"Είμασταν λίγοι...
κάναμε πολλά..."
-
Μιά αναδρομή μνήμης,μέ αφορμή τά τέσσερα έτη,από τό φευγιό τής Σ.Λαγκαδινού.
Το Σάββατο (21/1/2017) το μεσημέρι, μετά το τέλος της πορείας Αλληλεγγύης στα μέλη της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας στο Μοναστηράκι, καθίσαμε για να πιούμε καφέ στην Πλατεία Εξαρχείων. Χωρίσαμε κατά τις τέσσερις με την υπόσχεση να μιλήσουμε στο τηλ. για να συναντηθούμε την επόμενη μέρα. Την άφησα γιατί θα πήγαινε στην Λαϊκή της Καλλιδρομίου για να ψωνίσει. Στη διαδρομή αισθάνθηκε μια λιποθυμία και σωριάστηκε κάτω. Έτρεξαν περαστικοί την σήκωσαν συνήλθε λίγο και πήγε στο σπίτι της (Ανδρέα Μεταξά). Εκεί άρχισε να νοιώθει μια δυσφορία, ειδοποιήθηκε ασθενοφόρο και με τη συνοδεία του αγαπημένου της γιου Σπύρου μεταφέρθηκε στο εφημερεύων νοσοκομείο “Ευαγγελισμός”. Η πρώτη διάγνωση αναφέρθηκε σαν καρδιοαναπνευστική δυσλειτουργία και εν συνεχεία ήρθε το εγκεφαλικό οίδημα με ρήξη ανευρύσματος εγκεφάλου!
Από εκείνη τη στιγμή έπεσε σε κώμα με τεχνική υποστήριξη της καρδιάς της μέχρι που σταμάτησε το μεσημέρι της Πέμπτης 26/1/2017
———————————————————
Στα πρώτα χρόνια της “μεταπολίτευσης”
Η Σταυρούλα από τότε που ήταν μαθήτρια στο εξατάξιο Γυμνάσιο Θηλέων στη Κοκκινιά άρχισε να έχει προβλήματα με το καθηγητικό χουντικό κατεστημένο του σχολείου της. Ήρθε σε ρήξη και αντεγκλήσεις με μία καθηγήτρια για την εμφάνισή της (διότι δεν έκοβε και δεν μάζευε τα πλούσια κατσαρά μαλλιά της και τα άφηνε να κρέμονται στους ώμους της, διότι φόραγε μπλουτζήν έξω από το σχολείο, διότι έκανε πολιτικές συζητήσεις μέσα στο σχολείο διότι, διότι, διότι... με αποτέλεσμα να τιμωρείται συχνά με πειθαρχικές ποινές-αποβολές). Οι συμμαθήτριές της την εκτιμούσαν και την θαύμαζαν στο σημείο να την βγάλουν πρόεδρο στο γενικό συμβούλιο του σχολείου. Άμεση ήταν τότε και η αντίδραση των χουντικών καθηγητών να ζητήσουν να ακυρωθεί η εκλογή της, αλλά μπροστά στη γενικευμένη αντίδραση των μαθητριών υποχώρησαν. Η έντονη πολιτικοποίησή της την ώθησε να συχνάζει για λίγο σε έναν χώρο που είχε ανοίξει τότε στην πλατεία της Κοκκινιάς με τον ψευδεπίγραφο τίτλο “Δημοκρατική Κίνηση Νέων” -με ανάλογους χώρους σε αστικά κέντρα σε όλη την ελλάδα- με σκοπό αυτά να λειτουργήσουν ως προθάλαμος κομματικής στρατολόγησης της νεολαίας στην προετοιμαζόμενη τότε οργάνωση της “ΚΝΕ”. Γρήγορα αποχώρησε και έφυγε από εκεί με τους κομματικούς τραμπούκους να εκτοξεύουν εναντίον της έναν οχετό από βρωμερές συκοφαντίες, λασπολογίες κ.α.
'Ηταν αρχές του 1976 όταν ήρθε στο ΡΗΓΜΑ, μαθήτρια τότε με την σχολική ποδιά. Ο δυναμικός της χαρακτήρας, ο αυθορμητισμός της, η δυνατή φωνή της, το χαμόγελο και το γλυκό της γέλιο, ήταν στοιχεία που την έκαναν να ξεχωρίζει από τα άλλα κορίτσια που ερχόντουσαν εκεί. Από τότε συμμετείχε σε όλες τις δραστηριότητες, παρεμβάσεις, επεμβάσεις στους κοινωνικούς-πολιτικούς χώρους, των Αναρχικών της Κοκκινιάς.
Η Κρατική τρομοκρατία δολοφονεί... και φυλακίζει…
18-19/10/1977 Μετά τις δολοφονίες των ισοβιτών Γερμανών μαχητών της RAF(Φράξια Κόκκινος Στρατός) Αντρέας Μπάαντερ, Γκούντρουν Ένσλιν και Γιάν Κάρλ Ράσπε στα “λευκά κελιά” των δυτικογερμανικών φυλακών του Στάμχαιμ, ξεσπάει θύελλα αντιδράσεων σε όλη την Ευρώπη. Στις διαδηλώσεις και άλλες εκδηλώσεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης συλλαμβάνονται και παραπέμπονται στο Αυτόφωρο 20 άτομα.
