”), “Estudios” “(“Μελέτες”) κ.α. Επιπλέον, ήταν συντάκτης της “Solidaridad Obrera” (το 1930 και το 1934-35) και διευθυντής της έκδοσης της Βαλένθια της “Solidaridad Obrera”. Έγραψε για τις κορυφαίες εφημερίδες της CNT στην Ευρώπη και την Αμερική. Χρησιμοποίησε έναν αριθμό noms de plume (ψευδώνυμων) (Negresco, Mario Negro, Gustavo, Simplicio, Romano, Rodrigo…) και ήταν ο συγγραφέας του “El la línea recta. El naturismo y el problema social” (Βαρκελώνη 1930), “La bancarrota fraudulenta del marxismo” (“Η δόλια πτώχευση του μαρξισμού”) (Μεξικό 1941), “Reconstrucción de España, sus problemas económicos, políticos y morales” (“Η ανοικοδόμηση της Ισπανίας, τα οικονομικά, πολιτικά και ηθικά της προβλήματα”) (Μεξικό 1949) και “Interviú con el gran revolucionario Enrique Malatesta” (“Συνομιλία με τον μεγάλο επαναστάτη Ερρίκο Μαλατέστα”) (1921, δεν αναφέρεται τόπος έκδοσης).
*Πηγή: Ισπανική Αναρχική Εγκυκλοπαίδεια. Μετάφραση: Ούτε Θεός-Ούτε Αφέντης”
