«Ή έκδοση της Νέας Ζωής είμεθα βέβαιοι, ότι, θα χαιρετισθή από τους συντρόφους που αγωνίζονται στο επίπεδο της κομμουνιστικής ιδεολογίας μ’ εμπιστοσύνη, ως ενθαρρυντικό σημείο για την εξυπηρέτηση και την ανάπτυξη του επαναστατικού αγώνα.
Το κομμουνιστικό κίνημα στη χώρα μας είνε ακόμη πολύ μικρό. Το ξύπνημα του εργαζομένου λαού, η αντίληψη του πραγματικού του συμφέροντος, η συνειδητή του οργάνωση και δράση, πολύ απέχουν ακόμη από του να φθάσουν σ’ ένα ανάλογο σημείο από το κίνημα των άλλων χωρών. Δεν μπορεί ακόμη να λογαριασθή, ότι μπορεί να ανταποκριθή στις ανάγκες του διεθνούς προλεταριακού κινήματος. Δεν εξετάζομεν αυτή τη στιγμή τους λόγους. Έχομεν μπροστά μας γεγονότα · και τα γεγονότα καθορίζουν ότι μπροστά στην εξέλιξη της αστικής Ελλάδος σε Δύναμη που παίζει ένα σπουδαίο και μεγάλο ρόλο στην Ανατολή πρέπει να εξελιχθή ανάλογα και το επαναστατικό κίνημα.
Όντας το κίνημα τούτο καινούργιο και μικρό παρουσιάζει ελλείψεις, τρωτά προερχόμενα από την απειρία και την άγνοια. Και τα τρωτά αυτά, τις ελλείψεις αυτές καλούνται να διορθώσουν εκείνοι, που έχοντας αντιληφθή πως δεν μπορεί να παραταθή ένα καθεστώς απροσάρμοστο πια στις κοινωνικές ανάγκες, καθεστώς αδικίας, σκλαβιάς και δυστυχίας, επίστεψαν στην ανάγκη της μεταβολής αυτής σύμφωνα με ορισμένες βάσεις που καθορίζει σήμερα το Διεθνές Κομμουνιστικό κίνημα.
Γνωρίζουμε ότι τούτο είνε δύσκολο. Όσο όμως δύσκολη κι αν είνε η μεταβολή αυτή -έχοντας υπ’ όψει την οργανωμένη διεθνή αντίδραση της αστοκρατίας, γεγονός που χαρακτηρίζει, πραγματικά την επαναστατική περίοδο την οποίαν διατρέχει σήμερα το προλεταριακό κίνημα του κόσμου - θα κατορθωθή να μεταβληθή σ’ ένα καθεστώς κοινωνικής ισότητας αν με την πείρα οδηγήτρα γίνη μια θετική εργασία, που συμπληρώνοντας ελλείψεις να τείνη στην αληθινή, στην φωτεινή ανάπτυξη και διαμόρφωση του κινήματος σύμφωνα με την ασάλευτη αντίληψη του πραγματικού συμφέροντος του εργαζομένου κόσμου: Την Κομμουνιστική αντίληψη. Μονάχα έτσι θα μπορέση να φθάση και το ελληνικό προλεταριάτο σε θέση ώστε αντάξια να κρατήση το ορισμένο γι’ αυτό μέρος στην διεθνή προλεταριακή παράταξη.
Οι τρόποι προς τούτο είνε πολλοί. Χωρίς όμως αμφιβολία μια θετική και ουσιαστική πρόοδος θα γίνη στο κίνημά μας απ’ την ανάπτυξη της Σοσιαλιστικής μας φιλολογίας στην κάθε της μορφή. Και απ’ αυτόν μόνον τον λόγον δεν θάταν δυνατόν να κριθή σαν περίσσεια η έκδοση μιας νέας τακτικής κομμουνιστικής εκδηλώσεως, στον τύπο της Νέας Ζωής. Αλλά η Νέα Ζωή γίνεται τόσο περισσότερον εξυπηρετική και αναγκαία, όσο περισσότερο γνωρίζοντας τις ανάγκες και τις ελλείψεις του κινήματος παίρνει ένα πρόγραμμα εκπληρώσεως αυτών.
Με αυτή την αντίληψη των πραγμάτων απεφασίσαμε την έκδοση της Νέας Ζωής.
Η γνώμη μας είνε ότι ο Σοσιαλιστικός τύπος οπουδήποτε και αν ανήκει, καθημερινός και περιοδικός, στο σύνολό του και χωριστά, παρουσιάζει αισθητές ελλείψεις. Βγαίνοντας για την εξυπηρέτηση καθορισμένων συμφερόντων έχει ρόλο καθορισμένον επίσης, απ’ τον κύκλον εκείνον δια του οποίου τα συμφέροντα εκδίδεται. Η αντίληψη των συμφερόντων που εξυπηρετεί, λαμβανόμενα απ’ την απόλυτα στενή έννοιά των, τον υποχρεώνει σήμερα να βαδίση επί του καθορισμένου αυτού προγράμματος.
Έτσι και ο τύπος που ανήκει είτε διευθύνεται από το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα, ακολουθώντας σήμερα για τα διάφορα ζητήματα του αγώνος μια απόλυτα στενή αντίληψη, οφειλομένην όχι στην πραγματική και ουσιαστική εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κόμματος και του αγώνος εν γένει, αλλά σε μια περιωρισμένη και εσφαλμένη αντίληψη της αρχής που τον κατευθύνει δεν εξυπηρετεί τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του αγώνα · και το περιοδικό ο Κομμουνισμός με την αντίληψη της «ξερής» και «ακαδημαϊκής» μόρφωσης χωρίς καμμιά εξέταση και κρίση για το ελληνικό κίνημα δημιουργεί ένα κενό.