Στις 24 Οκτωβρίου, την ίδια μέρα που αφήνεται ελεύθερος από τις φυλακές ο βασανιστής της χούντας Μπάμπαλης, στην Αθήνα καταδικάζονται και στέλνονται στις φυλακές οι διαδηλωτές: Χρήστος Κωνσταντινίδης, εκδότης με ποινή 3,5 χρόνια, Μιχάλης Σύρπος, 20 χρόνων με φυλάκιση 28 μηνών, Γιώργος Ταχτσίδης, 17 χρόνων με φυλάκιση 2 χρόνων και η 19χρονη σπουδάστρια (σχολής θεάτρου ΚΕΑ) Σταυρούλα Λαγκαδινού, σε φυλάκιση 1,5 χρόνου. Στη Θεσσαλονίκη καταδικάζονται οι 10 από τους κατηγορούμενους σε ποινές από 22 έως 28 μήνες, με ανασταλτικό χαρακτήρα της έφεσης.
Η Λαγκαδινού συνελήφθη μισή ώρα μετά τη διάλυση της διαδήλωσης σε απόσταση από το μαγαζί (στη Σκουφά) που υποτίθεται ότι κατάστρεψε, από έναν καταστηματάρχη που ισχυρίστηκε ότι αφού δεν μπόρεσε να πιάσει ένα νεαρό που του έσπασε τη βιτρίνα του, συνέλαβε τη Λαγκαδινού που την είδε απλώς σε ομάδα διαδηλωτών.
Με βάση αυτή την κατάθεση και χωρίς ο μοναδικός μάρτυρας κατηγορίας να έρθει στο δικαστήριο (!), καταδικάζεται χωρίς η έφεσή της να έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα για να εκτίσει την ποινή της στις φυλακές του Κορυδαλλού, χωρίς να αποδειχθεί η ενοχή της.
Στην ερώτηση του δικαστηρίου αν είναι αναρχική απάντησε "για τις ιδέες μου δικάζομαι;" και στην άλλη αν καταδικάζει τα έκτροπα, είπε θαρραλέα "πως με πιέζετε να μιλήσω επιβαρυντικά για ενέργειες άλλων ανθρώπων"!
Όπως είπε και η ίδια στην απολογία της και όπως φάνηκε, δεν δικάστηκε για τις πράξεις της αλλά για τις ιδέες της.
Είναι η πρώτη αναρχική γυναίκα από τη “μεταπολίτευση” που κλείνεται στη φυλακή!
Κ.Β/ 2017
Στα πρώτα χρόνια της "μεταπολίτευσης", η κατάσταση που επικρατούσε τότε στα Γυμνάσια και Λύκεια ήταν Μεσαιωνική, με πρότυπο την ελληνοχριστιανική αγωγή που επικρατούσε επί χούντας. Η Σταυρούλα, μαθήτρια τότε στο εξατάξιο Γυμνάσιο Θηλέων στη Κοκκινιά, ήρθε γρήγορα σε ρήξη με το καθηγητικό χουντικό κατεστημένο του σχολείου της: διότι έκανε πολιτικές συζητήσεις μέσα στο σχολείο, διότι φόραγε μπλουτζίν έξω από το σχολείο (!), διότι δεν έκοβε και δεν μάζευε τα μαλλιά της και τα άφηνε να κρέμονται στους ώμους κ.α., με αποτέλεσμα να τιμωρείται συχνά με πειθαρχικές αποβολές.
Η έντονη πολιτικοποίηση της, η άρνηση και αντίθεση σε κάθε μορφή εξουσίας και ο δυναμικός της χαρακτήρας, ήταν που την ώθησαν και ήρθε στο ΡΗΓΜΑ (πολιτικό-αναρχικό βιβλιοπωλείο στη Κοκκινιά 1975-78). Από τότε συμμετείχε στις πολλές δραστηριότητες, παρεμβάσεις, επεμβάσεις στους πολιτικούς-κοινωνικούς χώρους, που έκαναν οι αναρχικοί/αντιεξουσιαστές της Κοκκινιάς και των γύρω Συνοικιών του Πειραιά.
Στη θύελλα αντιδράσεων που ξεσπάει σ’ όλη την Ευρώπη και στα σοβαρά γεγονότα που γίνονται στο κέντρο της Αθήνας 18-19/10/1977, με αφορμή τις διαδηλώσεις και τα επεισόδια διαμαρτυρίας για τις "αυτοκτονίες"- δολοφονίες των πολιτικών κρατουμένων, μελών της RAF (Φράξια Κόκκινος Στρατός) Α. Μπάαντερ, Γ. Ένσλιν, Γ. Κ. Ράσπε, στα "λευκά κελιά" των δυτικογερμανικών φυλακών του Σταμχάιμ, στις συλλήψεις και στις δίκες που ακολουθούν, μεταξύ των πολλών συντρόφων που καταδικάστηκαν, ήταν και η Στ. Λαγκαδινού (19 ετών) σε ποινή φυλάκισης (1,5 χρόνου).
Η αξιοπρεπής στάση στην απολογία της και χωρίς να αποδειχθεί η ενοχή της (!), όπως είπε και η ίδια: δεν δικάστηκε για τις πράξεις της αλλά για τις ιδέες της!
Ήταν η πρώτη αναρχική γυναίκα στη "μεταπολίτευση" που κλείστηκε στη φυλακή του Κορυδαλλού!
Την ενασχόλησή της στη δεκαετία του '80 με τον κινηματογράφο (βοηθός σκηνοθέτη, ηθοποιός) κ.α. και την ενεργή παρουσία της αργότερα στις εκδηλώσεις, κινήσεις και ζητήματα του αναρχικού “γίγνεσθαι".
Pasamontana/ 2020
-
Εν τω μεταξύ μεσα στήν θύελα τών στρεβλώσεων, κάποιοι νομίζουν ότι όλοι οφείλουν να μήν θυμούντε ή άλλοι πλανημένοι θεωρούν ότι κατέχουν κάποιας μορφής,αξιοπιστίας λόγω τής ανυπαρξίας που δημιουργεί η ανιστορικότητά τους.
