ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α’
Αίτιον της ιδρύσεως
Άρθρ. 1.
Αίσθημα υψίστης δικαιοσύνης εξεγειρόμενον εν τη συνειδήσει παντός ακούοντος και αισθανόμενου, βλέποντος και συγκινουμένου και σκεπτομένου εν αγάπη υπέρ του πάσχοντος πλησίον αυτού – ακούοντος τας κατακραυγάς και τας οιμωγάς των αδικουμένων, βλέποντες τα αδικήματα τα ανά πάσαν στιγμήν του καθ’ ημέραν βίου κακούργως διαπραττόμενα υπό την προστασίαν των νόμων του Καθεστώτος - υπαγορεύει την λήψιν συντόνων μέτρων τεινόντων προς την κατάργησιν και αντικατάστασιν του αδικούντος τούτου Καθεστώτος.
Άρθρ. 2.
Παντός καθεστώτος έργου και δημιουργήματος όντος της διανοίας και της από κοινού συμπράξεως και ενεργείας των ανθρώπων, τοις ανθρώποις δέδοται η συντήρησις ή η κατάργησις και η προς τα βελτίω επί νέων όλως βάσεων σύνταξις αυτού – ως εκ τούτου.
Σκοπός της ιδρύσεως
.
Άρθρ. 3.
Μόρφωσις και σύμπηξις νέας Κοινωνίας ερειδομένης επί της από κοινού κτήσεως και χρήσεως πάντων των επιγείων και βιωτικών αγαθών, όπως κοινήν και ανενόχλητον παρέχει η φύσις την χρήσιν του φωτός και του αέρος. Ίνα απηλλαγμένου ούτω του ανθρώπου από τον ζυγόν της δυναστείας της περί την αύριον μερίμνης δυνηθή να προκόψη ηθικώς.
Μέσα
Άρθρ. 4.
Διάδοσις και εξάπλωσις της Πίστεως ότι το ήδη παρά το δίκαιον και την ηθικήν δεσπόζον κοινωνικόν καθεστώς δύναται και πρέπει να μεταβληθή – το δια την διάδοσιν ταύτην.
Πρόγραμμα
Η κοινωνία πρέπει να βασίζεται επί της αγάπης.
Δια να βασισθή επί της αγάπης όλων δέον να εκλείψη ο συναγωνισμός.
Δια να εκλείψη ο συναγωνισμός πρέπει όλοι να έχουν το αυτό συμφέρον.
Δια να έχουν όλοι το αυτό συμφέρον και ίνα βασιλεύη η γενική και καθολική αγάπη, εξ ης και μόνης η πρόοδος – Έπεται.
Κατάργησις της δυναστείας του Κεφαλαίου, ήτοι της χρηματοκρατίας.
Δια να καταργηθεί η χρηματοκρατία, ανάγκη, πάσαι αι ατομικαί ιδιοκτησίαι, πάντα τα εν γένει τα παραγωγά πλούτου μέσα, τα της συγκοινωνίας, το έδαφος, τα επί και υπό το έδαφος, τα τε ορατά και τα αόρατα εν περιλήψει να κηρυχθώσι πάντα κτήμα της ολομελείας του Κοινού ως ο αήρ και ο ήλιος. Δια να εγερθεί επί των ερειπίων της χρηματοκρατίας και να εδραιωθή το νέον τούτο Καθεστώς επί της αλληλεγγύης, οφείλει να εγγυηθή ότι παν άτομον θα έχη εξησφαλισμένα δια βίου τροφήν, ενδυμασίαν και στέγην, ότι θα παραλαμβάνη, θα βρεφοκομή, θα νηπιαγωγή, θα διατρέφη και θα εκπαιδεύη παν βρέφος ερχόμενον εν τω κόσμω.
Θα εγγυηθή ότι η ελευθερία του προσώπου, του λόγου και της συνειδήσεως είνε απαραβίαστος.
Ότι θα καταργήση πάσαν σωματικήν ποινήν.
Ότι αντί νοσοκομείων θα έχη υγειοκομεία, θα παρέχη εις τους ανθρώπους αντί ελεημοσύνης δικαιώματα και θα διδάσκη αντί του ψεύδους την αλήθειαν. Εις αντάλλαγμα πάντων τούτων έκαστον άτομον θα εισφέρη ως λίθον του οικοδομήματος τούτου την ατομικήν του αυτοπροαίρετον εργασίαν κατά την κλίσιν και ιδιοφυΐαν αυτού, ήτις εργασία θ’ ανυψωθή εις την περιωπήν εκείνην, την διέπουσαν το όλον κοινωνικόν Καθεστώς, του οποίου θα είνε η κυρία και θεμελιώδης βάσις.
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β’
Άρθρ. 5.
Ο περί υπάρξεως αγών, ο εξασφαλίζων εις τον νικώντα το κτηνικόν μέρος του βίου του ανθρώπου υπό το νυν Καθεστώς, εξαναγκάζει τους πολλούς να τρέπωνται εις έργα αλλότρια των τε σωματικών και διανοητικών κλίσεων και δυνάμεών των. Κατ’ αναπόδραστον λοιπόν...
Από του προσεχούς φύλλου αρχόμεθα της δημοσιεύσεως της σπουδαιοτάτης πραγματείας ΕΙΣ ΑΙΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑΣ, του διασήμου Αναρχικού Πέτρου Κροπότκιν, εν η σαφέστατα και πληρέστερα εκτίθενται και περιγράφονται αι διάφοροι φάσεις της ανθρωπίνης εξελίξεως προς την κατάκτησιν της εντελούς χειραφετήσεως του ατόμου.
(«Σοσιαλιστής», Αριθ. 51, σελ. 4, Αθήνα Β΄ Ιανουαρίου 1893).
ΕΙΣ ΑΙΩΝ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑΣ, ΠΕΤΡΟΥ ΚΡΟΠΟΤΚΙΝ Αναρχικού
Οι αστρονόμοι αριθμούσι του αιώνας καθώς τους αριθμούς· δι’ αυτούς ο δέκατος έννατος αιών άρχισε το 1801 και ο εικοστός θ’ αρχίση το 1901. Αλλά δεν έχει ούτω δια τον παρατηρούντα την ανθρωπότητα ως ιστορικός και ζητούντα να λάβη γνώσιν των αιώνων από των...
Οι πρώιμοι αναρχοσυνδικαλιστές της Σύρου
Τον Mάιο του 1861, κυκλοφόρησε στην Eρμούπολη Σύρου η «Σάλπιγξ» 1 από τα άρθρα της οποίας είχε καταθορυβηθεί αρκετά το κράτος και αρκετές φορές οι αρχές είχαν κατασχέσει φύλλα της. Είχε υπότιτλο «Eφημερίς του Λαού». Aργότερα μετονομάστηκε σε «Σάλπιγξ της Eλευθερίας». Tον Oκτώβριο του 1861, ο υπεύθυνος έκδοσής της παραπέμφθηκε σε δίκη. Μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου 1864 εξέδωσε συνολικά 205 τεύχη.
Όπως συμπεραίνεται από άρθρο του Λεονάρδου Κόττη, με τίτλο «Το εργατικό κίνημα της Σύρου τον 19ο αιώνα» 2 οι απαρχές των αναρχοσυνδικαλιστικών απόψεων και, γενικότερα, των εργατικών κινητοποιήσεων στον «ελλαδικό» χώρο,...
Στο κτήριο της Ελληνικής κοινότητας της Μελβούρνης στις 18/07/2019
Με τον Ελευθεριακό στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πέρασμα, 22/01/2018