Τις ελλείψεις αυτές καλείται να συμπληρώση η Νέα Ζωή. Έτσι απ’ τη μια μεριά θα κάμη το γενικό έργο, την πλατειά αποστολή που έχει κάθε σοσιαλιστική έκδοση. Και αυτή είνε η όσο το δυνατόν μεθοδικώτερη, ευρύτερη και αποτελεσματικώτερη προ-παγάνδα της μάζας του εργαζομένου κόσμου, δίδοντας σ’ αυτήν όλα εκείνα τα απαραίτητα στοιχεία για να μπορέση να νοιώση την έννοια της εξέλιξης του κόσμου, σ’ όλες του τις εκδηλώσεις ανάλογα προς την μεταβολήν των οικονομικών συνθηκών και να πιστεύση ότι είνε αδύνατο να παραταθή το σημερινό καθεστώς, στηριγμένο πάνω σε σαθρές βάσεις και ότι είνε αδύνατο να ανταποκριθή στις γενικές ανάγκες προσφέροντας μια πραγματική κοινωνική ισότητα απ’ την οποίαν θα βγαίνει ανάλογος ειρήνη, δικαιοσύνη και λευτεριά.
Έτσι παίρνοντας μια αναγκαία φώτιση η μάζα, γεμάτη προλήψεις και δεισιδαιμονία, αναβαίνοντας σ’ ανώτερο επίπεδο, θα νοιώση συνειδητά την ανάγκην της αντικαταστάσεως του πλουτοκρατικού καθεστώτος απ’ το κομμουνιστικό καθεστώς. Και εννοούμεν καλά πόσο αναγκαίο είνε το έργο τούτο γνωρίζοντας σε ποια οπισθοδρομικότητα, σε ποια άγνοια και αμορφωσιά ευρίσκεται το ελληνικό προλεταριάτο. Και το έργο τούτο θα γίνη με κάθε τρόπο που συμβάλει στον εξανθρωπισμό και στη μόρφωση της μάζας.
Αλλ’ αν το ζήτημα τούτο παρουσιάζει, βασική σοβαρότητα η Νέα Ζωή καλείται να εξυπηρετήση ακόμη και το εξ ίσου ανάλογο αν μη σοβαρώτερο ζήτημα, της μόρφωσης σε αγωνιστάς και στελέχη των ξυπνημένων εργατών, πάνω στο επίπεδο της κομμουνιστικής τακτικής.
Είνε ανάγκη οι σύντροφοι που εκ των πραγμάτων σήμερα παρουσιάζονται σαν συνειδητή μειοψηφία του ελληνικού προλεταριάτου και όσοι ακόμη θα πυκνώσουν τις τάξεις της να καθορίσουν σαφείς αντιλήψεις για όλα τα ζητήματα και να μη παρουσιάζονται ωθούμενοι μόνο από μια επαναστατική ψυχολογία, η οποία αν είνε αναγκαία και ωφέλιμη για τη μάζα, αποβαίνει ανώφελη, για να μη πούμε καταστρεπτική, όταν πρόκειται περί αγωνιστών, που τις πράξεις των δεν πρέπει να τις οδηγή παρά η πίστη και η ορθή και καθορισμένη αντίληψη στα ζητήματα του αγώνα. Και η αντίληψη αυτή βγαίνει μόνο απ’ τη γνώση ωρισμένων αρχών που καθορίζονται απ’ τα συνέδρια και τις αποφάσεις της Κομμουνιστικής Διεθνούς της Μόσχας. Η Νέα Ζωή δίδοντας τα αναγκαία στοιχεία θα συντέλεση στο σοβαρό τούτο έργο δια την αναγκαίαν συμπλήρωσιν του οποίου θα εξετάζει και όλα τα ζητήματα τα οποία θα αναφέρονται και ενδιαφέρουν το κίνημα της χώρας μας, δίδοντας την αναγκαία κατεύθυνση σ’ αυτά. Αυτό είνε με λίγα λόγια το πρόγραμμα της Νέας Ζωής.
Και το πρόγραμμα αυτό θα εκτελεσθή καλύτερα, εφ’ όσον η Νέα Ζωή μη εξυπηρετώντας ουδενός αντιλήψεις απ’ τη μονομερή και στενή τους αντίληψη, αλλ’ αποβλέποντας στην εξυπηρέτηση μόνο του κομμουνιστικού αγώνα, θα γίνη το όργανο της συζήτησης και της εξέτασης των διαφόρων προβλημάτων της Κομμουνιστικής ιδεολογίας.
*Απόσπασμα από κείμενο με τίτλο «Το πρόγραμμά μας», που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Νέα Ζωή» την άνοιξη του 1921, στην έκδοση της οποίας συμμετείχε και ο Κώστας Σπέρας. Το κείμενο -το οποίο πάρθηκε από το πολύτομο έργο του Π. Νούτσου «Η σοσιαλιστική σκέψη στην Ελλάδα»- υπογράφουν οι Στ. Γιαννουλάτος, Γ. Δεσύπρης και Γ. Φιλίππου.
