Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
Εις τας 22 π. μηνός εις τον Πειραιά οι εργάται του χυτηρίου του εργοστασίου Τζών και Βάρβουρ έκαμαν απεργίαν, ζητούντες δια να επαναλάβωσι τας εργασίας των.
1ον Καλήν συμπεριφοράν προς τους τεχνίτας εκ μέρους των εργοδηγών και των αποθηκαρίων.
2ον Αύξησιν ημερομισθίου εργατών και διορισμόν ενός μόνου εργοδηγού εν τω χυτηρίω, αντί των τριών τοιούτων, οίτινες επιφέρουν σύγχυσιν εις την εκτέλεσιν της εργασίας.
3ον Περιορισμόν των εργατών εις μόνην την εργασίαν των
4ον Πληρωμήν ημερομισθίων απεργίας.
Και 5ον να μη καυταγγελθή ουδείς των εργατών ως πτρωταίτιος και τιμωρηθή.
Εάν κρίνωμεν από την πρώτην απαίτησιν των εργατών δια της οποίας ζητούν καλήν συμπεριφοράν, και από την τρίτην δια της οποίας ζητούν περιορισμόν των εργατών εις μόνην την εργασίαν των, καταλαβαίνουμε τι περιποίησιν κάμνουν εκεί μέσα εις τους κακόμοιρους εργάτας. Δεν φθάνει που τους έχουν να δουλεύουν νύκτα μέρα διά ένα κομμάτι ψωμί, δια να κτίζουν αυτοί ανάκτορα και να γλεντούν διαφθείροντες και διαφθειρόμενοι, αλλά τους μεταχειρίζονται ακόμη σαν σκυλιά υβρίζοντες αυτούς και υποχρεόνοντες να κάνουν και άλλαις εκτός της εργασίας των δουλιαίς.
Και όλα αυτά δεν τα παθαίνουν τόσον από τον εργοστασιάρχην –ούτοι ξέρουν να κάνουν την δουλειά τους χωρίς να φαίνωνται– όσον από τους εργοδηγούς και από τον αποθηκάριον, οι οποίοι δια να κολακεύουν το αφεντικό τους, και να κάνουν να φαίνεται αναγκαία η υπηρεσία των, ζητούν να βγάλουν από την μύγα ξύγκι εις βάρος των εργατών.
Όσον ευχαριστούμεθα δια την απεργίαν, διότι δι’ αυτής αποδεικνύεται ότι οι εργάται ήρχισαν να εννοούν ότι τους κλέπτουν και να λαβαίνουν συναίσθησιν της ανθρώπινης αξιοπρεπείας των, άλλο τόσον λυπούμεθα διότι δεν ηκολούθησαν τους εργάτας του χυτηρίου εις την απεργίαν και οι άλλοι εργάται του εργοστασίου, αλλ’ έμειναν πιστοί στην σκλαβιά τους, ώσαν οι τεχνίται του χυτηρίου να μη ήνε συνάδελφοί των και ομοιοπαθείς των, και ώσαν αύριον να μη ήνε δυνατόν να έλθουν και αυτοί εις την ανάγκην να απεργήσουν και να λάβουν ανάγκην της συνδρομής των τεχνιτών του χυτηρίου.
Αλλ’ ό,τι παρέλειψαν να κάμουν οι λοιποί εργάται του εργοστασίου Τζών, το έκαμαν οι τεχνίται των χυτηρίων όλων των εργοστασίων Πειραιώς, εις τα οποία κατέφυγεν ο Τζών, αρνηθέντες να εργασθώσι, με την απειλήν να απεργήσουν και αυτοί, εάν επέμενον οι εργοστασιάρχαι των.
Μετά την τοιαύτην στάσιν των εργατών των άλλων εργοστασίων ο Τζών ήρχισε να ενδίδη και ούτω η απεργία πιστεύομεν ότι θα λήξη ταχέως.
Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΘΕΚΛΟΠΟΙΩΝ
Τοιουτοτρόπως ωνόμασαν την διαμαρτύρησιν των εν Αθήναις εργοστασιαρχών και των 300 περίπου καθεκλοποιών εργατών οι εν Αθήναις δημοσιογράφοι κατά του μέτρου, το οποίον έλαβεν η Κυβέρνησις να εκμισθώση είς τον κεφαλαιούχον Γεωργιάδην την εργασίαν των φιλακισμένων. –Παρόμοιαι διαμαρτυρήσεις έγειναν και εκ μέρους των εν Πάτραις και Βόλω καθεκλοποιών. –Ότι οι εργάται κινούνται βεβαίως μας ευχαριστεί, έστω και εάν συμμαχούν μετά των εργοστασιαρχών κατά άλλου μεγαλειτέρου τοιούτου, όστις ζητεί να καταβροχθίση τους πάντας και κατά του Κράτους, ή της Ψωροκώσταινας, όπως χαρακτηριστικώς καλεί την Κυβέρνησιν ο εργατικός λαός, η οποία αφού έγδυσε, εξηυτέλισε και επώλησεν εις τους Ευρωπαίους κεφαλαιούχους τους ελευθέρους Έλληνας, τώρα της ήλθε η όρεξις να παίξη και το πρόσωπον του δουλεμπόρου, πωλούσα την εργασίαν των φυλακισμένων εις ένα κεφαλαιούχον, υπό το πρόσχημα της πατρικής υπέρ των φυλακισμένων μερίμνης αυτής.
Διά της τοιαύτης δράσεως οι εργάται συνειθίζουν ολίγον κατ’ ολίγον να λαμβάνουν συνείδησιν της δυνάμεώς των, να μανθάνουν να σκέπτωτα περί των συμφερόντων της τάξεως των και να αισθάνονται την ανάγκην των γνώσεων, όπως δι’ αυτών δύνανται να επιδιώξωσι την απολύτρωσίν των από τους όνυχας του κεφαλαιούχου και του Κράτους, των δύο αυτών ορνέων τα οποία ροφώσι όλους τους ιδρώτας των και τους κρατούν εις την δυστιχίαν, την αθλιότητα και απελπισίαν.
Η απεργία αυτή έληξεν, ή μάλλον οι εργάται καθησύχασαν, υποσχεθείσης της Κυβερνήσεως ότι εις τας φυλακάς θα κατασκευάζωνατι μόνον αι καθέκλαι της Βενετίας, αι οποίαι δεν κατασκευάζοντο μέχρι τούδε εις τας Αθήνας.
Κατά τα φύλλα της 29ης ο Γεωργιάδης συνεφώνησε με 15 Ιταλικάς οικογενείας αι οποίαι έρχονται μετά τινας ημέρας εξ Ιταλίας.
Οι εργάται ούτοι συνεφώνησαν δια μίαν πενταετίαν, και τοιουτοτρόπως αποκλείονται οι Ελληνες εργάται, οι οποίοι προσκληθέντες υπό του Γεωργιάδου ηρνήθησαν να εργασθώσι.
Υπάρχουν φόβοι μήπως συμβούν σκηναί μεταξύ Ελλήνων και Ιταλών εργατών.
*”Νέον Φως”, τεύχος 1, Πύργος Ηλείας, 4 Οκτώβρη 1898.
